به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، مهدی صفیخانی، معاون محیط طبیعی حفاظت محیطزیست استان همدان اعلام کرد: بر اساس تصمیم کمیته فنی امور مناطق محیط زیست همدان، علاقمندان به طبیعت و طبیعتگردان از 16 اردیبهشت تا پایان خرداد 1404 مجاز به ورود به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست نیستند و در صورت بی توجهی و ورود افراد به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست در زمان یاد شده، محیطبانان از ورود آنها جلوگیری کرده و آنها را به خارج از محدوده هدایت میکنند.
وی بیان کرد: بهترین کاری که میتوان انجام داد، حضور نیافتن در عرصههای طبیعی هنگام زاد و ولد گونههای جانوری، نزدیک نشدن به لانه گونههای جانوری در فصل زاد و ولد، دست نزدن و جابجا نکردن برهها و ترک کردن محل زیست آنهاست.
دلیل ممنوعیت چیست؟
با وجود اینکه ورود و چرای غیرمجاز دام در مناطق حفاظت شده ممنوع است و جرم محسوب میشود اما روزانه هزاران گله دامی به منظور چرا وارد این مناطق شده و سلامت زیستگاهها را به خطر میاندازند. مقابله با ورود دامها به مناطق حفاظت شده به دلیل وسعت زیاد مناطق تحت حفاظت سازمان محیط زیست و همچنین کمبود تعداد محیطبانان, بسیار دشوار است.
ورود دام به مناطق حفاظت شده بر اساس "بند د ماده 10 قانون شکار و صید"، "ماده 16 قانون حفاظت خاک"و "ماده 11 آییننامه اجرایی قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست" ممنوع است و جرم محسوب میشود اما با وجود تاکید بر این امر در 3 قانون مرتبط با حفاظت از محیط زیست, دامداران بدون توجه به این قوانین به چرای دامها در مناطق حفاظت شده میپردازند و به نظر میرسد که نظارت دقیقی هم بر اعمال آنها وجود ندارد.
ورود دام به مناطق حفاظتشده از 6 طریق به سلامت حیات وحش آسیب میزند که در ادامه خبر این موارد را بررسی میکنیم:
1. دامها که عموما واکسیناسیون روی آنها انجام نشده است, میتوانند باعث انتقال بیماری به جانوران کمیاب مناطق حفاظتشده شوند. ورود آنها به این مناطق و تغذیه از علوفه و یا آبشخورهای جانوران حفاظت شده میتواند راههای انتقال بیماری به جانوران تحت حفاظت باشد.
2. تغذیه دامها از علوفه و مواد غذایی موجود در مناطق حفاظتشده, باعث کاهش منابع غذایی در این مناطق میشود, این کمبود منابع غذایی بهویژه در فصول خشکسالی موجب تلف شدن حیات وحش میشود.
3. سگهای گله که همراه دامداران وارد مناطق حفاظتشده میشوند, به شکار جانوران تحت حفاظت میپردازند و یا به واسطه گوشتخوار بودن, جانورانی که گوشتخوران بزرگ مانند پلنگ, یوزپلنگ و گربه وحشی از آنها تغذیه میکنند را شکار میکنند.
4. در مواردی دیده شده است که چوپانان و دامداران که به واسطه ورود متعدد به مناطق حفاظت شده, زیستگاههای حیات وحش را به خوبی میشناسند به شکار این گونههای جانوری کمیاب میپردازند.
5. عدهای از گلهداران, مختصات تقریبی زیستگاههای گونههای ارزشمند حیات وحش را در ازای دریافت مبلغی پول در اختیار شکارچیان غیرمجاز میگذارند.
6. گلهداران گاها برای گرم نگه داشتن خود و برای ترساندن جانوران وحشی, آتش روشن میکنند که در مواردی این کار باعث آتشسوزیهای گسترده و از بین رفتن پوشش گیاهی و تنوع زیستی در مناطق تحت حفاظت سازمان محیط زیست شده است.
انتهای پیام/