به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، اشترانکوه، که بهعنوان «آلپ ایران» نیز شناخته میشود، در کوههای زاگرس قرار دارد و بهخاطر وجود درهها و دامنههای سنگی، خطرات بهمن و سقوط سنگ را بهشدت افزایش میدهد.
بلندترین قله اشترانکوه، سنبران، با ارتفاع 4150 متر، یکی از 1515 قله برجسته جهان بهشمار میرود. مناطق مرتفعتر این کوهها، با پوشش برفی و صخرهای، شرایط کوهنوردی را دشوارتر میکند.
در تاریخ 4 اسفند 1403، حادثهای دیگر در اشترانکوه رخ داد که نشان داد این کوهها هیچگاه نمیتوانند برای کسانی که بدون آمادگی یا هماهنگی با نهادهای امدادی صعود میکنند، بیخطر باشند.
جستوجوها که با اعزام سه تیم امدادی از جمعیت هلالاحمر آغاز شد، تاکنون نتیجهای نداشته است و این حادثه همچنان یکی از بزرگترین نگرانیها برای خانوادهها و مقامات امدادی بهشمار میرود.
محمد قدمی، مدیرعامل جمعیت هلالاحمر لرستان، گفت که دو کوهنورد اهل اراک بدون هماهنگی با نهادهای امدادی به کوه رفته بودند و روز گذشته گزارش گمشدن آنها به مرکز هلالاحمر رسید.
او در گفتوگو با تسنیم، درباره وضعیت کنونی عملیات جستوجو در منطقه اشترانکوه و شرایط پیچیده موجود اعلام کرد که وضعیت جوی بهشدت بر روند امداد تأثیر گذاشته است.
شرایط بد جوی و امداد ناممکن هوایی
بهگفته مدیرعامل جمعیت لرستان، امداد هوایی بهدلیل شرایط بسیار بد جوی در ارتفاعات اشترانکوه، ممکن نیست و این عامل بزرگترین مانع در عملیات نجات بهشمار میآید.
قدمی توضیح داد که در چنین شرایطی، تیمهای امدادی بهصورت زمینی باید وارد عمل شوند، و سه تیم امدادی هلالاحمر ازنا به اشترانکوه اعزام شدهاند.
او تصریح کرد که علیرغم آمادگی کامل تیمهای امدادی و اعزام به اشترانکوه، خبری از وضعیت کوهنوردان مفقود در دست نیست و جستوجوها همچنان ادامه دارد.
مدیرعامل جمعیت هلالاحمر لرستان بر لزوم رعایت اصول ایمنی و هشدارهای جوی پیش از هرگونه صعود به مناطق کوهستانی تأکید کرد و افزود که شرایط طبیعی و خطرات ناشی از آن همیشه باید در نظر گرفته شود.
قدمی همچنین از مردم خواست که همواره پیش از عزیمت به مناطق کوهستانی، به توصیههای امدادی و وضعیت آبوهوا توجه کنند تا از وقوع حوادث جلوگیری شود.
حوادث مشابه در اشترانکوه
حادثه امروز در اشترانکوه یادآور یک رخداد مشابه در دیماه 1403 است، زمانی که گروهی سهنفره از کوهنوردان اصفهانی در همان ارتفاعات گم شدند.
شرایط پیچیده و نامساعد هوا، جستوجو را دشوارتر کرده بود، اما تلاشهای بیوقفه و هماهنگ امدادگران نتیجه داد و کوهنوردان اصفهانی پس از ساعاتی طولانی به جانپناه منتقل شدند.
اما یکی از مرگبارترین حوادث در اشترانکوه، در 3 آذر 1402 به وقوع پیوست. در این حادثه، پنج کوهنورد در یک بهمن عظیم گرفتار شدند.
این بهمن جان پنج نفر از اعضای گروه را گرفت و سه نفر دیگر را مصدوم کرد. این حادثه بار دیگر تأکید کرد که در اشترانکوه، بهویژه در فصول سرد سال، خطر بهمن به طور جدی کوهنوردان را تهدید میکند.
یکی از فاجعهبارترین روزها در تاریخ اشترانکوه، 16 آذر 1396 بود. در این روز، 15 کوهنورد که در مسیر قله کولجنو در حال صعود بودند، گرفتار بهمن شدند. 9 نفر از این گروه جان خود را از دست دادند و شش کوهنورد دیگر زنده ماندند.
این حادثه، که به یکی از تلخترین رخدادها در کوهنوردی ایران تبدیل شد، باعث شد بسیاری از کوهنوردان و نهادهای امدادی بهطور جدیتر به خطرات بهمن و ضرورت آمادگی بیشتر برای مقابله با چنین حوادثی بپردازند.
در همه این حوادث، یک نکته مشترک وجود دارد: اهمیت آمادگی و هماهنگی پیش از صعود. کوهنوردان بدون آمادگی کافی، در برابر خطرات طبیعی مانند بهمن، سقوط سنگ و شرایط جوی نامساعد، بهراحتی در معرض خطر قرار میگیرند.
انتهای پیام/ 644