به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزای تسنیم، حجتالاسلام والمسلمین محمد محمدیان در ادامه سلسله مباحث بیان اسرار حج گفت:
یکی از اعمال زیبای حج، سعی بین صفا و مروه است که واجب است بین این دو کوه هفت بار رفتوآمد انجام گیرد.
در آغاز، سعی بین صفا و مروه برای مسلمانان بسیار عجیب بود؛ چرا که هم در صفا و هم در مروه بتهایی وجود داشت که مشرکین به این بتها تبرک میجستند و در مقابلشان خضوع میکردند. مسلمانان فکر میکردند این یک بدعت است و تصور میکردندسعی صفا و مروه جزو خرافات است.
وقتی دستور آمد که باید شما هم بین صفا و مروه سعی کنید، برایشان تعجبآور بود که چطور این اعمال جزو اعمال حج قرار گرفت؛ لذا خداوند با صراحت فرمود که این صفا و مروه از شعائر الهی است و باید انجام دهید.
نکتهاش این است که وقتی بین صفا و مروه داریم حرکت میکنیم، باید به یاد آن ایثار و از خود گذشتگی فوقالعاده حضرت ابراهیم (علیهالسلام) و همسرش بیفتیم. کاری که حضرت ابراهیم کرد، کار فوقالعادهای بود: «رَبَّنا إِنّی أَسْکَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتی بِوادٍ غَیْرِ ذی زَرْعٍ».
حضرت ابراهیم مأمور شد همسرش را با فرزندی شیرخوار که بعد از مدتها خدا به او عنایت کرده، در این بیابان بیآب و علف که هیچی وجود نداشت، نه آبی، نه غذایی، نه ساکنی، نه محل سکونتی قرار بدهد و برگردد.
خیلی صحنه عجیبی است. وقتی این زن و بچه را اینجا قرار داد و خواست برگردد، طبیعی است که همسر نگران میشود: «یا ابراهیم، ما را به کی میسپاری؟» در این بیابان نه آبی است، نه غذایی است، نه پناهگاهی است، نه کسی هست.
حضرت فرمود: «شما را به خدا میسپارم.» خدا که هست. درست است این چیزها نیست، ولی خدا هست.
ابراهیم رفت و همسرش با این اسماعیل شیرخوار در این بیابان ماندند. آب تمام شد و بچه تشنه بود. از دور یک برق سرابی در این کوه دید. آمد ولی از آب خبری نبود. رفت و برگشت. هفت بار این رفت و برگشت اتفاق افتاد. آب نبود.
احساس کرد بچه دارد از دنیا میرود. بار آخر آمد دید عجب، از زیر پای این بچه چشمه جاری شده که همین چشمه زمزم است؛ یعنی در اوج ناامیدی و یأس، باز هم خدا به فریاد میرسد.
بنبست در عالم ارتباط با خدا وجود ندارد. برای خدا اگر حرکت کنیم، تمام دنیا بسته باشد، خدا راه باز میکند. در بین سعی صفا و مروه به یاد این باشیم که خدای بنبستشکن داریم. امکان ندارد مؤمنی در بنبست بماند: «مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ».
.