گروه امام و رهبری خبرگزاری تسنیم ـ مهدی خدایی: پس از اینکه روز گذشته امام خامنهای رهبر انقلاب اسلامی ایران، اظهارات آمریکاییها مبنی بر «اجازه نداشتن ایران برای ادامه غنیسازی» را یاوهگویی و غلط زیادی دانستند؛ رسانههای طرف آمریکایی و صهیونیستها با تکرار تهدید حمله نظامی به تأسیسات هستهای کشورمان، مجددا جنگ روانی «یا تسلیم یا جنگ» را به راه انداختهاند.
تهدید به حمله نظامی بعد از مواضع مقتدرانه رهبر انقلاب اسلامی، درست همان واکنشی است که ما از قلدر آمریکایی و نوچه صهیونیستش انتظار داشتیم؛ چرا که هم مسبوق به سابقه و هم منطبق با خوی استکباری آنها است و برای ما مسئله غریبی نیست.
آنها همواره در تعامل با سایر ملل از الگوهای ثابتی استفاده میکنند که ناشی از ماهیت استکباری و استعماری آنها است و به همین دلیل رفتار تکرار شوندهای را از خود بروز میدهند که رهبر و ملت ایران آن را بهخوبی میشناسند.
این بار هم آمریکاییها در چارچوب همان الگوی تکراری، کار را با فریب آغاز کردند؛ ابتدا با نامهنگاری و دعوت به مذاکره و گرفتن ژست در دسترس بودن توافق با ایران، در سه دور اول مذاکرات خود را نزد افکار عمومی جهان و ایران، طالب صلح و مشتاق توافق نشان دادند؛ و حالا که با دیوار سخت خط قرمز ایران در برچیدن تأسیسات غنیسازی هستهای مواجه شدهاند؛ رو به تهدید نظامی آوردند. این تصویر همانی است که رهبر انقلاب در زمان اوبامای دموکرات از آن تعبیر به دست چدنی در زیر دستکش مخملی کردند.
مشکل آمریکاییها این است که محاسباتشان هم مثل رفتارشان تکراری است؛ به همین دلیل نتیجه این محاسبات هم تکراری از آب در میآید. پیش از این در یادداشتی دیگر توضیح داده شد که علت صدور اجازه مذاکرات غیر مستقیم با آمریکا از طرف رهبر انقلاب؛ نه تهدیدها برای کشاندن ایران به پای میز مذاکرات بلکه عقبنشینی ظاهری ترامپ از مواضع زیادهخواهانه پیشین، در نامهای بود که به ایران ارسال کرد.
این عقبنشینی برای ما حکم همان دستکش مخملی را داشت، با این تفاوت که اینبار دست چدنی ترامپ جمهوریخواه در آن فرورفته، به همین علت هم است که رهبر انقلاب درباره نتیجه مذاکرات فرمودند «ممکن است به نتیجه برسد، ممکن است نرسد؛ نه خیلی خوشبینیم، نه خیلی بدبینیم. البته به طرف مقابل خیلی بدبینیم، طرف مقابل را قبول نداریم، میشناسیم طرف مقابل را.»
بدبینی رهبر و ملت ایران به آمریکا و طرفهای غربی، ناشی از همین الگوی شناختهشده رفتار مستکبرانه است که ابتدا کار را با دستکش مخملی فریب آغاز میکند و به محض اینکه دست طرف مقابل را گرفت، نه به گرمی بلکه با فشار حداکثریِ دست چدنی میفشارد تا او را به زانو درآورد. اکنون هم تشدید تحریمها در حین مذاکرات و تهدید به حمله نظامی را ـ زمانی که ملت ایران مظلومانه اما مقتدرانه در حال مقاومت برای حفظ خطوط قرمز منافع آینده، عزت و استقلال خود است ـ باید متناسب با همین الگو تفسیر کرد.
اما در پی تهدید آمریکاییها و صهیونیستها به حمله نظامی به تأسیسات هستهای ایران هم همواره دو چیز تکرار شده است: اول؛ پاسخ ایران به تهدیدات و دوم؛ توخالی بودن تهدیدات.
اول؛ پاسخ ایران:
رهبر انقلاب اسلامی به عنوان ولی امر و فرمانده کل قوا همواره موضع منطقی و قاطعی در برابر تهدیدات اینچنینی ابراز داشتهاند؛ موضعی که ناشی از شناخت کامل توانمندیهای نظامی ایران در پاسخگویی به هر تهدید و همچنین امکانات دشمن در عملی کردن تهدیدات خود است.
از آن رو که تهدید اخیر مجددا از سوی رسانههای صهیونیستی مطرح شده، مناسب است یادی کنیم از پاسخ 12 سال پیش رهبر انقلاب به تهدیدات مشابه، در زمانی که هنوز عملیات وعده صادقی هم اجرا نشده بود.
امام خامنهای در آن زمان فرمودند که «رژیم صهیونیستی در قواره و اندازهای نیست که در صف دشمنان ملت ایران به چشم بیاید. گاهی سردمداران رژیم صهیونیستی، ما را تهدید هم میکنند؛ تهدید به حملهی نظامی میکنند؛ اما بهنظرم خودشان هم میدانند، و اگر نمیدانند، بدانند که اگر غلطی از آنها سر بزند، جمهوری اسلامی «تلآویو» و «حیفا» را با خاک یکسان خواهد کرد.»
اتفاقا جمهوری اسلامی عملیاتهای پیرزمندانه و غرورآفرین وعده صادق 1 و 2 را با موشکهای قدیمی خود که در زمان همین فرمایش رهبر انقلاب (سال 1392) در اختیار داشت اجرا کرد و از موشکهای مدرنتر امروزی خود بهره نگرفت.
صهیونیستها ضمن اینکه آن زمان تهدید رهبر انقلاب را جدی گرفتند، در وعده صادق هم با چشم خود صدق گفتار ایشان را در توانایی ایران در خواباندن انبوه موشکهای خود در سرزمینهای اشغالی به چشم مشاهده کردند.
امروز هم پاسخ رهبر انقلاب به این تهدیدات اول به پشتوانه سنت الهی «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ» و وعده حقِّ «وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ» ، و در طول اینها با تکیه به اراده پولادین ملت ایران در استیفای حقوق، عزت و شرف خود و همچنین ایمان به تواناییهای کمنظیر و گاه بینظیر نظامی کشور است که میفرمایند «اگر ما را تهدید کنند آنها را تهدید میکنیم و اگر تهدیدشان را عملی کنند ما هم تهدیدمان را عملی میکنیم.»
آمریکا و اسرائیل هم به خوبی میدانند که جنگ با ایران یک طرف ندارد که بزند و برود بلکه نه تنها ضربه محکمتری خواهد خورد، علاوه بر آن نتیجه و پایان جنگ را هم ایران است که تعیین میکند.
دوم؛ توخالی بودن تهدیدات:
توخالی بودن تهدیدات و عملی نشدن آنها درست به علت تو پر بودن تهدیدات متقابل رهبر انقلاب و خرج موشکهای ایرانی است که تعداد اندکی از آنها در عملیات وعده صادق، پایگاه راهبردی نواتیم را شخم زد و تعداد بیشماری از آنها در شهرهای موشکی ایران آماده شلیک به سوی دیگر نقاط حساس رژیم صهیونیستی در سرزمینهای اشغالی است.
انتهای پیام/