به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، دفتر دفتر مطالعات اجتماعی مرکز پژوهشهای مجلس در گزارشی با عنوان «بررسی برنامه پزشکی خانواده در اسناد و قوانین بالادستی و پیشآزمایی شهری برنامه در ایران» با بیان اینکه وجود مسائل متعدد در نظام ارائه خدمت کشور، توجه دولتهای مختلف را به «پزشکی خانواده» بهعنوان یکی از سیاستهای اصلاحی نظام سلامت معطوف کرده، آورده است که بعد از گذشت بیش از دو دهه و با وجود اجرای برنامهها و نسخههای پراکنده پزشکی خانواده ازسوی سازمانهای مختلف و نیز تکرار این تکلیف قانونی در برنامههای توسعه، همچنان در مواجهه با نقاط قوت و ضعف آن ارزیابی جامع و کافی بهخصوص جهت گسترش برنامه بهکل کشور وجود ندارد.
این مطالعه با هدف شناسایی مسائل پیشآزمایی نسخه شهری پزشکی خانواده در استانهای فارس و مازندران، ضمن طبقهبندی و احصای مهمترین مسائل، راهکارهای ارتقای وضعیت موجود را بهویژه برای استفاده سیاستگذاران و مجریان جهت گسترش این برنامه بهکل شهرهای کشور ارائه کرده است.
مبتنیبر یافتههای این مطالعه، مسائل شناسایی شده براساس مهمترین نقشآفرینان این طرح و بهمنظور حوزههای مدیریت منابع انسانی شامل نظام جبران خدمت، جذب، استخدام و بهکارگیری، آموزش، ارزیابی و مدیریت عملکرد، شرح شغل و بسته خدمات؛ زیرساختها و پشتیبانی برنامه پزشکی خانواده شامل ساختار و تشکیلات اجرای طرح، فناوریهای اطلاعات و ارتباطات، تأمین بودجه و منابع مالی و آگاهیبخشی و جلب مشارکت عمومی طبقهبندی شده است. وجود مسائل متعدد در لایههای مختلف باعث شده که طرح پزشکی خانواده و نظام ارجاع آنطور که باید به اهداف خود در ارتقای سلامت نرسد.
بررسیهای مرکز پژوهشهای مجلس نشان میدهد اگرچه در هنگام شروع نسخه شهری پزشکی خانواده در سال 1391 مبلغ سرانه کافی بوده، اما پس از گذشت چند سال بهدلیل عدم رشد سرانه متناسب با تورم، دیگر صرفه اقتصادی نداشته و حتی حقوق مراقبین سلامت بهعنوان بخشی از دریافتی پزشک خانواده کمتر از حداقل حقوق مصوب کشور در سال 1402 بوده است. ازسویی دیگر، تعدد مسئولیتهای تعریف شده برای پزشک خانواده، کسور سازمانهای بیمهگر، فقدان امنیت شغلی و آموزش پزشکی درمانمحور و تخصصمحور، ازجمله مؤلفههای مؤثر بر کاهش جذب یا ماندگاری پزشکان خانواده بوده است. بهعلاوه تمرکز عمده مشوقهای موجود در طرح بر سطح اول خدمات و توجه کمتر به سطوح بالاتر باعث خروج پیشبینی نشده برخی پزشکان سطوح تخصصی از برنامه بوده است.
براساس این گزارش از مقدمات پشتیبانی طرح پزشکی خانواده، هماهنگی در لایههای تشکیلاتی ستادی و اجرایی است که چه در طراحی و چه در اجرا دچار نقصهایی بوده است. از زمان تصویب طرح تاکنون تنها یک جلسه «ستاد ملی برنامه پزشک خانواده» با حضور رئیسجمهور وقت برگزار شده که منجر به تصویب سند 02 در سطح هیئتوزیران شده است. همچنین در زمینه تأمین مالی، بررسی قوانین بودجه سنواتی حاکی از آن است که ردیف بودجه مربوط به پزشکی خانواده و نظام ارجاع نوسانات بسیاری در سالهای گذشته داشته و کمتر از برآوردها برای گسترش و حتی حفظ وضعیت موجود پزشکی خانواده در سالهای مورد نظر بوده است.
گزارش مرکز پژوهشهای مجلس تصریح میکند که یکپارچه نبودن و عملکرد جزیرهای سامانههای مختلف حوزه سلامت که رکن مهم در تأمین اطلاعات یکپارچه برای ارزیابی و پایش بهشمار میروند، دلیلی بر فراهم نبودن بستر مناسب برای ارزیابی برنامه بوده که کاربرپسند نبودن، غیرمفید و غیرکاربردی بودن اطلاعات و قطعی مکرر سامانهها هم بر چالشهای مربوط به ارزیابی و پایش برنامه افزوده است.
همچنین با وجود اهمیت آگاهیبخشی و توجیه ذینفعان در زمینه پزشکی خانواده، به حضور نهادهای مربوط به آگاهیبخشی در ستادهای مربوطه توجه کافی نشده است. براساس شواهد، عملکرد ضعیف در این زمینه باعث شده تا آگاهی عمومی نسبت به برنامه پزشکی خانواده شهری پایین یا متوسط بوده و به مانعی برای مشارکت عمومی تبدیل شود.
مرکز پژوهشهای مجلس در ادامه این گزارش پیشنهاداتی چون تعریف دقیق وظایف بین دستگاههای ملی و محلی در طرح پزشکی خانواده بهعنوان یک پروژه اولویتدار ملی، استفاده حداکثری از ظرفیت رسانههای رسمی و عمومی در جهت ترویج، فرهنگسازی و تبلیغ برنامه، ایجاد سازوکار انگیزشی مؤثر و مبتنیبر پلتفرم کاربرپسند برای مردم و بازیگران مختلف برنامه در راستای تشویق به مشارکت حداکثری در اجرای آن و نیز استفاده از ظرفیتهای غیردولتی، استارتآپی و هوش مصنوعی در مراحل مختلف از طراحی تا اجرا و بازنگری و ارتقای برنامه، استقرار نظام جذاب و مبتنیبر عملکرد جبران خدمت بهویژه با محوریت ذینفع کردن بازیگران مختلف در اجرای هرچه بهتر برنامه و در راستای ارتقای شاخصهای سلامت، کارآمدسازی نظام تأمین مالی با تأکید بر تأمین مالی پایدار و خرید سلامت بهجای درمان، تقویت زیرساختهای اطلاعاتی و تصمیمگیری با تمرکز بر درج اطلاعات کاربردی، سادهسازی و کاربرپسند کردن سامانهها، یکپارچگی سامانهها و توسعه پرونده الکترونیک سلامت، تقویت مباحث مربوط به پیشگیری، نیازهای سلامتی روز و وظایف تیم پزشکی خانواده در برنامههای آموزش علوم پزشکی و ساماندهی بازارهای رقیب پزشکی خانواده بهویژه در حوزه خدمات زیبایی و خدمات درمانی سوءمصرف مواد را ارائه داده است.
انتهای پیام/