به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، جنابخان و لهجه شیرین جنوبیاش نیاز به معرفی ندارد که همواره با زبان صریح خود از مسئولان در حوزههای مختلف مطالبه کرده؛ چه در «خندوانه» و چه این روزها در «1001.»
همیشه با آن خوشمزگیهایی که در دلِ مردم مینشیند از مشکلات و مطالبات مردم میگوید. سعی میکند صدایش را به جامعه پزشکی، فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی و اقتصادی برساند.
عروسکی نیست که تنها طنازی کند و خوشمزگیهایش را توأمان با کنایههای مطالبهگرایانه پیش میبرد.
نمونه بارز آن درخواست و مطالبه از وزیر بهداشت یا رئیس مجلس؛ که هر دو به تناوبِ موقعیتهایی پاسخ این مطالبه را دادند که خودش نوعی جریانسازی رسانهای به شمار میرود. عروسکِ محبوبی که با همین مطالبهگریها و دغدغهمندی جایِ خودش را در دل مردم باز کرده است.
مردم اگر جنابخان را دوست دارند به خاطر این است از کنارِ مسائل و مشکلات مردم عبور نکرده بلکه به دغدغهها و نیازهای مخاطبان توجه کرده و با آنها همذاتپنداری کرده است. توجه به این مشکلات و وفاداری به دغدغههای مخاطبان، او را از قالبِ یک عروسکِ صرف بودن خارج کرده و به یک کاراکتر محبوب تبدیل کرده است.
همانگونه این روزها پویشی را به همراه محسن کیایی مجریِ برنامه «هزار و یک» به راه انداختهاند تا به نامِ این برنامه یعنی هزار و یک زندانی جرایم غیرعمد را از زندان آزاد کنند. نقش رسانه همینجاست و باید تریبون دست افرادی باشد که بتوانند خلاقانه و با ایدههای درست، گامهای مهم و مؤثری را بردارند.
هرچند گاهی اوقات این تریبون به دستِ برنامهسازان و افرادی هم میافتد که نادانسته مخاطب را از تلویزیون دور کردهاند.
یعنی در واقع با کلیشهسازی به دور از خلاقیت و نوآوری پیش رفتهاند. حتی بعضاً از عروسک و جایگاه مهم این کاراکترِ هنری و فرهنگی نتوانستهاند استفاده کنند اما جنابخان خوشبختانه توانسته توفیقات زیادی را به همراه داشته باشد.
همانطور که در «خندوانه» نقش مهمی ایفا میکرد در «1001» هم این موفقیت را دنبال میکند. در واقع رسانه میتواند از وجودِ کاراکتر مهمی چون عروسک به خوبی استفاده کند همانگونه ایرج طهماسب و حمید جبلی سالها این کار را با «کلاه قرمزی» و «پسر خاله» انجام دادند.
انتهای پیام/