به گزارش خبرگزاری تسنیم از اراک، استان مرکزی بهعنوان یکی از قطبهای صنعتی ایران، سالها میزبان صنایع بزرگی چون هپکو، آذرآب و واگنپارس بوده که نقش بسزایی در توسعه صنعتی کشور ایفا کردهاند اما در دهههای اخیر، بهویژه پس از خصوصیسازیهای غیرکارشناسی و واگذاریهای پرابهام، این صنایع بهجای رشد، به ورطه تعطیلی، رکود و بحرانهای کارگری کشیده شدند.
در چنین شرایطی، روی کار آمدن دولت سیزدهم به ریاست آیتالله سیدابراهیم رئیسی نقطه عطفی در رویکرد دولت به صنعت، تولید، عدالت اقتصادی و احیای ظرفیتهای بومی کشور بود. شهید رئیسی با نگاهی میدانی، عدالتمحور و عملگرا وارد میدان شد تا نه با شعار، بلکه با اقدام، بار دیگر چرخ تولید را در صنایع مادر استان مرکزی به حرکت درآورد.
بحران خصوصیسازی و سقوط صنایع استراتژیک
صنایع بزرگی چون هپکو و آذرآب در دهه 1390، پس از واگذاریهای ناموفق به بخش خصوصی فاقد صلاحیت مدیریتی و مالی، با مشکلات عمیق مواجه شدند.
کارگران ماهها حقوق معوقه داشتند.
خطوط تولید یا متوقف شده بودند یا با حداقل ظرفیت فعالیت میکردند.
معوقات بانکی، پروندههای قضایی و نبود سفارش، این کارخانهها را به مرز ورشکستگی کشاند.
اعتصابهای کارگری، تجمعهای اعتراضی در شهر اراک، و تصاویر تلخی که از کارگران معترض در راهآهن یا خیابانهای شهر دیده میشد، به نماد دردناک خصوصیسازیهای شکستخورده بدل شد.
ورود رئیسی؛ از بازدیدهای میدانی تا گرهگشایی عملیاتی
آیتالله رئیسی، چه در دوره ریاست قوه قضائیه و چه پس از آغاز ریاست جمهوری، با سفرهای استانی، از نزدیک به مشکلات صنایع بحرانزده ورود کرد. سفر به استان مرکزی، بازدید از خطوط تعطیلشده هپکو و واگنپارس، و دیدار با کارگران، بخشی از رویکرد او برای حکمرانی میدانی بود؛ رویکردی که بر شنیدن صدای کارگر و مشاهده مستقیم مسئله تأکید داشت.
دستاوردهای مشخص این اقدامات شامل موارد زیر بود:
- لغو واگذاریهای پرابهام و بازگرداندن مالکیت برخی صنایع به دولت جهت مدیریت ساماندهی
- تسهیل پرداخت تسهیلات بانکی برای احیای تولید و سفارشگیری
- ورود صنایع به پروژههای کلان ریلی و صنعتی کشور با دستور مستقیم دولت
- اعاده مالکیت و بازنگری در نحوه اداره بنگاهها با نگاه به حضور مدیران توانمند صنعتی
- افزایش سهم این صنایع در پروژههای ملی، بهویژه حوزه ریلی، پتروشیمی و ساختوساز
نمونههای احیا؛ از شعار تا واقعیت
- هپکو: از رکود کامل به بازگشت به چرخه تولید ماشینآلات سنگین راهسازی، حضور در طرح نهضت ملی مسکن و مشارکت در پروژههای عمرانی دولت.
- آذرآب: افزایش سفارشهای صنعتی، مشارکت مجدد در پروژههای نیروگاهی و پتروشیمی، بازگشت بخشی از نیروی انسانی به خط تولید و کاهش تنشهای کارگری.
- واگنپارس: انعقاد قراردادهای جدید با شرکت راهآهن، ساخت واگنهای باری و مسافری داخلی، کاهش وابستگی به واردات و بازسازی خطوط تولید با حمایت دولت.
نگاه عدالتمحور رئیسی؛ صنعت برای مردم، نه رانتخواران
در نگرش شهید رئیسی، واگذاری صنعت به افراد بیصلاحیت مصداق تضییع حقوق عامه و تضاد با عدالت بود. او بارها اعلام کرد که خصوصیسازی باید به معنای مردمیسازی واقعی اقتصاد باشد، نه فروش منابع ملی به حلقههای خاص. از همین رو، با ورود دستگاه قضایی و اجرایی، روند بازنگری در خصوصیسازیهای مسئلهدار آغاز شد و بخشی از صنایع مادر از مسیر انحرافی خارج شدند.
میراث ماندگار یک رئیسجمهور مردمی
امروز در استان مرکزی، بار دیگر صدای تولید به گوش میرسد و کارگران با امید، در کارخانههایی که تا چند سال پیش تعطیل بودند، مشغول کارند. این دستاورد را نمیتوان از نام شهید رئیسی جدا دانست؛ کسی که صنعت را نه در آمارهای برخط و بروکراتیک، بلکه در کارگاههای خاموش و صدای کارگران نگران جستجو کرد.
نام او در تاریخ استان مرکزی و در قلب کارگران این دیار، بهعنوان رئیسجمهوری که برای بازگشت اعتبار و رونق به صنایع مادر ایستاد، باقی خواهد ماند.
در نهایت، رئیسی نشان داد که با اراده، شجاعت، مردمی بودن و اولویت دادن به تولید ملی، میتوان زخمهای گذشته را ترمیم کرد. احیای هپکو، آذرآب و واگنپارس، نماد یک دولت جهادی بود؛ دولتی که صنعت را خاکخورده و کارگر را ولینعمت میدانست.
یادداشت از مبین جلیلی
انتهای پیام/711/