به گزارش خبرگزاری تسنیم، در حالی که فصل فرمول یک در استراحتی کوتاه بین مسابقات سهگانه و گرندپری میامی به سر میبرد، همچنان پس از مسابقه جده بحث درباره داوری در فرمول یک ادامه دارد. به ویژه جریمه مکس فرستاپن به دلیل عبور از خط در شروع مسابقه و برخورد با اسکار پیاستری. وقت آن رسیده که فرمول یک از وضعیتی که تصمیمها توسط سه نفر، حتی افراد باتجربه با چشم غیرمسلح گرفته میشود، فاصله بگیریم.
از مچگیری دست بردارید!
اجازه دهید ابتدا الزامات فعلی فیا (FIA) در مورد قوانین رقابت بین رانندگان را یادآوری کنیم. در سال 2025 رانندهای که حمله میکند، تنها کافی است که با حریف خود همسطح باشد. در این صورت حتی نیازی نیست که در پیچ فضایی برای او باقی بماند. بگذارید تسلیم شود یا مسیر را کوتاه کند و همچنان موقعیت خود را واگذار کند.
پیش از این فصل، دستورالعملها متفاوت بودند و بیشتر از رانندگانی که در جلو حرکت میکردند محافظت میشد. راننده مهاجم موظف بود فضایی به عرض یک خودرو باقی بگذارد و راننده مدافع اساساً حق داشت حریف را به بیرون هدایت کند؛ البته به شرطی که این کار را به شکلی بیش از حد تهاجمی انجام ندهد یا خود در مسیر باقی بماند. به بیان دیگر، قبلاً راننده مدافع میتوانست حریف را به بیرون براند اما اکنون این وظیفه بر عهده راننده مهاجم است.
در واقع پرسش این است: چرا فیا جانبداری میکند و اجازه میدهد رقبا به حاشیه رانده شوند؟ چرا نمیتوان تعیین کرد که هر دو طرف ملزم به رعایت فاصلهای به عرض یک خودرو هستند؟ اگر رانندهای حریف را به بیرون راند، باید اجازه دهد سبقت بگیرد. اگر رانندهای با ریسک بالا سبقت گرفت و سپس ادعا کرد که فضایی به او داده نشده، باید تلهمتری نشان دهد که آیا امکان پیچیدن بدون برخورد با حریف وجود داشته است یا خیر.
VAR فرمول یک کجاست؟
با این حال، پیشنهاد اصلی تغییر دیگری در توصیههای مربوط به مبارزه رانندگان نیست. نکته اصلی این است که سرانجام از فناوریهای مدرن استفاده کنیم و فرایند تصمیمگیری را تا حدودی خودکار کنیم! اگر فوتبال VAR و خطوط آفساید دارد و تنیس چشم شاهین (Hawk-Eye)، آیا فرمول یک از پیادهسازی سیستمی ناتوان است که به وضوح نشان دهد چه کسی در رأس خط قرار دارد، یا رانندهای در ابتدا یا انتهای پیتاستاپ از خط سفید عبور کرده است؟ بسیار عجیب است که کریستین هورنر و ردبول عکسهای ثابت تهیه میکنند و با خود به جلسات با روزنامهنگاران میآورند.
به طور کلی، به نظر میرسد که در سال 2025 هوش مصنوعی باید بتواند مواردی مانند برخورد فرستاپن و پیاستری را به راحتی حل کند. آیا شرکای بالقوه فرمول یک از آمازون قادر نیستند سیستمی ایجاد کنند که فوراً دادههای زیر را ارائه دهد: چه کسی در نقطه شروع جلوتر است، آیا فضایی برای رقیب وجود داشته یا خیر و آیا راننده میتوانسته در پیچ بماند یا تضمین شده بود که حتی بدون رقیب نیز از مسیر خارج شود؟
همچنین آیا نمیتوان تمام وقایع جنجالی تاریخ فرمول یک را در یک پایگاه داده گردآوری کرد و نشان داد که چگونه احکام بر اساس توصیههای فعلی برای داوران و رانندگان صادر میشوند؟ این کار به هوش مصنوعی امکان میدهد تا به سرعت همه چیز را تجزیه و تحلیل کرده و بر اساس تصمیم خود راهنماییهای لازم را ارائه دهد. رویدادهای مربوط به مسابقات پشتیبانی را نیز میتوان در طول آخر هفته مسابقه به همین پایگاه داده اضافه کرد تا بعداً ردبول نتواند بگوید: «خب، یک رویداد مشابه در فرمول 2 وجود داشت، اما رانندهای که پیچ را قطع کرد جریمه نشد.»
به نظر میرسد که فرمول یک در زمینه تصمیمگیریهای داوری کاملاً از پیشرفتهای فنی غافل است. به محض اینکه ناظران به بازپخشها و تلهمتری دسترسی پیدا کردند، همه چیز متوقف شد. استفاده از فناوری برای راهنمایی، هیچ ایرادی ندارد. جریمههای «چشمی» یادگاری از گذشته هستند. بینندگان نیز احتمالاً علاقهمند خواهند بود که اطلاعات هوش مصنوعی درباره یک رویداد خاص را در پخشهای تلویزیونی و آنلاین مشاهده کنند. این بسیار جذابتر و روشنتر از تصمیمات پیامکی داوران یک، دو یا سه ساعت پس از پایان مسابقه است.
حتی عجیب است که در نظرات متعدد درباره ماجرای فرستاپن و پیاستری هیچکس در پیست فرمول یک درباره اصول منسوخ داوری صحبت نکرد. وقت آن رسیده که این مسابقات جانی تازه بگیرد، زیرا تمام منابع و مشارکتها برای برداشتن یک گام رو به جلو در دسترس هستند.
انتهای پیام/