به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، کانال تلگرامی پیام شهید در مطلبی نوشت: در این چندساله، جریان ضدانقلاب به شدت روی اعدامهای سال 1367 مانور داده است. از تعداد اعدامیها و عدد دو سه هزارنفر تا عددهای مضحکی مثل بیست سی هزارنفر بگیرید تا دروغهای بی سر و ته دیگر که باید در جای خودش بحث و بررسی شود.
فارغ از اینها، به نظرم نتیجه مشترک همه این جوسازیها، القاء این گزاره در اذهان است که جمهوری اسلامی بی حساب کتاب اعدام میکند، خون میریزد، جنایت میکند و تنها چیزی که برایش ارزش ندارد، رحم و مروت و انسانیت است. طبیعی است که برای اینکه بتوانند این گزاره را جا بیندازند، نقاطی از تاریخ را تحریف و سانسور و نقاطی را بزرگنمایی میکنند.
یکی از نقاطی که عامدانه سانسور شده، عفو گسترده زندانیان در دهه فجر سال 67 است. بهمن ماه آن سال، وزارت اطلاعات به امام پیشنهاد میکند به مناسبت دهمین سال پیروزی انقلاب، کلیه زندانیان گروهکی سراسر کشور عفو و از زندان آزاد شوند. این پیشنهاد شامل متهمینی که هنوز پرونده شان در مرحله رسیدگی قضایی است و کسانی که هنوز حکم حبسشان تمام نشده هم بود. امام با این پیشنهاد موافقت میکند و به این ترتیب یکی از بزرگترین عفوهای کمّی و کیفی دهه 60 رقم میخورد. 19 بهمنماه، خبر موافقت امام در مطبوعات منتشر میشود.
25 بهمنماه، آقای ریشهری، وزیر اطلاعات وقت، در مصاحبهای تفصیلی درباره این اقدام میگوید «مجموعا 3500 زندانی گروهکی در زندانهای کشور وجود دارد. در مرحله اول آزادسازی، تا کنون بیش از 1300 تن از این زندانیان آزاد شده و امیدواریم تا پایان سال جاری، تمامی زندانیان گروهکی مشمول عفو حضرت امام از زندان آزاد شوند.» در همین چند روز آنقدر جلوی درب زندانهای شهرهای مختلف شلوغ شده که او از خانواده زندانیان میخواهد این کار را نکنند و منتظر تماس و اطلاعرسانی از سمت زندان باشند.
آقای ریشهری اضافه میکند تنها 900 نفر از زندانیانی که یقین داریم در صورت آزادی، دست به اقدامات تروریستی یا مجرمانه خواهند زد، در لیست عفو نیستند و مابقی به تدریج آزاد خواهند شد.
بله! این است واقعیت! اغلب کسانی که الان خارج از کشور هستند و میخواهند اثبات کنند جمهوری اسلامی قاتل و جانی است، دقیقا در همین عفو گسترده آزاد شدهاند. از مجاهدین خلق گرفته تا چریک فدایی اکثریت و تودهای و گروهکهای ریز و درشت دیگر. اصلا بیایید از هرکس گفت من خودم در زندانهای جمهوری اسلامی بودهام و از اعدام سال 67 خاطره گفت، بپرسیم شما چه تاریخی آزاد شدید؟ چقدر از حکم حبستان مانده بود و پروسهی آزادیتان چقدر طول کشید؟ آن اعدامهای سال 67 بیضابطه بود یا آن عفوی که شما را آزاد کرد؟
و بیاییم از رجال مسئول انقلاب که این واقعیات را میدانند یا در جریان اقداماتش بودهاند بپرسیم چرا در میانهی بمباران تبلیغاتی تاریخی علیه جمهوری اسلامی، این واقعیات را نگفته و نمیگویند؟ چرا هیچ رسانهای دربارهاش پرونده و ویژهنامه کار نکرده است؟ چه کسی باید دست بچههای دغدغه مند و فعال انقلاب را وسط میدان با این واقعیات پر میکرد و نکرد؟ کدام افراد و کدام نهادها؟ کاش برخی از خودشان بپرسند کمکاریشان چه سهم و وزنی در عوض شدن جای جلاد و شهید در تاریخ انقلاب دارد...
انتهای پیام/