به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، با توجه به افزایش تغییرات اقلیمی، فشار بر کشورها برای حذف دیاکسید کربن (CO₂) از جو زمین افزایش یافته است که ممکن است با کمک اقیانوسها صورت گیرد اما کدامیک از روشهای پیشنهادی حذف و ذخیرهسازی CO₂ دریایی باید به کار گرفته شوند؟
دانشمندان پروژه تحقیقاتی CDRmare، از جمله پژوهشگران دانشگاه کیل، چارچوب ارزیابی جدیدی برای کمک به تصمیمگیرندگان در اتخاذ تصمیمات مبتنی بر شواهد درباره روشها و پروژههای حذف CO₂ دریایی توسعه دادهاند. این چارچوب به ارزیابی این که آیا این روشها عملی هستند و آیا پیامدهای آنها برای انسانها و طبیعت مطلوب است یا نه، کمک میکند.
این محققان تأکید دارند که تصمیمگیری در خصوص استفاده از این روشها نباید تنها بر قابلیتهای فنی، حقوقی و سیاسی آنها تمرکز داشته باشد، بلکه باید پیامدهای احتمالی پیادهسازی این روشها برای انسانها و طبیعت را به شیوهای ساختاریافته و شفاف ارزیابی کنند.
متخصصان چارچوبهای ارزیابی برای گزینههای پاسخ به تغییرات اقلیمی ایجاد میکنند تا اطلاعات مرتبط را جمعآوری، ساختاردهی و اولویتبندی کنند. اما بررسیها نشان میدهد که چارچوبهای ارزیابی موجود برای گزینههای پاسخ به تغییرات اقلیمی مانند جذب و ذخیره CO₂، این کار را بهطور کامل انجام نمیدهند. این نتیجهگیری در دو مقاله جدید توسط متخصصان پروژه CDRmare منتشر شده است.
دکتر کریستیان باتز، استاد اخلاق اقلیمی و محیطزیستی در دانشگاه کیل انگلیس، میگوید: پاسخ به این که آیا و چگونه یک گزینه حذف CO₂ باید پیادهسازی شود، باید تأثیر آن، قابلیت اقتصادی و اثرات آن بر انسانها و محیطزیست را در نظر بگیرد. چارچوبهای ارزیابی موجود این امکان را نمیدهند.
29 معیار برای ارزیابی جامع روشهای حذف CO₂ دریایی
این چارچوب جدید شامل 29 معیار است که به تحلیل هفت مسئله کلیدی کمک میکند. این معیارها شامل سؤالاتی درباره قابلیتهای فنی، حقوقی و سیاسی روشهای مورد ارزیابی و همچنین سؤالاتی درباره بهرهوری اقتصادی، عدالت و اخلاق محیطزیستی هستند. به دلیل پیچیدگی این موضوع، پژوهشگران پیشنهاد میکنند که متخصصانی از دانشگاهها، صنعت، ادارات دولتی، گروههای ذینفع و جوامع متاثر در فرایند ارزیابی مشارکت داشته باشند.
براساس این اصول، پژوهشگران عملی بودن دستورالعملهای جدید ارزیابی را در یک سری کارگاههای میانرشتهای آزمایش کردند که در آنها نمایندگان مختلف از ادارات دولتی و گروههای ذینفع حضور داشتند.
دکتر لوکاس تانک، همنویسنده دیگر مقاله و استاد اخلاق اقلیمی و محیطزیستی در دانشگاه کیل، در این زمینه میگوید: تجربه ما در آزمایش چارچوب ارزیابی نشان میدهد که هیچکس نباید به تنهایی اقدام به ارزیابی یک روش حذف CO₂ دریایی یا یک پروژه خاص کند. به دلیل پیچیدگی بالای این مسئله، ارزیابی نیازمند تخصص گروههای مختلف است.
معیارهای ایدهآلی برای عملی و مطلوب بودن
علاوه بر فهرست معیارها، پژوهشگران پنج اصل راهنما را برای اطمینان از جمعآوری بهترین اطلاعات ممکن در طول فرایند ارزیابی تعریف کردهاند. این اصول هدف دارند تا فرایند ارزیابی شفاف و جامع باشد و تمامی گروههای متاثر را شامل شود.
در نهایت، تصمیمگیری در خصوص اینکه آیا یک پروژه خاص حذف CO₂ دریایی باید اجرا شود، بر عهده تصمیمگیرندگان سیاسی و اجتماعی است. پژوهشگران معتقدند که بهترین حالت این است که این تصمیمگیرندگان گزینههایی را انتخاب کنند که مؤثر، فنی، حقوقی و سیاسی قابل اجرا باشند و همچنین از نظر اقتصادی، عادلانه و محیطزیستی مطلوب باشند.
انتهای پیام/