علیاصغر نیکویی در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری تسنیم اظهار کرد: بر اساس ماده 36 قانون برنامه هفتم توسعه، بهرهبرداری چوبی و برداشت درختان جنگلی ممنوع شده و تمرکز بر جنگلداری نوین و مدیریت پایدار قرار گرفته که در گلستان، این طرح با تهیه مطالعات تفصیلی حوزههای آبخیز جنگلی آغاز شده و ویژگیهایی چون ارزیابی توان اکولوژیک و مدیریت بر اساس اصول آمایش سرزمین را در برمیگیرد.
مدیرکل منابع طبیعی گلستان با بیان اینکه این استان دارای 18 آبخیز با وسعت 750 هزار هکتار است، افزود: مطالعات تفصیلی مدیریت پایدار برای هفت حوضه در سطح 240 هزار هکتار از این حوضهها از اسفندماه پارسال آغاز شده و سازمان مرکزی هدفگذاری کرده که مطالعات 18 حوزه آبخیز تا دو سال آینده تکمیل شود.
وی ادامه داد: پیش از برنامه ششم توسعه، 50 درصد جنگلهای گلستان در قالب 33 طرح جنگلداری با 21 مجری فعال بود، اما بهرهبرداری طبق قانون متوقف شده و اکنون تمرکز بر حفاظت و احیاست. این طرح اهدافی چون تقویت حفاظت فیزیکی، راهاندازی و توسعه مراکز پایش و مانیتورینگ، و مدیریت صیانتی حوضههای آبخیز را دنبال میکند.
نیکویی با بیان اینکه در سال گذشته یک میلیارد و 500 هزار نهال جنگلی شامل 43 گونه، توسط نهالستانهای دولتی و چهار میلیون و 500 هزار نهال توسط نهالستانهای بخش خصوصی استان تولید شد، افزود: این تعداد نهال در چهار نهالستان دولتی زیر پوشش اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان به مساحت 85 هکتار و در شهرستانهای گرگان، آزادشهر، کلاله و علی آبادکتول تولید شده است.
وی سرمایهگذاری در مطالعات تفصیلی را از ضروریات حفاظت و احیای هیرکانی برشمرد و افزود: دولت با اجرای ماده 36 قانون برنامه هفتم توسعه، به دنبال صیانت از جنگلهاست که در این راستا همراهسازی جوامع محلی عاملی کلیدی در کاهش فشار بر جنگلها خواهد بود.
مدیرکل منابع طبیعی گلستان با بیان اینکه حفاظت از جنگلهای هیرکانی، وظیفهای همگانی است که با اجرای طرح مدیریت پایدار، توسعه زراعت چوب و تقویت زیرساختهای نظارتی، آیندهای سبز برای منطقه رقم خواهد زد، افزود: جنگلهای هیرکانی، ستون اقتصاد و فرهنگ گلستان هستند. این جنگلها با تأمین آب، جذب گردشگر و حمایت از معیشت بومیان، نقشی بیبدیل دارند.
وی خاطرنشان کرد: جنگل هیرکانی، فراتر از یک جنگل، هویت طبیعی و فرهنگی گلستان است. این اکوسیستم با بیش از 80 گونه درختی، 150 گونه پرنده و دهها گونه جانوری کمیاب، تنوع زیستی بینظیری را در خود جای داده و با تنظیم چرخه آب، حفاظت از خاک و تامین اکسیژن، پایه حیات کشاورزی و معیشت مردم منطقه را استوار کرده بنابراین حفظ و حراست از آن یک ضرورت به شمار میرود.
انتهای پیام/