به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، نامزدهای برترین ورزشکاران ایران در سال 1403 چند روز قبل معرفی شدند تا از طریق نظرسنجی مردمی، برترینهای هر بخش معرفی شوند.
در بخش مربوط به «آقای ورزش پارالمپیک» پنج ورزشکار به نامهای سعید افروز، یاسین خسروی، روحالله رستمی، امیرحسین علیپور و علی اکبر غریبشاهی کاندیدا شدند؛ ورزشکارانی که همگی آنها در جریان بازیهای پارالمپیک 2024 پاریس موفق به کسب مدال طلا شدند و حتی رکورد پارالمپیک و جهان را نیز شکستند.
یکی از این ورزشکاران، یاسین خسروی است؛ ملیپوش پارادوومیدانی که به همه افتخارات ممکن در طی دو سال اخیر دست یافته و توانسته طلای بازیهای پاراآسیایی هانگژو، طلای مسابقات جهانی و همچنین طلای پارالمپیک را کسب کند.
خسروی 32 ساله در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درباره حضورش در بین نامزدهای کسب عنوان بهترین ورزشکار پارالمپیکی ایران اظهار داشت: من در این دو سال اخیر به پنج مسابقه اعزام شدم. واقعاً در این مدت زحمت کشیدم و روزی دو بار تمرین کردم. شکر خدا در همه مسابقاتی که رفتم، طلا گرفتم و البته همراه با رکوردشکنی بودند. الان هم خیلی خوشحالم که در بین نامزدها هستم و امیدوارم باز هم افتخارآفرین باشم. این دیدگاه مردم است که چقدر شانس داشته باشم. هر چه اتفاق بیفتد، مهم نیست. در واقع هر کدام که اول شویم، احساس میکنم خودم اول شدهام.
وی درباره برنامههایش برای سال 1404 گفت: من در این دو سال تمرینات پرفشاری را داشتم. قبل از المپیک مصدومیت خیلی جدی از ناحیه هر دو پا داشتم، به ویژه پایی که معلولیت دارم. واقعاً اذیت شدم و حتی تا جایی جلو رفتم که میخواستم پایم را قطع کنم. تمریناتم خیلی سخت بود. بعد از المپیک دو ماه استراحت کردم و حالا پایم خوب است و تمرینات را برای حضور در مسابقات قهرمانی کشور و قهرمانی جهان پیگیری میکنم.
خسروی ادامه داد: پارالمپیک سختترین مسابقهام بود، چون مصدوم بودم و پا درد شدیدی داشتم. یک ماه قبل از مسابقه به دلیل همین وضعیت، حتی رکوردم به 15 متر هم نمیرسید، اما تلاش کردم که بهترین عملکرد را داشته باشیم.
رکورددار و قهرمان پرتاب وزنه در پارالمپیک 2024 پاریس درباره امکانات استانش پس از طلای او و آرین سلیمی در پاریس عنوان کرد: احساس میکنم منطقهای مثل منطقه ما نداریم که کم امکانات باشد. چند وقت قبل یک بچه پیش من آمد و گفت میخواهد پرتاب وزنه کند. من جوابی ندادم، چون نه زمینی هست، نه مربی. در استان کرمانشاه استعدادهایی فراتر از من و آرین سلیمی وجود دارد، اما امکانات نیست.
وی با اشاره به آرزوهایش در عرصه ورزش گفت: من از همان بچگی آرزوی پوشیدن پیراهن تیم ملی و حضور در پارالمپیک را داشتم که به آن رسیدم. همچنین آرزو داشتم که روزی با سیامند رحمان در یک رویداد بزرگ حضور داشته باشم، اما فرصت نشد. انشاءالله بتوانم مسیر قهرمانی او را ادامه بدهم. برخی به من سیامند رحمان جدید میگویند، اما به او نمیرسم و فقط امیدوارم که مسیرش را ادامه بدهم.
خسروی در بخش پایانی صحبتهایش خاطرنشان کرد: آینده را که پیشبینی نمیتوان کرد، اما تلاش میکنم در چند دوره پارالمپیک حضور داشته باشم و به قهرمانی برسم. بدون شک اوج غرور یک ورزشکار این است که برای کشورش افتخارآفرین باشد، یعنی همان جایی که پرچم ایران بالا میرود و سرود ملی نواخته میشود. امیدوارم باز هم این غرور را در مسابقات جهانی و پارالمپیک تجربه کنم. همچنین امیدوارم مسئولان نیز امکانات لازم را فراهم کنند.
انتهای پیام/