به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، این روزها حتماً به یادِ نادر طالبزاده میافتیم؛ چون که «عصر» و «راز» هم جایشان در تلویزیون خالی است. هرچند تلاشهایی شده تا برنامههایی به آن دست فرمان «حاج نادر» ساخته شوند اما آن گلِ خوشبو کجا و کارهای فعلی کجا!
در نهم اردیبهشت 1401، مصادف با روز جهانی قدس، نادر طالبزاده، مستندساز، پژوهشگر رسانه و از چهرههای شناختهشده جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی، در حالی چشم از جهان فروبست که همچون سالهای فعالیتش، حتی مرگ او نیز با نمادی از ایستادگی در برابر صهیونیسم پیوند خورد. این همزمانی، برای بسیاری از همراهان و شاگردانش، نشانهای پرمعنا از مسیری بود که او یک عمر برایش جنگید.
طالبزاده را میتوان از چهرههای اثرگذار در حوزه رسانه مقاومت دانست؛ چهرهای که هم در میدان ساخت مستندهای جنگی و هم در طراحی جریانهای فرهنگی و رسانهای اثرگذار، نقشی محوری ایفا کرد. نام او با پروژههای مهمی چون برنامه «عصر» در شبکه افق، مستند ماندگار «خنجر و شقایق» درباره جنگ بوسنی، مجموعه «نسل فراموششده» درباره آوارگان فلسطینی و البته راهاندازی کنفرانس بینالمللی «افق نو» گره خورده است؛ کنفرانسی که در پی افشای ماهیت نظام سلطه جهانی بود و همین نگاه باعث شد نام او در فهرست تحریمهای ایالات متحده قرار گیرد.
نادر طالبزاده در نوجوانی و جوانی ساکن آمریکا بود، اما با وقوع انقلاب اسلامی در سال 57 به کشور بازگشت و دوربینش را در خدمت آرمانهای انقلاب اسلامی قرار داد. او از نخستین مستندسازانی بود که در روزهای تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در تهران حاضر شد و تصاویر ماندگاری از آن مقطع ثبت کرد. این حضور، آغاز همکاری بلندمدت او با رسانه ملی بود.
طالبزاده در کنار کار رسانهای، بهویژه در تولید مستندهای استراتژیک، همواره دغدغه تربیت نسل جدیدی از فیلمسازان و برنامهسازان انقلابی را داشت. او در طول سه دهه، نقش فعالی در آموزش هنرمندان جوان ایرانی، لبنانی و افغانستانی ایفا کرد و بسیاری از چهرههای امروز این حوزه، شاگردان مستقیم یا غیرمستقیم او به شمار میآیند.
به گفته سید سلیم غفوری، از مدیران باسابقه رسانه ملی، «حاج نادر در هر زمان پیشتاز عرصه رسانه بود و با درک درست از نیاز مقطع، وارد میدان میشد.» او طالبزاده را فردی توصیف کرد که از نقاط پنهان در روایتهای رسانهای نمیگذشت و با شجاعت، آنها را برجسته میکرد.
سریال «بشارت منجی» یکی دیگر از آثار مهم طالبزاده بود که نشان از دغدغه دینی و بینالمللی او در بازنمایی مفاهیم مذهبی برای مخاطب جهانی داشت. او بارها بر ضرورت پرداختن به روایتهای اهلبیت (ع) با زبانی جهانی و استانداردهای بینالمللی تأکید میکرد.
در کارنامه رسانهای او، پایهگذاری برنامههای گفتوگوی زنده نیز جایگاه ویژهای دارد. او پیشنهاد راهاندازی گفتوگوهای زنده در صداوسیما را در دوره ریاست علی لاریجانی مطرح کرد و نتیجه آن، تولد برنامههایی مانند «شباهنگام» بود که پایهای برای گفتگوهای انتقادی در رسانه ملی شد؛ هرچند محدودیتها و فشارهای درونسازمانی، او را به کنارهگیری واداشت. او این نکته را برای اولین بار در گفتوگو با خبرنگار تسنیم مطرح کرد.
در نهایت، نادر طالبزاده را باید نه فقط یک مستندساز یا برنامهساز، بلکه یک استراتژیست رسانهای دانست که با جسارت، نگاه، و بصیرت، پروژههای مهمی را در حوزه جنگ نرم و نبرد رسانهای علیه صهیونیسم و نظام سلطه طراحی و اجرا کرد. او در حالی از جهان رفت که بسیاری از آرمانهایش همچنان زنده و جاریاند؛ آرمانهایی چون فروپاشی رژیم صهیونیستی، رشد رسانه انقلابی و تربیت نسل مؤمن و متعهد در حوزه هنر و رسانه.
انتهای پیام/