به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهرکرد، هوا سرد است، اما گرمای حضور مردم در خیابانهای شهرکرد هر سرمایی را از بین میبرد، هنوز عقربههای ساعت به 10 نرسیده که میدان بسیج، نقطه آغاز راهپیمایی، پر از مردمی است که پرچم ایران را در دست گرفتهاند.
شور و اشتیاقی وصفناشدنی در چهرهها دیده میشود، صدای سرودهای انقلابی از بلندگوها طنینانداز شده و کودکان در کنار والدینشان، با پرچمهای کوچک، آماده حرکت هستند.
در میان جمعیت، نوجوانی پرشور را میبینم که با صدای بلند شعار میدهد، به سراغش میروم و از او میپرسم که چرا در این راهپیمایی شرکت کرده است. با لبخندی سرشار از افتخار پاسخ میدهد: «این انقلاب به ما عزت داده و ما هم وظیفه داریم پاسدارش باشیم. حضور من اینجا یعنی نسل ما پای انقلاب ایستاده است.» درخشش امید را میتوان در چشمانش دید؛ امیدی که از درک عمیق یک نسل نسبت به گذشته و آینده حکایت دارد.
کمی آنطرفتر، مردی میانسال را میبینم که فرزند خردسالش را روی شانههایش نشانده است، وقتی دلیل حضورش را جویا میشوم، میگوید: «ما روزهای سخت انقلاب، جنگ و تحریمها را دیدهایم و همیشه ایستادهایم. امروز هم آمدهایم تا بگوییم پای آرمانهایمان هستیم.». فرزندش با لبخند به پرچم کوچکی که در دست دارد، نگاه میکند و با صدای کودکانهاش فریاد میزند: «ایران!»
راهپیمایی آغاز شده و جمعیت با صلابت در خیابانها پیش میرود، زنان، مردان، جوانان و سالمندان همگی در کنار یکدیگر، همچون رود خروشانی مسیر راهپیمایی را طی میکنند.
.
صدای «اللهاکبر»، «مرگ بر اسرائیل» و «مرگ بر آمریکا» در هوا طنینانداز است. در میان جمعیت، پیرمردی با لباس بختیاری را میبینم که با صلابت گام برمیدارد. از او میپرسم: «چرا هر سال در این راهپیمایی شرکت میکنید؟» نگاهی عمیق به من میاندازد و با لحنی محکم میگوید: «ما عشایر همیشه مرد میدان بودهایم و خواهیم بود.»
فضای راهپیمایی پر از انرژی است، گروههای سرود دانشآموزی، کودکانی که نقاشیهای انقلابی در دست دارند، بانوانی که با چادرهای مشکی و پرچمهای ایران در گوشهای ایستادهاند و شعار میدهند، همه و همه تصویری از وحدت را به نمایش گذاشتهاند. پلاکاردهایی در دست مردم است که روی آنها جملاتی همچون «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» و «ما تا آخر ایستادهایم» نقش بسته است.
در کنار خیابان، پیرزنی پرشور شعار میدهد، جلوتر میروم و از او درباره احساسش در این روز میپرسم، همچنان که مشخص است از فرط سرما، سردش شده است، با بغض میگوید: «ما روزهای سخت را پشت سر گذاشتهایم، عزیزانمان را فدای این خاک کردهایم. نمیتوانیم بگذاریم دشمنان، این انقلاب را کوچک کنند.» صدایش سرشار از عشق به میهن و تعهد به آرمانهاست.
راهپیمایان کمکم به مصلی امام خمینی(ره) نزدیک میشوند، سخنرانی آغاز شده و جمعیت همچنان پرشور ایستاده است. صدای صلوات و تکبیر در فضا پیچیده و کودکان، پرچمهایشان را با افتخار تکان میدهند.
به راستی که مردم امروز آمدند تا بگویند انقلاب زنده است، آمدند تا نشان دهند این مسیر، مسیری است که نسلها آن را ادامه خواهند داد. آمدند تا بگویند که ایران، همچنان مقتدر، مستقل و استوار، در مسیر آرمانهایش پیش خواهد رفت.
راهپیمایی امسال فقط یک راهپیمایی نبود؛ بلکه نمایش وحدت، غیرت و پایبندی یک ملت بود. چهارمحال و بختیاری امروز حماسهای دیگر را در تاریخ خود ثبت کرد.
انتهای پیام/7540/.