به گزارش خبرگزاری تسنیم، وقتی دکتر گل محمدی رییس سازمان تات، آن هم پیش از پایان فصل برداشت و بدون استناد به آمار نهایی تولید، اعلام میکند که «امسال باید 5 میلیون تن گندم وارد شود»، این اظهارنظر به دلایل زیر از منظر فنی و رسانهای غیرحرفهای و شتابزده تلقی میشود.
1. ضربه به اعتماد عمومی و اعتبار مدیریتی
اعلام واردات گسترده پیش از نهاییشدن آمار تولید داخلی گندم، آنهم در شرایطی که هنوز فصل برداشت به پایان نرسیده، نهتنها نشاندهنده بیتوجهی به واقعیتهای میدانی و زحمات کشاورزان است، بلکه بهوضوح اعتماد عمومی به سیاستهای حمایتی دولت را تضعیف میکند. این پیام به جامعه مخابره میشود که تولید داخلی در اولویت نیست و دولت حتی به پیشبینیهای خودش هم اتکا ندارد.
2. آشفتگی و ناهماهنگی داخل وزارت جهادکشاورزی
اگر چنین اعلامی بدون هماهنگی با نهادهای مرتبط نظیر شرکت بازرگانی دولتی، سازمان برنامهوبودجه، بانک مرکزی یا ستاد تنظیم بازار صورت گرفته باشد، نشانهای آشکار از نبود انسجام و همراستایی مدیریتی در ساختار وزارت جهاد کشاورزی است. نتیجه چنین ناهماهنگیهایی، تصمیمات متناقض، تأخیر در اجرا، سردرگمی در بازار و هدررفت منابع ملی خواهد بود.
3. تضعیف قدرت چانهزنی در بازار جهانی
در ادبیات دیپلماسی اقتصادی، یکی از اصول کلیدی، پرهیز از آشکارسازی نیازهای فوری است. وقتی ایران بهصراحت و زودتر از موعد، نیاز خود به واردات چند میلیون تنی گندم را اعلام میکند، عملاً خود را در موضع ضعف قرار داده و این پیام را به صادرکنندگان ارسال میکند که قدرت چانهزنی ندارد. در چنین شرایطی، فروشندگان خارجی با علم به اضطرار ایران، قیمتها را بالا میبرند یا شروط سختتری تحمیل میکنند. این اشتباه راهبردی میتواند هزینه واردات را بهشدت افزایش دهد.
4. تضعیف بدنه کارشناسی و نخبگان سازمانی
اتخاذ تصمیمات کلان، بدون مشارکت و مشورت با کارشناسان و مدیران میانی، به تدریج باعث فرسایش سرمایه انسانی در بدنه وزارتخانه میشود. وقتی مدیران و متخصصان احساس کنند زحمات و تحلیلهایشان نادیده گرفته میشود، انگیزه خود را برای مشارکت در فرآیند تصمیمسازی از دست میدهند. این روند، فضای سازمانی را از افراد متخصص خالی کرده و راه را برای تصمیمگیریهای شعاری و غیرواقعبینانه باز میکند.
5. ارسال پیام منفی به بخش تولید و سیاستهای حمایتی
وزارت جهاد کشاورزی سالها سیاست خودکفایی در تولید گندم را در سطح رسانهای و اجرایی تبلیغ کرده است. اظهارنظری از این جنس، عملاً تمام آن تلاشها را زیر سؤال برده و پیام بیثباتی در سیاستگذاری را مخابره میکند. کشاورزانی که برای تولید ملی سرمایهگذاری و تلاش کردهاند، اکنون خود را نادیده گرفته میبینند. چنین رویکردی در نهایت به بیانگیزگی تولیدکننده داخلی و وابستگی هرچه بیشتر کشور به واردات منجر خواهد شد.
6. تضعیف موضع ایران در مذاکرات اقتصادی و دیپلماتیک
در شرایطی که ایران با کشورهای مختلف درگیر مذاکرات اقتصادی و تجاری حساس است، انتشار علنی چنین اطلاعاتی میتواند موقعیت کشور را بهشدت تضعیف کند. طرفهای خارجی با اطلاع از نیاز فوری ایران، ممکن است شروط سیاسی و اقتصادی سختتری تحمیل کرده یا حتی از همکاری صرفنظر کنند. این رویکرد غیرحرفهای، بهجای تقویت جایگاه ایران در میز مذاکره، آن را به خریدار مضطری تبدیل میکند که فاقد برنامهریزی و پایداری در تأمین امنیت غذایی است.
انتهای پیام/