منصوره کرمی، همسر دانشمند هستهای شهید مسعود علیمحمدی، در گفتوگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری تسنیم، درباره تأثیر تحریمهای علمی ایران، بر همبستگی و انگیزه دانشمندان ایرانی در مواجهه با این محدودیتها گفت: تحریمها حتماً تأثیراتی دارند؛ اما نمیتوانند پیشرفت علمی ایران را متوقف کنند. دانشمندان ما با تلاش و پشتکار خود اجازه نمیدهند که این محدودیتها انگیزه آنان را از بین ببرد.
تحریمهای علمی آمریکا؛ ابزار تروریسم علیه پیشرفت ملت ایران
وی ادامه داد: طبق اعلامیه سازمان حقوق بشر (اعلامیه 1986)، "حق توسعه" حقی است که برای همه ملتهای دنیا به رسمیت شناخته شده و هیچکس نمیتواند این حق را سلب کند. متأسفانه، آمریکا با سیاستهایش این حق را از مردم ایران گرفته و موجب شده است که جامعه ایرانی به توسعهای که شایسته آن است دست نیابد. این اقدام، نوعی تروریسم محسوب میشود؛ زیرا هر چیزی که منجر به کاهش امنیت و رفاه یک ملت شود، نوعی ترور است. آمریکا دقیقاً این رفتار را با کشور ما انجام میدهد.
دانشمندان ایرانی از صفر شروع میکنند و به اوج میرسند
کرمی با اشاره به تلاش دانشمندان کشورمان افزود: خوشبختانه مردم و دانشمندان ما، همچون همسر شهید من، انگیزه و اراده بسیار قوی برای مقابله با این محدودیتها دارند. حتی اگر یک علم بهطور کامل از دسترس خارج شود، دانشمندان ایرانی با قدرت از صفر شروع میکنند و آن را دوباره میآموزند؛ همان کاری که همسرم انجام داد. او با وجود تمام این موانع، از ابتدا شروع کرد و به درجهای بسیار بالا در علم خود رسید.
وی در پایان با تأکید بر ایستادگی ملت ایران گفت: هیچ چیزی نمیتواند مانع پیشرفت ملت ما شود و این مسیر را با امید و تلاشی بیشتر از قبل ادامه خواهیم داد.
به گزارش تسنیم، حسین سیمایی صراف وزیر علوم کشورمان، فروردین ماه امسال در نشست جهانی وزیران علوم کشورهای عضو یونسکو با عنوان «دیپلماسی علمی در جهان به سرعت در حال تغییر: صلحسازی در ذهن مردان و زنان» شرکت کرد و در این نشست با مطرح کردن این مساله که دانشگاههای ایران در تحریم به سر میبرند، اما مراکز علمی غربی به دنبال جذب نخبگان ایرانی هستند؛ در یونسکو با افشای این تناقض، خواستار رویکردی عادلانه در قبال جامعه علمی ایران شد.
سخنان وزیر علوم در یونسکو در خلاء بیان نشد، بلکه ریشه در واقعیتهای تلخ تحریمهای گستردهای دارد که بخشهای مختلف علمی و دانشگاهی ایران را هدف قرار داده است. تحریم دانشگاههایی چون صنعتی شریف، نه تنها دسترسی این مراکز به منابع مالی و تجهیزات خارجی را محدود کرده، بلکه همکاریهای بینالمللی، تبادل دانشجو و استاد، و شرکت در پروژههای تحقیقاتی مشترک را نیز با دشواری مواجه ساخته است. این تحریمها، در عمل، حق دسترسی به دانش و پیشرفت علمی را از جامعه دانشگاهی ایران سلب میکنند، که نقض آشکار اعلامیههای حقوق بشری و اهداف سازمانهای بینالمللی نظیر یونسکو است.
انتهای پیام/