به گزارش خبرگزاری تسنیم از گرگان، خشکسالیهای چند سال اخیر فشار را بر منابع آبی استان گلستان به شدت زیاد کرده و پیامدهای منفی آن هم در بخش کشاورزی و محیط زیست و هم در بخش شرب، تشدید شده است. وابستگی حدود 97 درصدی آب شرب استان به آبهای زیرزمینی سبب شده تا این خشکسالیها، شرایط را برای تأمین آب سخت و سختتر شود.
مشکلات آب شرب در شهرها و روستاهای استان گلستان به دلیل پایین افتادن سطح چاههای آب حالا به حدی بغرنج شده که استاندار گلستان میگوید شرایط شهرهای گرگان و آق قلا وارد وضعیت قرمز شده است. با این اظهارنظر استاندار گلستان به نظر میرسد تابستان امسال شرایطی به مراتب سختتر از گذشته در حوزه تأمین آب شرب داشته باشیم.
در حال حاضر در مرکز استان گلستان، مردم بیش از 10 ساعت در شبانه روز با قطعی آب مواجه هستند. آنهایی که تمکن مالی دارند با خرید پمپ و تانکرهای آب و آنهایی که شرایط اقتصادی مناسبی ندارند با ذخیره سازی آب در دبهها، نیاز خود را برطرف میکنند.
این قطعیهای آب در زمستان و تابستان همچنان پابرجاست، هرچند احداث سد و پروژههایی مانند آب شیرین کن نیز برای رفع تنش آبی در استان پیش بینی شده اما احداث آنها حداقل 5 سال زمان میبرد و آنطور که رئیس مجمع نمایندگان استان گفته چاره ای جز حفر و تجهیز چاههای جدید برای تأمین آب شرب در کوتاه مدت وجود ندارد.
موضوعی که استاندار گلستان در نشست با معاونان وزارت نیرو نیز به آن اشاره کرده است، بررسی سخنان طهماسبی، وضعیت نگرانکنندهای در خصوص وضعیت آب شرب در استان ترسیم میکند. به گفته طهماسبی 95 درصد آب مصرفی استان از منابع زیرزمینی تأمین میشود که این امر نشاندهنده وابستگی شدید به این منابع است.
کمبود آب شرب در برخی شهرهای استان وضعیت حادتری دارد. آمارها نشان میدهد که در حال حاضر نیاز آب شرب استان بالغ بر 5 هزار و 825 لیتر در ثانیه است که متأسفانه 1500 لیتر بر ثانیه کمبود آب وجود دارد که این مسئله در دو شهر بزرگ استان به وضعیت قرمز منجر شده است.
طهماسبی گفته است که در روزهای پایانی سال گذشته 72 میلیارد تومان اعتبار برای اجرای طرحهای اضطراری تأمین آب شرب به استان اختصاص داده شده که این اعتبار برای اجرای طرحهای فوری در شهرهای گرگان و گنبدکاووس هزینه میشود.
کمبود آب شرب تنها مربوط مرکز استان نیست در شرق و غرب استان هم مردمی که در جوار دریای خزر قرار گرفتهاند، تشنهکام هستند. از سدهای نیمه کارهای که معلوم نیست قرار است کی به نتیجه برسد تا آب شیرین کنی که باید منتظر سرمایه گذار بود، نشان میدهد مسئله آب شرب چندان به این زودیها حل نخواهد شد.
نمونه آن سد چایلی است که 19 سال است که در بلاتکلیفی به سر می برد. سد نرماب که از اوایل دهه 90 آغاز شده و هنوز خبری از آبگیری آن نیست، سد شصت کلاته که خبری از اجرایی شدن آن در دست نیست از دیگر موضوعاتی است که در این استان وجود دارد.
از طرفی شبکههای فرسوده آب شرب در شهرها و روستاها نیز یکی دیگر از موضوعاتی است که باید به آن پرداخت. آنطور که مسئولان میگویند 30 درصد هدررفت آب در شبکه توزیع به دلیل فرسودگی لولهها و تجهیزات وجود دارد که با بهینه سازی آنها بخشی از مشکلات حل خواهد شد.
انتهای پیام/.