به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، در لرستان، آموزشوپرورش در میانه دو تصویر متضاد ایستاده است. از یکسو آمارهایی که از بهبود در جذب دانشآموزان حکایت دارند، و از سوی دیگر، واقعیتی که هزاران کودک بازمانده از تحصیل را در خود پنهان کردهاست.
آمارهای رسمی منتشرشده از سوی سید عیسی سهرابی، مدیرکل آموزشوپرورش لرستان، از روایتی تلخ از نظام آموزشی در یکی از استانهای کمبرخوردار ایران نهفته است.
پوشش تحصیلی بالا در دوره ابتدایی و جذب گسترده در پایه اول، اگرچه در نگاه نخست دستاورد محسوب میشود، اما رهاسازی هزاران کودک و نوجوان در مسیر تحصیلی، لرستان را به یکی از کانونهای خاموش ترکتحصیل در ایران بدل کردهاست.
مدیرکل آموزشوپرورش لرستان از پوشش تحصیلی 98.64 درصدی دانشآموزان لرستان در دوره ابتدایی خبر داده؛ عددی که بالاتر از میانگین کشوری که 97.9 درصد است.
نرخ جذب پایه اول ابتدایی نیز به 97.45 درصد رسیده که از متوسط ملی پیشی گرفته است. این ارقام، در ظاهر نشاندهنده عملکردی موفقاند؛ گویی دستگاه آموزشوپرورش توانسته در مرحله آغاز تحصیل، کودکان لر را با مدرسه آشتی دهد.
اما این تصویر اولیه، تنها نیمی از واقعیت است. با گذر دانشآموزان از سالهای ابتدایی، شیب ریزش تحصیلی افزایش مییابد. نرخ ترک تحصیل در مقطع ابتدایی 67 صدم درصد است؛ عددی که در مقایسه با میانگین کشوری 1.45 درصد، پایین بهنظر میرسد.
همین روند در دوره متوسطه اول به 4.13 درصد و در متوسطه دوم به 3.77 درصد افزایش مییابد، آن هم در مناطقی که فقر، فاصله، مهاجرت و فقدان زیرساختها دستبهدست هم دادهاند تا مدرسه را از اولویت زندگی کودکان خارج کنند.
مدیرکل آموزشوپرورش لرستان در گفتوگو با تسنیم اعلام کرده که 2724 دانشآموز در مقطع ابتدایی و 4083 نفر در متوسطه اول از تحصیل بازماندهاند.
هر یک از این ارقام، زندگی کودکی است که زیر سایه اقتصاد فروپاشیده و خانوادهای در حال مهاجرت از حق آموزش محروم مانده است. سهضلعی مرگبار اقتصاد، مهاجرت و کمبود زیرساخت، در ترک تحصیل دانشآموزان لرستانی نقش تعیینکنندهای دارد.
در بسیاری از مناطق مسیر دسترسی به مدرسه چنان دشوار است که در ماههای سرد سال، تعطیلی ناخواسته تحصیل رخ میدهد. جادههایی که با نخستین باران قابلعبور نیستند، کلاسهایی که از ابتداییترین امکانات بیبهرهاند و خانوادههایی که ناگزیر از فرستادن کودکانشان به کارند، همه روایتهایی خاموش در دل آمارهای رسمیاند.
از سوی دیگر، روایتهای غیررسمی نشان میدهد که در برخی نواحی، بهویژه در روستاهای کوهستانی و عشایری، دختران بیش از پسران در معرض حذف از آموزش قرار دارند.
در شرایطی که آموزش تنها دریچه خروج از فقر نسلی در مناطق محروم است، حذف دختران از مسیر تحصیل، به تداوم الگوهای محرومیت دامن میزند.
انتهای پیام/ 644