به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نهضت ملی زندگی با آیهها برای چهارمین روز از ماه رمضان، آیه 103 سوره آل عمران را انتخاب کرده است؛ در روزگاری که به سر میبریم همچون موارد مشابهی از مقاطع تاریخی، به سبب توطئه دشمنان، روزنههای رخنه ممکن است به وجود آید و در چنین مقاطعی وظیفه اهل ایمان است که با اتحاد و بستن این روزنهها جلوی نفوذ دشمن و ایجاد تفرقه میان خودشان را سد کنند.
نهضت ملی «زندگی با آیهها» امسال و همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان برای دومین سال متوالی است که به همت سازمان تبلیغات اسلامی و با مشارکت اغلب دستگاههای حاکمیتی، سیاستگذار و اجرایی در امور فرهنگی و قرآنی برگزار میشود.
این نهضت از آغاز در تلاش بوده است که به ازای هر روز از ماه رمضان، یک آیه از سورههای هر جزء از قرآن را که محل ابتلای بیشتر مردم است و اصطلاحاً از آنها به عنوان آیات پُرکاربرد یاد میشود، در قالبهای متنوع مکتوب، سمعی و بصری عرضه کند تا آحاد مردم در ایام روزهداری، علاوه بر انس بیشتر با آیات، ارتباطی معنایی و تدبری نیز با آنها پیدا کرده و در همین راستا موفق به حفظ آیات مورد نظر شوند.
از مجموع اقلام فرهنگی تولید شده در راستای تبلیغ و ترویج نهضت ملی زندگی با آیهها، کتاب امت پیروز را مبنا قرار داده و هر روز از ماه مبارک رمضان، آیه مورد نظر همان روز و محتوای نوشتاری برگرفته از این کتاب را با شما مخاطبان در میان میگذاریم.
روز چهارم ماه رمضان
«وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا وَاذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا» (آل عمران / 103)
و همگی به ریسمان خدا (قرآن، و هرگونه وسیله وحدت الهی) چنگ زنید و پراکنده نشوید؛ نعمت باارزش خدا به خودتان را بهیاد آورید: دشمن همدیگر بودید و خدا دلهایتان را به هم مهربان کرد و با عنایتش، میانتان برادری برقرار شد.
وقت یکیشدن
کمی دورتر که بایستی، قدری که از میدانهای کوچک و پست ارتفاع بگیری، در تصویر بزرگتر متوجه حقیقتهای تازهای میشوی: مثلا میفهمی در چشم کسی که قبله اول ما را به آتش میکشد، تفاوتی ندارد که ما با دست باز نماز بخوانیم یا دست بسته، که سر روی مهر بگذاریم یا روی فرش، که اهل غزه و لبنان و سوریه باشیم یا ایران. که حتی در کدام دستهبندیهای سیاسی جا گرفته باشیم. که حتی در انتخابات رأیمان را به اسم چه کسی در صندوق انداخته باشیم! در نگاه دشمن، همه ما مسلمانیم و به یک اندازه سزاوار دشمنی. پس چرا ما در دوستی و محبت پراکنده باشیم؟
تنها راه نجات
تصور کنید گروهی از انسانها در حادثه سختی با اتوبوس به اعماق درهای افتادهاند و اتوبوس درحال سقوط به مانعی گیر کرده و توقف کرده است. حالا طنابی از بالای دره به سویشان انداخته شده است. این طناب، تنها راه نجات است؛ اما مشروط به اینکه همه با هم متحد بمانند و با آرامش و بدون درگیری با یکدیگر به آن ریسمان چنگ بزنند. این تصویر، مصداق روشنی از پیام قرآن در آیهی کریمه «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» است. خداوند ما را به چنگ زدن به ریسمان نجاتبخش خود دعوت میکند، آن هم بهصورت جمعی و بدون هرگونه درگیری و تفرقه.
اما این ریسمان چیست؟ اشتراکات ما مثل قرآن، رهبری الهی و آموزههای پیامبر وخاندان مطهرش؟ع؟ همان طنابی است که دلهای پراکنده را به هم گره میزند و مسیری بهسوی نجات میگشاید. خداوند در ادامهی این آیه به مؤمنان یادآوری میکند: «وَاذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْدَاءً». به یاد بیاورید زمانی را که دشمن هم بودید و خداوند دلهایتان را به هم نزدیک کرد. با نعمت الهی، دشمنیها به برادری تبدیل شد و قلبها به هم پیوستند. قدر این نعمت را بدانید و حفظش کنید.
این آیه، حقیقتی فراتر از تاریخ صدر اسلام را بیان میکند؛ تجربه انقلاب اسلامی ایران، نمونهای روشن از این نعمت است. مردم با اختلاف نظرها و گرایشهای گوناگون، حول محور رهبری الهی و ارزشهای اسلام متحد شدند و بزرگترین پیروزیها را رقم زدند.
اگر به ریسمان خدا چنگ نزنیم و دچار تفرقه شویم، به دره نابودی سقوط خواهیم کرد. «امروز در میان دردهای گوناگون مسلمانها، آنچه که بزرگتر از همه و امّالأمراض دیگرِ دردهاست، تفرق مسلمانهاست.»(مقام معظم رهبری، بیانات در دیدار کارگزاران نظام، 24 آبان 83) تصور کنید اگر نزدیک دو میلیارد مسلمان جهان با هم متحد بودند، چه خیرات بیشماری نصیب کشورهای اسلامی میشد؟
«این دستور قرآن است دیگر. چرا عمل نمیکنیم؟ اشکال کار کجاست؟ اشکال کار همین است. اگر دلهایمان را ظرفِ پذیرندهی باران رحمت قرآن و باران هدایت قرآن قرار بدهیم، اگر دل را به قرآن بسپریم، برایمان راحت میشود. مقاصد شخصی، اغراض شخصی، منافع مادی، قدرتطلبی، پولطلبی، رفیقبازی، اینها موجب نخواهد شد که انسان این توصیهی قرآنی و هدایت قرآنی را فراموش کند؛ و پشت سر بیندازد.»(مقام معظم رهبری، بیانات در جمع قاریان قرآن در روز اول ماه رمضان، 31 مرداد 88)
امروز، بیش از هر زمان دیگری به اتحاد نیاز داریم؛ اتحادی که فراتر از قومیت، نژاد یا زبان، حول محور ارزشهای الهی شکل بگیرد.
خداوند در این آیه از ما خواسته است که:
همگی به قرآن و سنت پیامبر چنگ بزنیم و از تفرقه دوری کنیم و شکرگزار نعمت بزرگ وحدت و برادری باشیم.
برای عمل به این آیه در زندگی میتوانیم:
_ در محیط خانواده یا اجتماع، مراقب باشیم با غیبت و تهمت و قضاوت عجولانه تخم دشمنی نکاریم.
_ اختلافها و سوءتفاهمها را با گفتوگو و محبت رفع کنیم و بین دیگران آشتی برقرار کنیم.
_ در فضای مجازی، قبل از نشر هر مطلبی، به تأثیر آن بر وحدت و انسجام جامعه فکر کنیم.
_ در واکنش نشان دادن و برخورد با دیگران مطمئن شویم، مطابق دستورات خداوند در قرآن عمل میکنیم.
انتهای پیام/