به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج؛ سخنان اخیر مدیرکل امور اجتماعی استانداری کردستان در نشست کارشناسان همیاران سلامت روان اجتماعی، اگرچه با نیت حمایت از حوزه اجتماعی بیان شد، اما از منظر کارشناسی، بیشتر شبیه به یک انشاخوانی اجتماعی با مضامین اخلاقی و آرمانی بود تا یک بیانیه دقیق، مبتنی بر راهبرد، مسئولیتپذیری و تحلیل اجرایی!
نجفی، در این نشست، بار اصلی مقابله با آسیبهای اجتماعی را بر دوش نهادهایی چون بهزیستی، کمیته امداد و سایر نهادهای حمایتی انداخت و انتظار داشت صنایع و برندها نیز در راستای «مسئولیت اجتماعی» وارد میدان شوند؛ این در حالی است که خود استانداری، بهویژه ادارهکل امور اجتماعی، موظف به راهبری، سیاستگذاری، تأمین بودجه، هماهنگی بیندستگاهی و پیگیری میدانی مسائل اجتماعی استان است.
مدیرکل بهجای ارائه گزارشی روشن از برنامههای راهبردی، شاخصهای عملکرد، اقدامات صورتگرفته، تخصیص منابع، یا نقاط ضعف ساختاری در مدیریت اجتماعی استان، تمرکز خود را بر انتقال احساس مسئولیت عمومی و درخواست همکاری از مردم، نهادها و برندها قرار داده است و این در حالی است که جایگاه اجرایی و مدیریتی ایشان اقتضا می کند ابتدا عملکرد مجموعه تحت مدیریت خود و سهم ساختار دولتی در کمکاریها روشن شود.
از سوی دیگر، وی از «رویکرد مثبت و استثنایی مدیریت ارشد استان» سخن گفتهاند، اما در عین حال، از «فقدان ابزار فرهنگی»، «کمبود محتوا»، «نبود حمایت مالی از تولیدات فرهنگی» و «کاهش احساس امنیت» گلایه کرده است که این تناقض آشکار، نشان از نبود انسجام تحلیلی در فهم وضعیت موجود دارد.
یا مدیریت ارشد استان در حوزه اجتماعی موفق بوده و باید آثار و خروجیهای آن تبیین شود، یا باید با شجاعت درباره ضعفها و موانع سخن گفت، نه اینکه هر دو را همزمان و بیتوضیح در کنار هم نشاند!
عباراتی چون «اگر شما به سراغ ما نیایید، ما به سراغ شما میآییم» یا «احساس ناامنی از خود ناامنی مخربتر است» تنها زمانی ارزشمندند که پشتوانه آماری، مطالعات میدانی و پیوست اجرایی داشته باشند در غیر این صورت، تبدیل به شعارهای زیبا اما بیاثر در میدان عمل میشوند؛ فقدان ارجاع به آمار رسمی، نبود تحلیل از وضعیت حاشیهنشینی در کردستان، یا غیبت هرگونه برنامه میدانی برای مقابله با جرایم خرد، از دیگر ضعفهای این سخنرانی است.
در هیچیک از بخشهای سخنان نجفی اشارهای به نظام رصد آسیبهای اجتماعی، بانک اطلاعات اجتماعی، تحلیلهای منطقهای یا پیوستهای اجتماعی طرحهای عمرانی نشده است؛ همچنین سازوکار استفاده از ظرفیت شبکههای اجتماعی برای آگاهیبخشی، صرفاً در حد یک آرزوی مبهم مطرح شده، نه به عنوان بخشی از یک استراتژی ارتباطی مشخص!
گرچه مدیرکل محترم به کمبود محتوای فرهنگی و بیتوجهی به سرمایههای اجتماعی استان اشاره کردهاند، اما جای خالی برنامهای مشخص برای جبران این نقیصه، بیش از خود نقدها به چشم میخورد؛ نقش نهادهایی چون اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزش و پرورش، دانشگاهها و صداوسیما در تولید یا با زتوزیع محتوای فرهنگی اصلاً مطرح نشده و بهجای آن صرفاً گلایهای عام از «نبود حمایت مالی» عنوان شده است.
در نهایت، سخنان مدیرکل دفتر امور اجتماعی استانداری، بیش از آنکه حامل راهحل و تحلیل باشد، مجموعهای از دغدغههای عمومی، کلیگوییهای اخلاقی و شعارهای تکراری بود که سالهاست در نشستهای مشابه شنیده میشود و اگرچه نگرانی درباره تهدیدات اجتماعی واقعی است، اما مواجهه با این تهدیدات، نیازمند سیاستورزی اجتماعی است، نه انشاءخوانی!
استان کردستان، بیش از هر زمان، نیازمند مدیریتی دقیق، شجاع و دادهمحور در حوزه اجتماعی است؛ مدیریتی که بهجای انتشار بیانیههای دغدغهمحور، نقشهراه، شاخص عملکرد، برنامه اقدام و جدول زمانی ارائه کند و از مواجهه با کاستیهای ساختاری و مدیریتی نهراسد.
انتهای پیام/481