به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، اردیبهشت پارسال بود که مزایده واگذای 85 درصد سهام دو باشگاه استقلال و پرسپولیس در بازار پایه فرابورس برگزار شد و 85 درصد از سهام پرسپولیس به 6 بانک شهر، ملت، تجارت، صادرات، رفاه و اقتصاد نوین و 85 درصد از سهام باشگاه استقلال به شرکت پتروشیمی خلیجفارس و چهار شرکت زیرمجموعه آن واگذار شد.
حالا پس از گذر تنها یکسال از واگذاری 85 درصد سهام سرخابیها، "اصطلاحا" به بخش خصوصی، چالشها و مشکلات این دو باشگاه نه تنها کاهش نیافته، بلکه متعدد شده و فزونی یافته است. برخی از مهمترین این مشکلات عبارتند از:
1. مشکلات مالی و بدهیهای انباشته:
- هر دو باشگاه دارای بدهیهای سنگین به بانکها، بازیکنان، مربیان و سایر ذینفعان هستند. به عنوان مثال باشگاه استقلال نزدیک به 2 هزار میلیارد تومان زیان شناسایی کرده است که این موضوع آبیهای پایتخت را مشمول ماده 141 قانون تجارت کرده است و باشگاه استقلال باید منحل شود.
از سوی دیگر بنابر اذعان کارشناسان عدم شفافیت مالی و ناتوانی در پرداخت بدهیها، جذب سرمایهگذاران جدید را برای این دو باشگاه دشوار کرده است.
2. عدم تمایل سرمایهگذاران برای حضور در سرخابیها:
به دلیل مشکلات ساختاری و مالی این باشگاهها، سرمایهگذاران بزرگ تمایلی به ورود ندارند.
ضمن این که برخی از خریداران سهام این دو باشگاه نیز تمایلی به ادامه تعهدات مالی خود ندارند.
3. چالشهای مدیریتی و تصمیمگیری:
اختلاف بین هیئت مدیره سرخابیها بر سر نحوه اداره باشگاهها وجود دارد. نمونه آشکار این ادعا، پس زدن باشگاه پرسپولیس توسط سهامدار عمده آن یعنی بانک شهر است.
ضمن این که برخی تصمیمگیریهای غیرحرفهای باعث تشدید بحرانها در این دو باشگاه شده است؛ از جمله ثبت رکورد 7 مربی برای باشگاه استقلال در فصل اخیر لیگ برتر.
4. سایه نهادهای دولتی:
با وجود به اصطلاح خصوصیسازی، هنوز نهادهای دولتی و شبهدولتی در امور این باشگاهها دخالت میکنند. این موضوع باعث کاهش انگیزه سرمایهگذاران خصوصی شده است.
دلیلش هم مشخص است، تمامی مالکان دو باشگاه، از نهادهای دولتی و یا خصولتی هستند، ضمن این که اهلیتهای اختصاصی و ورزشی لازم را هم برای اداره این دو باشگاه ندارند.
5. اعتراض هواداران و نارضایتی عمومی:
هواداران از عملکرد ضعیف مدیریت جدید و وضعیت نامطلوب تیمها ناراضی هستند.
برخی معتقدند واگذاری سهام به شکل فعلی، تنها انتقال مشکلات به بخش خصوصی بوده و راهحل اساسی ارائه نشده است.
6. مشکلات حقوقی و مالکیتی:
-در مورد مالکیت واقعی باشگاهها و سهام واگذارشده ابهامات حقوقی وجود دارد.
برخی پروندههای قضایی مربوط به مالکیت داراییها و بدهیها هنوز حلنشده باقی ماندهاند.
7. افت ورزشی و عملکرد ضعیف هر دو باشگاه:
مشکلات مالی و مدیریتی باعث کاهش کیفیت تیمها شده است.
همچنین نبود برنامهریزی بلندمدت، باشگاهها را با بحرانهای ورزشی نیز مواجه کرده است.
در مجموع، تا زمانی که این چالشها بهویژه شفافیت مالی، کاهش دخالتها و جذب سرمایهگذاران واقعی حل نشود، بهبود وضعیت این دو باشگاه بعید به نظر میرسد.
* مهدی حاجیوند
انتهای پیام/