به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، رحیم مخدومی، نویسنده کتاب "یار کجاست"، در ادامه روایت خود از تجربه سفر حج میگوید:
این سفرها و حضور در این مشاهد نیازبه آمادگی و اشتیاق درونی دارد. شما اگر به دیدار یک شخصیتی بروید که خیلی دوستش دارید، قدم به قدم که نزدیک میشوید، اصلاً متوجه پیرامون و دوری مسافت نیستید و تنها چیزی که در ذهن شما درخشش دارد، آن شخصیتی است که در انتظار دیدارش هستید.
این یعنی آمادگی و اشتیاق؛ حالا چطور به دست میآید؟ شاید هر کس در فضایی که زندگی میکند، این آمادگی و اشتیاق را به شکلی زنده کند اما مهم "زنده کردن" است که این دیدار با آمادگی، تشنگی و اشتیاق باشد.
در من این تشنگی ایجاد شده بود؛ در سفر حج مشاهدی مثل مسجدالحرام و مسجدالنبی زیاد است که هرکدام ردّ پای نبی مکرم اسلام (ص) و تاریخ اسلام و غزوهها، جنگها، ردّ پای حضرت علی (ع) و اهل بیت را دارد. اگر با آمادگی و اشتیاق به هرکدام از این مشاهد نزدیک شویم، مثل این است که دریچههای دل یکی پس از دیگری باز شود و نسیمی وارد شود اما اگر اشتیاق نباشد صرفاً ما ساختمانی را خواهیم دید که حتی اگر نویسنده و هنرمندی هم باشیم، بالاجبار صرفاً یک تصویرسازی بیروح از چند ساختمان خواهیم داشت.
هر کسی که به این مشاهد وارد میشود باید ببیند چگونه آمادگی و اشتیاق را پیدا میکند، چون خیلی حیف است که بدون آمادگی این تجربه را داشته باشیم. حیف است انسان در طول چند صباح زندگی، برای دریافت این نسیم ماندگار تلاش نکند؛ نسیمی که اگر به خوبی آن را دریافت کنید، با شما تا پایان عمر میماند و خیلی جاها مسیر زندگی شما را هموار میکند و به شکل و نگاه زندگی شما، جهت میدهد.