به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، روزنامه هاآرتص در مقالهای تحت عنوان "اسرائیل به روایتی جعلی متوسل شد تا تجاوزش را توجیه کند و فلسطینیها را بکشد... تجاوز کجاست؟" اعتراف کرد روایت رسمی اسرائیل از این رفتارها کاملا جعلی و بی پایه و اساس بوده است و تاکید نمود اسرائیل تلاش میکند تا مانع از انتشار روایتهای واقعی از تقابل فلسطینی اسرائیلی شود.
شنی لیتمن نویسنده مقاله در ابتدای آن آورده است چند یکشنبه هفته گذشته، دانشگاه حیفا اعلام کرد، فیلم «سرزمینی دیگر وجود ندارد» را نمایش نخواهد داد؛ فیلمی اسرائیلی-فلسطینی که به اخراج فلسطینیها و بدرفتاری با آنها در جنوب جبلالخلیل توسط شهرکنشینان و نیروهای ارتش اسرائیل میپردازد. بهانهای مضحک برای این تصمیم هم مطرح شد و آن عدم تأیید فیلم توسط شورای نظارت بر فیلمها، در حالی که چنین تأییدی برای نمایش غیرتجاری لازم نیست.
اما راستگرایان افراطی خود را به عنوان افکار عمومی اسرا جا زده و سعی در تحمیل خواستههای خود هستند.
از سوی دیگر، شبکه 13 تصمیم گرفت گزارشی تحقیقی از خبرنگاران برنامه «مکور» (یک برنامه تحقیق محور) را پخش نکند.
رفیف دروکر و ایتی روم دو خبرنگار این رسانه سعی کردند تا صحت و سقم ادعاهای درباره رامی داویدیان را که فیلمی در مورد رخدادهای جشنواره نووا در 7 اکتبر منتشر و خود را به عنوان قهرمان اسرائیل جا زده بود، بررسی کنند.
این رسانه اسرائیلی در این رابطه ادعا کرد: «ما به احساسات عمومی و پیامدهای پخش این گزارش آگاهیم و ترجیح میدهیم فعلاً آن را پخش نکنیم».
دلیل این اقدام هم نگرانی از شکلگیری طوفان «عمومی» یا همان پستهای خشمگین در شبکههای اجتماعی در اعتراض به زیر سئوال بردن صداقت داویدیان و روایتهای او از اتفاقات 7 اکتبر به راه افتاده بود.
دروکر و روم تأکید کردند که این گزارش قصد رد اقدامات داویدیان را ندارد، بلکه روایت او را اصلاح و بررسی میکند که چه اتفاقی افتاده و چه چیزی رخ نداده است.
یکی از مهمترین حقایقی که این دو خبرنگار در این تحقیق به آن اشاره کردهاندآن است که داویدیان از وقایعی سخن گفته که هرگز رخ ندادهاند.
یکی از بارزترین این وقایع صوری تجاوزهای جنسی و خشونتهایی که ادعا شده در 7 اکتبر اتفاق افتاده است.
به اعتراف هاآرتص، موضوع تجاوز مانند سایهای تاریک گزارشهای مربوط به 7 اکتبر را همراهی میکند و به ابزاری قدرتمند در رسانههای اسرائیلی، چه در داخل و چه در خارج، تبدیل شده است.
این رویدادهای تکاندهنده و ظاهراً سیستماتیک، بهانهای برای توجیه ادامه حملات اسرائیل به غزه و تبدیل همه فلسطینیها - چه عضو حماس باشند یا نه - به افرادی شده که از نظر اسرائیل مستحق مرگ هستند.
در مقابل، از همان 7 اکتبر، نهادهای مختلفی برای روشن کردن حقایق تلاش کردهاند، اما این تلاشها عمدتاً از دید عموم پنهان مانده است. وقتی هم که برنامهای مانند «مکور» سعی میکند بخش کوچکی از حقیقت را نشان دهد، تصمیم میگیرند به بهانه اینکه «احساسات عمومی» تحمل مواجه شدن با آن را ندارد، از انتشار آن جلوگیری به عمل آورند.
در ادامه این نوشتار اعتراف شده است، استناد به «احساسات عمومی» نوعی فریبکاری است که باعث میشود نهادهایی که باید صداقت را حفظ کنند، از مسئولیت خود شانه خالی کنند. این موضوع درباره دانشگاه حیفا و دیگر نهادهایی که از نمایش فیلمهایی صرفاً به دلیل نشان ندادن چهرهای زیبا از اسرائیل خودداری میکنند، صدق میکند.
انتهای پیام/