به گزارش گروه امام و رهبری خبرگزاری تسنیم، داود مهدویزادگان در یادداشتی با عنوان «عقدهگشایی علیه مرجعیت دینی به چه قیمت؟!» نوشت:
تفسیر قیّم هشتاد مجلدی تسنیم حاصل صبر و مجاهدت علمی چهل ساله شخصیت برجسته و نامداری است که به فرموده ولی فقیه حوزه علمیه وامدار ایشان است ( 4/ 12/ 1403). آیتالله عبدالله جوادی آملی حقیقتاً جدا از مراتب عالیه ایشان در زهد و پارسایی، جامع در مرجعیت علمی است. ایشان مرجع در فلسفه، فقه و تفسیر قرآن کریم است و حوزه علمیه تشیع به وجود آیتالله جوادی آملی افتخار میکند و همواره از حضرت حق تداوم عمر با برکت ایشان را خواهان است تا اهل علم و فضل همچنان خوشه چین دانش قرآنی ایشان باشند. انشاءالله
اما چقدر کجفهمی و بدخلقی است که معدود افرادی در کسوت روحانیت سرمایه معنوی و علمی حوزه را آن هم در وقت تجلیل از اثری فاخر و ماندگار مورد هتک و بی احترامی قرار دهند. فقر ذهنی و ادبی است که آنان را وادار کرده در زمانی نامناسب علیه میراث مبارک حوزه عقدهگشایی کنند. پس چگونه است که این جماعت در زمان طاغوت خالق تفسیر سترگ المیزان را مورد عتاب و نکوهش خود قرار ندادند.
به راستی، برای تخریب میراث و سرمایه معنوی حوزه با وجود این دسته از روحانینماها چه لزومی به فعالیت تخریبی عوامل خارجی است. همان روحانیون متحجری که نه فقط دل امام خمینی(ره) بلکه دل همه زعما و فضلای دغدغهمند را پرخون کردهاند.
متحجرینی که هم در دوران طاغوت برابر ظلم و استبداد و استکبار سکوت اختیار کرده بودند و هرگونه اعتراضی را نامشروع میدانستند و هم امروز نه فقط جرأت اعتراض به دخالت استکبار و عوامل نفوذی آن در امورات زندگی روزمره مردم را ندارند بلکه خواهان کوتاه آمدن و پذیرش سرسپردگی ذلّتبار هستند و هیهات منّا الذلة.
جاهلانی که حتی برای توجیه صوری گفتار مشوششان سعی در فهم عمیق و درست پیچیدگی مسائل اقتصادی و سیاسی ایران و جهان را ندارند، طبیعی است که اینگونه علیه مرجعی عالم و پارسا جسارت بورزند. اگر فهم و درکی در ایشان بود از خود میپرسیدند که اینچنین بیحرمتی به چه قیمت و به چه میارزد.
البته این عقدهگشایی و هجمه نامنصفانه به مناسبت رونمایی از اثر فاخر حوزه قابل فهم است. گویی لطف الهی بود که این عقدهگشایان بیش از این تاب نیاورند و مکنونات باطله خود را بیرون بریزند تا مردم از باطن منحرف آنها آگاه شوند. این بغض و نفرت علیه مؤلف کتاب شریف تسنیم هم بهخاطر گفتار مستدل و روشنگرانه ایشان در مراسم رونمایی در دفاع از نظام امت و امامت و بیان وظیفه پاسداشت حوزویان از آن بود[1] و هم بهخاطر سخنرانی ایشان در اجتماع اعتراضی مردم انقلابی در سال ٧6 است که علیه بیحرمتی جاهلانه قائم مقام معزول با نظام ولایی و ساحت ولی فقیه برپا شده بود. در حالی که به جرأت میتوان گفت که حضرت آیتالله جوادی حفظه الله در هر دو سخنرانی تاریخیشان عالمانه و مسئولانه مطالب بسیار ارزشمندی در دفاع منطقی از نظام امامت و امت و نفی و نکوهش فرهنگ جاهلی ابراز داشتند.
نگارنده که خود در آن سخنرانی اول حاضر و ناظر بودم شهادت میدهم شخصیتی غیر از آیتالله جوادی آملی نمیتوانست آن خشم و اعتراض مردم علیه قائم مقام معزول را فرو بنشاند و مردم انقلابی را به حفظ حرمت ساحت مرجعیت دینی و صبر انقلابی فرا بخواند و چه خوب، مردم معترض هم به فرمایش ایشان عمل کردند و صبوری گزیدند. اگرچه معدود افراد فرصتطلب به توصیه ایشان وقعی ننهادند و کاری که نمیبایست انجام میشود مرتکب شدند. این حقیقتی است که هیچگاه متحجرین دیروز و امروز حوزوی درک نخواهند کرد.
اینجانب به عنوان طلبهای ناچیز که دغدغه و دلمشغولیهای بسیاری در دفاع از نظام امامت و امت و سرمایههای عظیم حوزه تشیع را دارد، امیدوار است که این جماعت غافل و جاهل به اوضاع زمانه به خود آیند و قدری در خلوت خود با خدا بیندیشند که به فرموده ولی خدا در کدام سمت تاریخ ایستادهاند و این آب و آبرویی که از خود بر زمین میریزند به نفع اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله است یا اسباب خشنودی و کاستن زحمت دشمنان اسلام است. بنگرند که چگونه با گفتارهای زشت و ناپسندشان دشمنان خدا را دلشاد میکنند. حمایت جماعت سکولار و عرفیگرا از آنان هم دلیل دیگری بر موضع نادرست و غیر دینی آنان است.
بدون شک حوزه انقلابی به خوبی از وظایف دینی و مکتبی خود در مقابله منطقی و منصفانه با بدخواهان و متحجران پستو نشین حوزه آگاه است و هرگز اجازه نخواهد داد که این جماعت غافل جاهل با اینگونه هجمهها جرأت دفاع مراجع دینی و طلاب از نظام امامت و امت را بگیرند. اسفند ماه هر سال یادآور روایت «منشور روحانیت» امام خمینی ره است. گویی آن منشور برای امروز نوشته شده است.
خداوند عاقبت همه مان را ختم بخیر بفرماید. انشاءالله
انتهای پیام/