به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، در حاشیه بازدید رئیس سازمان حفاظت محیطزیست از خرمآباد، آنچه قرار بود یک رویداد آرام و رسمی باشد، به صحنهای از پرسش، تشر و تحقیر بدل شد.
گلزار شهدا، که باید نماد تکریم باشد، شاهد یک صحنه تلخ بود: فراخواندن خبرنگار، محاکمه زبانی، و زخمزبانهایی که نهتنها نهاد رسانه، بلکه شأن پرسشگری را هدف گرفت.
رضا قبادی، خبرنگار تسنیم، به دعوت شهردار خرمآباد و دو عضو شورای شهر، حجت احمدی و رضا بیرانوند، به گوشهای از محوطه فراخوانده شد. دعوت، اما به یک بازخواست غیررسمی و تلاش برای ساکتکردن صدای پرسشگری تبدیل شد.
شهردار خرمآباد، به روایت حاضران، با اشاره به گزارش تصویری تسنیم از یکی از پارکهای شهری خبرنگار تسنیم را خطاب داد و از او پرسش کرد که چرا در پارکی که میلیاردها تومان هزینهاش کردیم مصاحبه علیه ما منتشر کردهاید؟!
آنچه شنیده شد، حملهای بود از موضع قدرت به یک خبرنگار مستقل که تنها کارش را کرده بود. مناسبت گزارش، نه سیاسی بود، نه جناحی. 9 اردیبهشت، روز شوراها، بهانهای بود برای شنیدن صدای مردم. اما ظاهراً همین صدا، برای برخی دردناک بوده.
در ادامه، شهردار و یکی از اعضای شورا خبرنگار تسنیم را متهم کردند که «دشمنی دارد» و «حتماً بهدنبال منفعت است». زبانِ تهدید، جای گفتوگو را گرفت. جملاتی با بار اتهام، در مکانی که باید مظهر پاسداشت اخلاق عمومی باشد.
حجت احمدی، عضو شورای شهر خرمآباد، در میان گفتوگو به شهردار گفت که ولش کن، کارش داریم! جملهای که نهفقط توهینآمیز تلقی شد، بلکه بهصراحت میتواند مصداقی از تحقیر و تهدید لفظی علیه یک خبرنگار در محیطی عمومی و رسمی باشد.
حالا ماجرا تمام نشدهاست. سؤال اصلی، حالا دیگر گزارش مردمی نیست. سؤال این است: چرا صدای مردم، مسئول را به خشم میآورد؟ چرا خبرنگار بهجای شنیدهشدن، باید به پرسشگریاش پاسخ پس بدهد؟
مردم درباره عملکرد شورای شهر خرمآباد نظر دادهاند. گزارش منتشر شده، نه جعلی بوده، نه مونتاژ، نه ساختگی. بلکه عین واقعیتی است که در خیابان ثبت شده. پس چرا بهجای پاسخ، مسئولان وارد فاز تهدید شدند؟ آیا هزینهکرد میلیاردی مصونیت میآورد؟
این اتفاق، نماد یک ساختار معیوب است؛ جایی که قدرت محلی، رسانه را دشمن میپندارد. جایی که خبرنگار بهجای آزادی، زیر بار فشارهای نامرئی و گاه آشکار کمر خم میکند.
رفتار شهردار و دو عضو شورا با خبرنگار تسنیم، فقط یک برخورد شخصی نبود. این، اعلان غیررسمی یک سیاست است: یا با ما، یا علیه ما. وقتی خبرنگار تهدید میشود، همه خبرنگاران تهدید میشوند. وقتی یک گزارش مردمی، «دشمنی» خوانده میشود، آزادی بیان در خرمآباد دارد به لب پرتگاه میرسد.
در شرایطی که اعتماد عمومی به نهادهای شهری نیازمند تقویت است، برخورد با رسانه نهتنها راه چاره نیست، بلکه دامنزدن به بحران مشروعیت است.
انتهای پیام/ 644/.