گروه سیاسی - خبرگزاری تسنیم در پی وقوع حادثه تلخ کشته شدن یک دانشجو در کوچههای اطراف کوی دانشگاه تهران در اثر زورگیری، دانشجویان این دانشگاه مطالبهای جدی برای بهبود فضای امنیتی در اطراف دانشگاه مطرح کردهاند.
این مطالبه صنفی در چارچوبی مشخص مطرح شد، اما برخی جریانات تلاش کردهاند تا با بهرهبرداری سیاسی از این موضوع، اعتراضات دانشجویی را به سمت تنشهای سیاسی سوق دهند.
گروهک منافقین نیز با انتشار متنی با عنوان پیام مسعود رجوی، به تحریک دانشجویان پرداخته و تلاش کرده تا اعتراضات صنفی آنها را به سمت آشوب و ناآرامی هدایت کند.
در این پیام از دانشجویان خواسته شده است که هر کلاس، دانشکده و دانشگاه را به «کانون شورشی و پایگاه انقلاب» تبدیل کنند.
این موضعگیری نشاندهنده تلاش جریانات ضدایران برای بهرهبرداری از یک مطالبه کاملاً صنفی و تبدیل آن به بستری برای برهم زدن ثبات کشور است.
در چنین شرایطی حسین حسینی، سرپرست دانشگاه تهران، با اظهاراتی بهجای پاسخگویی به نگرانیهای دانشجویان در مورد امنیت، به موضوعات سیاسی دامن زده تا به این ترتیب پازل تشدید تنش را تکمیل کرده است.
وی در تجمع دانشجویان در 26 بهمن با اشاره به اتفاقات کوی دانشگاه در 18 تیر 1378، اظهار داشت که نیروهای لباس شخصی در هر دو ماجرا نقشآفرین بودهاند. این موضعگیری، شائبه تکرار وقایع مشابه و زمینهسازی برای تشدید بحران را ایجاد کرده است.
از سوی دیگر، سابقه تحولات دانشگاهی در دهههای اخیر نشان میدهد که برخی جریانات، از جمله حلقههایی که در دوران اصلاحات فعال بودند، نقش پررنگی در جهتدهی به ناآرامیهای دانشجویی داشتهاند.
در دوران وزارت مصطفی معین در وزارت علوم، افرادی مانند هادی خانیکی و غلامرضا ظریفیان مسئولیت سیاستگذاریهای فرهنگی و اجتماعی را بر عهده داشتند. این افراد بهعنوان حلقهای تأثیرگذار، سیاستهایی را دنبال کردند که منجر به افزایش تنش در محیطهای دانشگاهی شد.
هادی خانیکی، که در آن دوران مسئولیتهایی در وزارت علوم و فرهنگ داشت، در هماهنگی با تشکلهای دانشجویی معترض، تلاش میکرد که اعتراضات را بهصورت گستردهتری در سطح جامعه مطرح کند.
در ماجرای کوی دانشگاه 1378 این تیم مدیریتی با همراهی برخی مدیران دانشگاهها، حداقل در خوشبینانهترین حالت، بستری برای شکلگیری و تشدید اعتراضات دانشجویی فراهم کرد. خانیکی در سال 1388 نیز نقش مشابهی را ایفا کرد و به تقویت ظرفیتهای اعتراضی در سطح دانشگاهها کمک کرد.
اکنون نیز اتفاقات مشابهی در حال وقوع است. بهویژه آنکه حسینی، سرپرست دانشگاه تهران، که از منصوبان حسین سیمایی صراف وزیر علوم است، مواضعی اتخاذ کرده که یادآور مواضع مشابه برخی مسئولان در جریان کوی دانشگاه 78 است.
همزمانی این اظهار نظرها با تجمع محدودی که چند روز پیش در دانشگاه تهران با شعار رفع حصر برگزار شد، این شائبه را تقویت کرده که جریاناتی در تلاشاند تا از این بستر برای ایجاد آشوبهای جدید استفاده کنند.
وزیر علوم باید نسبت به مدیریت فضای دانشگاهی حساسیت بیشتری نشان دهد و اجازه ندهد که چهرههای دانشگاهی و مدیریتی، با اظهارات نسنجیده، زمینهساز ایجاد بحرانهای جدید شوند.
در این میان، دستگاههای امنیتی کشور نیز علاوه بر تأمین امنیت فیزیکی دانشگاهها، نسبت به تحرکات سیاسی و تلاش برای ایجاد ناآرامی در محیطهای دانشگاهی وظیفه داشته و هشیاری به خرج خواهند داد.
برخی جریانات تلاش دارند تا با پیوند زدن وقایع اخیر به رخدادهای تاریخی نظیر کوی دانشگاه، فضا را به سمت تنش و بحران ببرند. هوشیاری نهادهای مسئول میتواند مانع از تحقق این سناریوها و تبدیل فضای دانشگاهها به بستری برای تنشهای سیاسی و امنیتی شوند.
همچنین باید توجه داشت که امنیت دانشگاهها نباید قربانی منازعات سیاسی شود. مدیریت دانشگاهها باید با نگاهی تخصصی و حرفهای به مسئله امنیت دانشجویان رسیدگی کند و از سیاسی شدن این موضوع جلوگیری کند.
اگر قرار باشد که در هر بحران امنیتی، به جای اتخاذ راهحلهای عملی، فضای دانشگاهی به سمت تقابلهای سیاسی سوق داده شود، نهتنها مشکلات امنیتی حل نخواهد شد، بلکه فضای علمی کشور نیز تحت تأثیر این تنشها قرار خواهد گرفت.
دانشجویان نیز باید ضمن پیگیری مطالبات صنفی خود، هوشیاری لازم را داشته باشند تا اسیر سناریوهای طراحیشده از سوی جریانات معاند نشوند.
مطالبه امنیت برای دانشجویان حق مسلم آنهاست، اما نباید اجازه داد که این مطالبه، به ابزاری برای اهداف سیاسی گروههای خاص تبدیل شود که خود به تشدید ناامنی دامن میزنند.
نهادهای امنیتی، مدیریتی و رسانهای کشور باید با هوشمندی و درایت، نسبت به جلوگیری از تکرار حوادث گذشته اقدام کنند و اجازه ندهند که فضای دانشگاهی، محلی برای بهرهبرداری گروههای خاص شود.
انتهای پیام/