بهگزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، نهضت مدرسهسازی در مناطق محروم کشور به ابتکار رئیسجمهور، با هدف حل معضل مدارس غیراستاندارد آغاز شده است.
پویش «بیا پای تخته» به عنوان یکی از مهمترین خروجیهای این نهضت، جوانان را به مشارکت در ساخت مدارس ترغیب میکند. با این حال، این پویش با چالشها و موانع متعددی مواجه است که نیازمند توجه و برنامهریزی دقیق است.
چالشها، موانع فرمالیته و بروکراسی
یکی از چالشهای اساسی پویش «بیا پای تخته»، فرمالیتهسازی اهداف توسط برخی مدیران است. به عنوان مثال، برگزاری آیینهای نمادینی مانند خشتگذاری در مدارس به جای ایجاد و تقویت رویکرد جهادی، بیشتر به تشریفات میانجامد. این نوع رفتارها نه تنها تأثیری در تحقق اهداف واقعی پویش ندارد، بلکه میتواند به نوعی ناکارآمدی و عدم رضایت عمومی نیز منجر شود.
علاوه بر این، چالشهای مرتبط با تملک زمین و استانداردهای لازم برای مکان مدارس وجود دارد. روند بروکراسی طولانی و پیچیده از انتخاب زمین و آزمایش خاک تا نقشهکشی و ساخت، زمانبر است و همچنین محدودیتهای زمانبندی تعیین شده برای ساخت 1000 و 333 مدرسه در مدت 6 ماه تا یک سال، با واقعیتهای عینی ساخت فاصله دارد.
مدیریت پروژهها؛ پرهیز از حداقلها
اهمال در اجرای پروژهها در ساخت مدارس و بسنده کردن به حداقلها در اجرای پروژههای عمرانی از دیگر چالشهای قابل توجه است. به عنوان مثال، مدارس ساخته شده بدون حصار و حریم مشخص، فضایی با ابعاد کلاس پایین و قابلیتهای آموزشی محدود، میتواند چالشهای امنیتی برای مدیران و والدین ایجاد کند. بنابراین، تأکید بر استانداردها و عدم بسنده کردن به حداقلها از جمله الزامات مهم در این عرصه است.
تداخل؛ بین سازمانی یک مانع جدی
وزارت ورزش و جوانان به عنوان متولی اصلی این پروژه، ممکن است تجربه و درک کاملی از الزامات مدرسهسازی نداشته باشد. این میتواند به تداخل بین سازمانی منجر شود و فرآیند را با چالشهایی مواجه کند. برای موفقیت در پویش «بیا پای تخته»، نیاز به همکاری نزدیکتر و هماهنگی میان سازمانهای مختلف از جمله وزارت آموزش و پرورش و سایر نهادهای مرتبط وجود دارد.
فرصتها؛ با هدف مشخص به جلو برویم
با این حال، پویش «بیا پای تخته» با فرصتهایی نیز مواجه است که میتواند به موفقیت آن کمک کند. تعیین هدف مشخص زمانی و مکانی برای ساخت مدارس، از جمله فرصتهای قابل توجهی است که میتواند انگیزه جوانان را برای مشارکت افزایش دهد. همچنین، دغدغهمندی رئیسجمهور نسبت به ساخت مدارس فرصتی است که باید به درستی استفاده شود.
همچنین، سازمانهای مردمنهاد (سمنها) و جوانان به عنوان منابعی غنی میتوانند در این پویش نقش مؤثری ایفا کنند. حمایت و مشارکت آنها در طراحی، تأمین منابع مالی و حتی اجرای پروژهها میتواند به تحقق اهداف پویش کمک کند.
نتیجهگیری؛ نیاز به همکاری و مشارکت مؤثر
در نهایت، برای موفقیت پویش «بیا پای تخته»، نیاز به همکاری مؤثر میان نهادهای مختلف، پرهیز از تداخلات و فرمالیتههای غیرضروری و تأکید بر استانداردهای ساخت و ساز وجود دارد. همچنین، بهرهمندی از فرصتهای موجود و مشارکت جوانان و سمنها میتواند به عنوان موتور محرکهای برای بهبود وضعیت مدارس در مناطق محروم عمل کند و نویدبخش بازگشتی به عصر جهاد سازندگی باشد.
انتهای پیام/