به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، لرستان، سرزمینی است که کوههایش را زنان با چنگ دوک و نخ بافتهاند و دشتهایش را مردان با گاوآهنی از استخوان زمان شیار زدهاند.
در این سرزمین که خاک حافظه دارد، گَردِ اجداد بر شیارهایش نشسته و زمین به صحنهای برای پرسش از نسبت زمین و انسان بدل شدهاست. نشست کمیسیون رفع تداخلات به معنای بازگرداندن نام به زمینی است که بینام مانده بود.
رفع تداخلات اراضی، پروژهای فنی-حقوقی بهشمار میرود که از سالها پیش با هدف رفع اختلافات ناشی از همپوشانی نقشههای قدیمی و ناهماهنگی میان سازمانها آغاز شد.
در بسیاری از مناطق کشور کشاورزان برای زمینهایی که سالها در آن کشت کردهاند، هیچ سند رسمی ندارند؛ یا اگر دارند، با اسناد منابع طبیعی تداخل دارد.
در نشست کمیسیون رفع تداخلات لرستان هفت پلاک از شهرستانهای خرمآباد، ازنا، الیگودرز، سلسله و دلفان با مساحت تقریبی 11 هزار و 105 هکتار مورد بررسی قرار گرفت.
نامدار صیادی، رئیس سازمان جهاد کشاورزی لرستان، اعلام کرد که از این میزان، 4 هزار و 917 هکتار به عنوان اراضی غیرملی تثبیت و از قلمرو منابع ملی خارج و به حریم کشاورزان و مالکان سنتی بازگردانده شد.
این تثبیت، گامی است در روندی که صیادی آن را بخشی از اجرای کامل طرح کاداستر کشور میداند؛ طرحی که هدفش، شفافسازی، تثبیت مالکیت، و جلوگیری از زمینخواری و اختلافهای مزمن بر سر اراضی است.
در بسیاری از مناطق، اسناد مالکیت یا موجود نبودهاند یا با نقشههای ملی منطبق نمیشدند. این گسست باعث شده تا کشاورزانی که نسلاندرنسل بر زمینی زیسته و آن را آباد کردهاند، ناگهان در طبقهبندی «متجاوز» قرار بگیرند.
در این میان، اجرای کاداستر تلاشی است برای بهروز کردن حافظه حقوقی زمین؛ تلاشی برای آنکه مرزها روشن شود، سندها بیابهام شود و زمین، از حاشیه به متن قانون بازگردد.
بهگفته رئیس سازمان جهاد کشاورزی لرستان تثبیت اراضی غیرملی تقویتکننده امنیت سرمایهگذاری در بخش کشاورزی است، زیرا با اسناد مشخص، امکان بهرهمندی از تسهیلات بانکی، بیمههای کشاورزی و طرحهای توسعهای نیز فراهم میشود.
در سرزمینی که خطوط مالکیت، نه با مرز و سند، که با رد پای اجداد بر خاک ترسیم میشد، اکنون نقشهها و مصوبات میکوشند تاریخ را به رسمیترین شکل، دوباره نویسی کنند.
اگرچه صدور سند، به معنای رسمیشدن مالکیت است، اما حافظه زمین، بر دوکهای ریسندگی، بر خط چینهای گلیم، بر درخت بادام کنار چشمه، و بر گورهای بینشان حک شدهاست.
زمین در لرستان با کوهها و دشتهایی که بوی جوال پاره و خاک بارانخورده میدهند، صرفاً یک منبع طبیعی نیست؛ بخشی از هویت، تاریخ و حیات اجتماعی مردم است.
انتهای پیام/ 644