به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، زندگی در مدار صفر حکایت مردمانی است که گرچه سالها تن به خشکسالی دادهاند اما تنور محبت و عشقشان همچنان گرم است.حکایت مردمانی که سالهاست چشمشان به آسمان دوخته شده تا شاید رحمت الهی زمینهای تشنه شان را سیراب کند. کودکانی که سالهاست درس ایستادگی و مقاومت در برابر مشکلات در کلاسهای دبستان برایشان تدریس میشود و معلمهایی که حاضرند سختی و مشقت را تحمل کرده و لبخند دانش آموزانشان را با رفاهیات در دیگر نقاط عوض نکنند.
به راستی درس انسانیت را باید در کلاس درس چنین معلمانی آموخت. اقتضای شغل معلمی همین است اینکه همچون شمعی بسوزد تا حضور پروانههای زندگی را تداوم بخشد. به راستی درسهای فراوانی در این فداکاری نهفته است. آری معلمی شغل نیست عشق است. فداکاری و ایثار معلمانی که در نقاط صفر مرزی مشغول خدمت هستند از جنس سخاوت است و استواری. معلمان نقاط مرزی معنای مجسم ایثارند که استعدادهای نهفته در دل کویر خشک وبی آبی را سیراب و بارور میکنند.
حکایت گزارش ما خانم معلمی است که محل اسکانش در مدرسه روستاست و مدرسه تا خود روستا فاصله زیادی دارد. او همه سختیها را با جان و دل خریده و طعم شیرین خدمت در نقاط مرزی را با چیزی دیگر عوض نمیکند. درهوای گرم و سرد فرقی ندارد، سوار بر خودرو میشود و دل به جاده میسپارد. جادههای خاکی و گردنههایی که یکی پس از دیگری پشت سرمیگذارد تا به روستای مرزی خوشاب برسد. از دور چند دختر بچه برایش دست تکان میدهند، آنها منتظر حضور خانم معلم هستند. هوای گرم به یک جور و هوای سرد به گونهای دیگر برای این خانم معلم مکافات است، چرا که مسیر اگر برفی باشد باید ترس و هراس از لغزش خودرو داشته باشد و وقتی هوا گرم است گرمای آفتاب سوزان و همراه با گردوخاک به نحوی دیگر برایش مشقت است.
خانم معلم برسرکلاس درس حاضر میشود، یکی از دانش آموزان غیبت دارد و هنوز نتوانسته است خود را به کلاس درس برساند، خانم معلم از بچهها میخواهد دانش آموزان کلاس سوم کتاب ریاضی را باز کنند و دانش اموزان کلاس چهارم تکالیف فارسی را انجام دهند.
هنوز درس کلاس سومیها آغاز نشده بود که دانشآموزی که غیبت داشت خود را به کلاس درس میرساند او دوان دوان وارد میشود، برهای کوچک در آغوش دارد و به عنوان هدیه روز معلم تقدیم به خانم معلم میکند. اشک در چشمانش حلقه میبندد و با بغضی که در گلو دارد میگوید "خانم اجازه این بره را خیلی دوست دارم از همان زمانی که متولد شد تاکنون از او نگهداری کردم و هر روز به او سرمیزدم تا در هفته معلم به شما تقدیم کنم و از شما بخواهم که سال بعد هم معلم روستای ما باشید و از اینجا نروید".
خبرنگار تسنیم در گفتگو با این خانم معلم مهربان و سخت کوش از حس و حال این روزها و خاطرات تلخ و شیرینش میپرسد. در ادامه صحبتهای این معلم را که در عرصه خبرنگاری نیز فعال است میخوانید:
فرزانه احمدی شاغل در روستای مرزی خوشاب هستم. روستای مرزی خوشاب تا مرز افغانستان تنها 15کیلومتر فاصله دارد. روستایی که بی آبی در آن بیداد میکند و مشکلات بهداشتی از جمله کمبود پزشک دارد.
وی با بیان اینکه اینجا از امکانات رفاهی خبری نیست افزود: اینجا همه چیز برمدار طبیعت میچرخد.این معلم خراسان جنوبی، معتقد است معلمی یکی از سختترین مشاغل است و معلم نقاط مرزی سختترین نوع معلمی است.
احمدی، اظهار کرد: رابطه میان دانشآموزان و معلم فراتر از رابطه معلم و شاگردی است؛ معلمی که مسیر سخت و طولانی راطی میکند، ولی ذرهای از عشقی که به دانشآموزان دارد کم نمیشود. بیش از 7 سال است که کار تعلیم و تربیت دانش اموزان نقطه صفر مرزی شهرستان سربیشه را برعهده دارم.
وی افزود: اینجا جایی است که دیگر بعد از آن روستایی نیست و تنها تا مرز افغانستان 15کیلومتر فاصله دارد. مدیر آموزگار این دبستان مرزی با اشاره به مشکلات موجود در نقطه مرزی شهرستان سربیشه، بیان کرد: به جرات میتوانم بگویم کار در منطقه مرزی آسان نیست و در ابتدای هر سال تحصیلی همکارانی به این روستا و روستاهای مجاور میآیند اما نهایت یک یا دو هفته بعد روستا را ترک میکنند زیرا در اینجا گاهی اوقات حدود یک هفته مشکل کمآبی و بیآبی، قطعی برق و اینترنت داشتهایم.
احمدی با بیان اینکه بسیاری تصورشان این است که معلمان مرزی حقوقشان دو برابر است گفت: اینطور نیست آنچه معلمان را به خدمت صادقانه در نقطه صفر مرزی تشویق میکند فقط و فقط عشق به دانشآموزان و مردمان بیآلایش مرزنشین است.
وی افزود: دانش آموزان مرزنشین که اغلب امرار معاش خانوادههایشان از راه دامداری و عشایری است هدایایی از جمله ماست، دوغ و کشک محلی به عنوان هدیه روز معلم برام میآورند که ارزش هر کدام از این هدایای بسیار بالاتر از محاسبات مادی است و با هیچ عدد و رقمی نمیتوان این مهر و محبت را جبران کرد.
احمدی افزود: روز گذشته یکی از دانش آموزانم مقداری پشم برایم هدیه آورد و امروز دانشآموز دیگرم برهای که خیلی دوست داشت را به من هدیه داد و این هدایا برایم بسیار ارزشمند است و تا همیشه به عنوان لحظاتی ناب و شیرین در ذهنم ماندگار خواهد شد.
انتهای پیام/254