به گزارش خبرگزاری تسنیم از لنگرود، همزمان با فرارسیدن دهه پرفیض کرامت، عطر بارگاه امام مهربانیها در لنگرود پیچید. خادمان حرم مطهر امام رضا (ع) با پرچم متبرک آستان قدس رضوی، مهمان دلهای مردم این شهرستان شدند؛ دستانی آشنا از دیار خراسان که پیام مهربانی و برکت با خود آورده بودند.
از همان لحظهای که خدام رضوی وارد لنگرود شدند، حال و هوای شهر تغییر کرد. مردم از زن و مرد، پیر و جوان، با چشمانی اشکبار و قلبهایی مشتاق، خود را به دیدار این کاروان نور رساندند. صدای صلوات و زمزمههای عاشقانه در کوچهها و خیابانها طنینانداز شد. برخی با بغضی در گلو از آرزوی زیارت میگفتند و برخی دیگر دست بر سینه، پرچم سبز حرم را با دستانی لرزان لمس میکردند و اشک شوق بر گونههایشان جاری بود.
کاروان خدام در نخستین قدمهای خود به بازار لنگرود رفتند؛ بازاری که با دیدن پرچم حرم، رنگ و بوی تازهای گرفت. مغازهداران کار را رها کرده بودند، مشتریان دست از خرید کشیده بودند، همه در یک صف بلند عاشقانه ایستاده بودند تا دمی پرچم رضوی را از نزدیک ببینند، دعا کنند، اشک بریزند، و دلهایشان را روانه مشهدالرضا کنند.
خدام رضوی به بیمارستان لنگرود رفتند. آنجا، در کنار تخت بیماران، پرچم متبرک را بالا بردند. برخی بیماران که ماهها لبخند نزده بودند، با دیدن آن پرچم، لبهایشان شکفت.
بیماران با دیدن پرچم حرم امام رضا (ع)، گویی دردهایشان را فراموش کرده بودند. برخی با چشمانی اشکآلود دستهایشان را به سوی پرچم دراز میکردند و با زمزمه نام امام رضا (ع)، از خداوند شفای خود را طلب میکردند.
دعای «یا علی بن موسی الرضا» با صدایی لرزان از اتاقها شنیده میشد. خانوادههای بیماران، دست به دامان خدام شدند و با اشک از آنان خواستند که دعاگویشان در کنار ضریح مطهر باشند.
دیدار با خانوادههای شهدا یکی دیگر از برنامههای معنوی این سفر بود. پرچم بارگاه رضوی بر سر سفرههای سادهای پهن شد که بوی ایثار و صبر میداد. مادران شهدا، پرچم را همچون فرزند شهیدشان در آغوش گرفتند و آرام زیر لب نام امام رضا را زمزمه کردند؛ گویی به میعادگاه وصال رفتهاند.
اما شاید زیباترین صحنهها در شالیزارهای سبز لنگرود رقم خورد؛ جایی که خدام امام رضا در دل طبیعت و در کنار کشاورزان زحمتکش حاضر شدند، میان سبزی شالیزارها و تلاش کشاورزان، پرچم امام رضا (ع) همچون چراغی از امید و برکت، به دلهای خسته اما پرامید کشاورزان نور بخشید.
دستان پینهبستهی شالیکاران که در گل و خاک روزی میجویند، به آسمان بلند شد تا از حضرت رضا طلب برکت کنند. آنان با لباسهای کار، دلدادهترین زائران بودند؛ زائری که پای ضریح نیست، اما دلش همیشه آنجاست.
حضور خادمان رضوی در لنگرود، فقط یک رویداد نبود، بلکه تلنگری بود به دلهایی که مدتیست از زیارت دور ماندهاند، اما هنوز چراغ عشق امام رضا (ع) در آنها روشن است. مردم لنگرود در این روزها، میهمان صحن رضوی بودند، هرچند با دل، نه با قدم.
انتهای پیام/