به گزارش خبرگزاری تسنیم، «کعبه» بنایی است در مسجد الحرام در شهر مکه به شکل مکعب، که در دین اسلام شرافت و حرمت خاصی دارد و از آن به بیتالله و بیت اللهالحرام نیز تعبیر میشود.
برخی روایات اشاره به این دارند که محل کعبه اولین نقطهای است که به هنگام دحو الارض (سر برآوردن خشکیها از زیر آب) پدیدار شده است.
کعبه در احکام و آداب دینی اسلام نیز جایگاه ویژهای دارد و مسلمانان در مناسک حج به گرد آن میگردند و طواف میکنند و نماز را به سمت آن میگزارند.
چند روایت درباره این خانه مکعبیشکل محترم
روایات متعددی از سوی معصومین (ع) درباره کعبه برجای مانده است.
امام علی (ع) در وصف خانه خدا میفرماید: «مگر نمىبینید خداوند انسانها را از زمان آدم تا انسانهاى آخرین این جهان، با سنگهایى که نه زیان مىرسانند و نه نفع مىبخشند، نه مىبینند و نه مىشنوند، آزمایش کرده است. این سنگها را خانه محترم خود قرار داده و آن را موجب پایدارى و پابرجایى مردم گردانیده است... سپس آن را در پُرسنگلاخترین مکانها و بىگیاهترین نقاط زمین و کمفاصلهترین درهها در میان کوههاى خشن، رملهاى فراوان، چشمههاى کم آب، و آبادىهاى از هم جدا و پرفاصله، که نه شتر، و نه اسب و گاو و گوسفند، هیچ کدام در آن به راحتى زندگى نمىکند قرار داد و سپس آدم و فرزندانش را فرمان داد که به آن سو توجه کنند و آن را مرکز تجمع و سرمنزل مقصود و باراندازشان گردانید؛ تا افراد از اعماق قلب به سرعت از میان فلات و دشتهاى دور، و از درون وادیها و درههاى عمیق، و جزائر از هم پراکنده دریاها به آنجا روى آورند، تا به هنگام سعى شان ها را حرکت دهند و «لااله الاّ الله» گویان اطراف خانه طواف کنند، و با موهاى آشفته و بدنهاى پر گردوغبار به سرعت حرکت کنند، لباسهائى که نشانه شخصیتهاست، کنار انداخته و با اصلاح کردن موها قیافه خود را تغییر دهند. این آزمونى بزرگ، امتحانى شدید و آزمایشى آشکار و پاکسازى و خالصگردانیدنى مؤثر است که خداوند آن را سبب رحمت و رسیدن به بهشتش قرار داده است. اگر خداوند خانه محترمش و محلهاى انجام وظائف حج را در میان باغها و نهرها و سرزمینهاى هموار و پردرخت و پرثمر، مناطقى آباد و داراى خانه و کاخهاى بسیار و ... قرار مىداد، به همان نسبت که آزمایش و امتحان آسانتر بود، پاداش و جزاء نیز کمتر بود. اما خداوند بندگانش را با انواع شدائد مىآزماید و با انواع مشکلات دعوت به عبادت مىکند و به اقسام گرفتاریها مبتلا میکند تا تکبر را از قلبهایشان خارج کرده، و خضوع و آرامش را در آنها جایگزین کند».
امام صادق (ع) نیز فرمود: «تا گاهى که کعبه برپاست، دین استوار خواهد ماند». امام صادق (ع) همچنین فرمود: «نگاه به کعبه عبادت است».
اسرار این خانه دلربای معکبشکل
گذشته از شکل ظاهری کعبه و روایاتی که درباره آن از امامان معصوم (ع) نقل شده است، این خانه اسراری دارد و شکل ظاهری و مکعبیِ آن نیز گویای اسراری است که ریشه در عرش دارد.
استاد جوادی آملی در کتاب صهبای صفا مینویسد: مرحوم ابنبابویه قمی در کتاب من لایحضره الفقیه و همچنین دیگرانی در کتب و جاهای دیگری نقل کردهاند که چرا کعبه، «کعبه» است؟ و امام صادق (ع) در پاسخ به این پرسش فرموده است: چون کعبه خانه مکعبشکلی است و شش سطح دارد، یعنی چهار دیوار، یک سقف و یک کف دارد. پس مکعب است و کعبه است. سپس فرمود: سِر اینکه چهار دیوار دارد، آن است که بیتالمعمور (خانهای در آسمان چهارم یا هفتم، مقابلِ خانۀ کعبه در زمین که فرشتگان در آنجا همواره مشغول عبادت و طوافاند)، دارای چهار دیوار و چهار ضلع است. بیتالمعمور دارای چهار ضلع است، برای اینکه عرش خدا دارای چهار ضلع است. برای اینکه کلماتی که معارف الهی بر آن کلمات استوار است؛ چهار عبارت است و آن «سبحانالله»، «الحمدالله»، «لا إله الا الله» و «الله اکبر» است؛ تسبیح است و تهلیل، تحمید است و تکبیر.
این حدیث انسان را از عالم «طبیعت» به عالم «مثال» و از عالم «مثال» به عالم «عقل» و از عالم «عقل» به عالم «اله» آشنا میکند.
حقیقت کعبه یک وجود مادی دارد، در سرزمین مکه، که همین خانهای است که ابراهیم خلیل (ع) آن را بنا کرد و اسماعیل(ع) هم دستیار او بود. حقیقت آن اما در عالمِ «مثال» وجود دیگری دارد. همین حقیقت در عالم «عقل» که عرش اله است، وجود دیگری دارد و همین حقیقت در عالم تسبیح و تحمید و تکبیر و تهلیل که مقام الهیت و اسماء الهی است، وجودِ دیگری دارد.
امام صادق (ع) پس از آن فرمود: چون اسماء الهی و کلمات توحیدی و دینی چهار تاست، عرش چهار گوشه دارد، و منظور از عرش، تخت و مانند آن نیست.
بیتالمعمور هم چهار گوشه دارد. بیتالمعمور که خانه سنگی و گلی و امثالِ ذلک نیست و کعبه هم چهار ضلع و چهار دیوار دارد.
زائر داریم تا زائر ...
آن وقت عدهای از زائران بیتالله دور همین کعبه میگردند و لاغیر. عدهای از اینجا ( از این کعبه ظاهری) گذشته تا عالم مثال را درک میکنند. آنها که «خوفا منالنار» یا «شوقا الى الجنه» به بیتالله مشرف میشوند. کسانی نیز هستند که از این مرحله هم بالاتر، یعنی تا مقام عرش خدا بار مییابند، و از این بالاتر مقام خودِ عترت طاهر است که حقیقت کعبه به این افراد فخر میکند، چراکه این زائران برای «سبحان الله»، «الحمدالله»، «لا اله الا الله» و «الله اکبر» طواف میکنند. بر محور این چهار کلمه طواف میکنند. اشواط سبعه (طواف هفتگانه) آنها نیز پیرامون این کلمات چهارگانه است. نمازِ پس از طواف دورِ همین چهار کلمه است. صفا و مروه بعد از طواف به دورِ همین چهار کلمه است. وقوف آنها در عرفات و مشعر و منا برای باریابی( راه یافتن) به حرم امن؛ به همین چهار کلمه است، که روح این کلمات نیز در حقیقت یک واقعیت بیش نیست...
انتهای پیام/