به گزارش گروه امام و رهبری خبرگزاری تسنیم، امام خامنهای رهبر انقلاب اسلامی روز گذشته در دیدار رمضانی کارگزاران نظام بخشی از سخنان خود را به ماه مبارک رمضان اختصاص دادند و فرمودند: «ماه رمضان، ماه ذکر است، ماه قرآن است؛ قرآن هم کتاب ذکر است: «اِنَّا نَحنُ نَزَّلنَا الذِّکر»... مایهی ذکر است... «ذکر» یعنی چه؟ ذکر نقطهی مقابل غفلت و فراموشی است.»
رهبر انقلاب در ادامه به شرح مسئله فراموشی پرداختند و ضمن بیان اینکه فراموشی خدا و فراموشی خویشتن دو نوع فراموشی اصلی هستند، فرمودند: این دو، فراموشیِ غیر قابل توصیفی است از لحاظ ضربهای که به آیندهی انسان میزند. خداوند متعال به هر دوی این دو فراموشی در قرآن اشاره کرده، تصریح فرموده؛ یک جا میفرماید که «نَسُوا اللَهَ فَنَسِیَهُم»؛ اینها خدا را فراموش کردند، خدای متعال هم اینها را فراموش کرد.
معنای فراموش کردن انسان توسط خدا
همین ماه رمضان خدا کسی را فراموش کند، معنای استعارهایاش این است که خدای متعال او را از دایرهی رحمت و هدایت خودش بیرون میاندازد... یعنی او را در پرتو نگاه لطف خودش دیگر قرار نمیدهد، او را مخذول میکند... «خذلان» یعنی کسی را به حال خود رها کردن، اعتنا نکردن، کمک نکردن، به او نیندیشیدن.. که این بزرگترین خسارت است.
ایشان پس از شرح «فراموشی خدا توسط انسان» و «شرح فراموشی انسان توسط خدا» در شرح «خودفراموشی» انسان، آیه «وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ؛ و مانند کسانی مباشید که خدا را فراموش کردند، پس خدا هم آنان را دچار خودفراموشی کرد؛ اینان همان فاسقانند. 19 / حشر» را محور بحث قرار دادند و شرح خود را بر اساس این آیه شریفه قرآن کریم ارائه کردند که اینک موضوع دومین شماره از سلسله گفتارهای «انقلاب قرآنی» قرار گرفته و در ادامه از نظر مخاطبان محترم میگذرد.
انواع خودفراموشی انسان
معنای خود فراموشی این است که [انسان] هدف از خلقت خودش را فراموش کند... خداوند [انسان را] آفریده برای اینکه انسان را به مراتب بالای فضیلت وجودی برساند، تبدیل کند او را به خلیفةالله؛ هدف از خلقت انسان این است .... آفریده تا او را بزرگ کند، تا او را به مقام والا برساند... [خودفراموشی یعنی] انسان از این غفلت کند و غافل بشود از اینکه برای این آفریده شده.
فراموش کردن گذر زندگی هم یکی از خودفراموشیها است... . این زندگی در حال گذر ... ما همه یک سرآمدی داریم... اسم این سرآمد در تعبیر عربی «اَجَل» است ... این اجل ممکن است یک ساعت دیگر باشد، ممکن است یک روز دیگر باشد، ممکن است یک سال دیگر باشد؛ بالاخره باید خودمان را برای آن آماده کنیم دیگر؛ یکی از موارد خودفراموشی این است. ... انسان غفلت کند از اینکه باید خودش را آماده کند، آینده را ببیند، برای ورود به لقاءالله آماده بشود.
اینها غفلتهای شخصی است؛ اینها را انسان میتواند با دعا، با تضرّع، با روزه، با خویشتنداری دربارهی خواهشهای نفسانی که در روزه وجود دارد، این ذکر را، این توجّه را به وجود بیاورد و از این خودفراموشی خودش را نجات بدهد. و اگر چنانچه این غفلت برطرف شد، آن وقت سؤال الهی به یاد انسان میآید، و توجّه میکنیم که ما مورد سؤال الهی قرار خواهیم گرفت... اگر چنانچه انسان به یاد این حالت بیفتد، آن وقت در رفتار انسان تغییر ایجاد میشود.
در مقیاس اجتماعی، خودفراموشی مهمتر است.... «خودفراموشی اجتماعی» یعنی ... هویّت خودمان را فراموش کنیم، فلسفهی وجودی جمهوری اسلامی را فراموش کنیم. آنطوری که قبل از ما در این کشور در سیاست خارجی، در سیاست داخلی، در ادارهی امور کشور، در تقسیم امتیازات و منابع کشور عمل میکردند، آنجور نباید عمل بکنیم.
تکیه به بیگانه، زندگی بر اساس تعدّی، بر اساس فساد، بر اساس ویژهخواری، بهره بردنهای ناسالم؛ خب شاکلهی تمدّن اسلامی و نظام اسلامی که ما به دنبال تشکیل آن هستیم و بودیم، بکلّی منافی با این است. ما از دیگران نمیتوانیم [در این زمینه] تقلید کنیم.
اصول نظام ما قرآنی است، نمیتوانیم پیرو مبانی غلط تمدن مادی غرب باشیم
شاکلهی نظام اسلامی ... مبتنی بر اصول و آرمانهای قرآنی است.... ما نمیتوانیم در مسائل گوناگون سیاسیمان، اقتصادیمان و دیگر چیزها پیرو مبانی تمدّن مادّی غرب باشیم. البتّه تمدّن غربی مزایایی دارد؛ در این شکّی نیست. از هر مزیّتی در هر جای دنیا، در غرب و شرق و دور و نزدیک، هر جا مزیّتی هست که ما میتوانیم یاد بگیریم، استفاده کنیم، باید [استفاده] بکنیم؛ در این تردیدی نیست، امّا بر مبانی آن تمدّن نمیتوانیم تکیه کنیم. مبانی آن تمدّن، مبانی غلطی است، مخالف با مبانی اسلامی است؛ ارزشهای آن تمدّن، ارزشهای دیگری است.
بنابراین مهم این است که ما مسئولین نظام جمهوری اسلامی هویّت اصلی نظام اسلامی را بشناسیم، از یاد نبریم، دنبال کنیم.
انتهای پیام/