به گزارش خبرگزاری تسنیم از قرچک، همزمان با فرارسیدن سالروز قیام تاریخی 15 خرداد 1342، خاطرات دو شاهد عینی آن روز تاریخی، ابعاد تازهای از حضور مردم متدین ورامین، پیشوا و قرچک در دفاع از مرجعیت دینی و مقابله با رژیم پهلوی را روشن میکند؛ روایتی که نشان میدهد چگونه کفنپوشان بیسلاح، تنها با تکیه بر ایمان، یکی از نخستین جرقههای انقلاب اسلامی را رقم زدند.
بهگفته این شاهدان که اکنون از پیشکسوتان انقلابی منطقه بهشمار میآیند، در روز 15 خرداد 1342، فردی به نام نیری با چهرهای نگران وارد پیشوا شد و خبر دستگیری امام خمینی(ره) توسط ساواک را اعلام کرد. مردم که هنوز در حال برداشت محصولات کشاورزی بودند، بیدرنگ کار را رها کرده، کفن بر تن کردند و برای دفاع از مرجع تقلید خود راهی تهران شدند.
یکی از راویان میگوید: «وقتی خبر آوردند که آقا را گرفتهاند، گفتند نروید تهران خطرناک است، اما همه گفتند باید برویم. ناهار خوردیم و ساعت دو از پیشوا راه افتادیم.»جمعیت ابتدا دهها نفر بود اما لحظهبهلحظه، مردم روستاهای اطراف، کارگران، بازاریان و جوانان به آنان پیوستند و سیل خروشان معترضان، مسیر پیشوا به باقرآباد را طی کرد.
در محدوده پل باقرآباد، نیروهای نظامی رژیم با سلاح گرم، مقابل مردم صف کشیدند. نخست تیر هوایی شلیک شد، اما بهگفته شاهدان، یکی از پیشگامان جمعیت به نام «عزت» با فریاد بهسمت مأموران دوید و همانجا هدف گلوله قرار گرفت.«عزت حمله کرد جلو، تیر خورد افتاد. مردم به هم ریختند، تیراندازی شد. بعضیها افتادند، بعضی زخمی شدند، بعضی هم در قناتها سقوط کردند.»در این درگیریها، دستکم 30 نفر زخمی و 30 نفر بازداشت شدند. اما بهگفته برخی منابع محلی، شمار واقعی شهدا و مجروحان بسیار بیش از این ارقام بوده است و برخی از مجروحان هرگز بازنگشتند.
شاهدان میگویند:«ما چوب دستمان بود، اما دلمان برای امام میتپید. یکی تیر میخورد و توی چاه میافتاد، یکی دیگر گریهکنان فریاد میزد: بابا، امام را گرفتند... باید کاری کنیم.»
این حرکت خودجوش مردمی که از پیشوا آغاز شد، در ورامین تقویت و در باقرآباد به خون نشست، بهعنوان یکی از مظاهر بینظیر پیوند مردم با مرجعیت شیعه، در حافظه انقلاب اسلامی ثبت شد و امام خمینی(ره) بعدها در تجلیل از آن فرمودند:«ورامین در تاریخ پیشتاز نهضت اسلامی بود. ما هر چه داریم از همین مردم داریم.»
روایت این دو پیرمرد، که اکنون در فیلم اختصاصی تسنیم منتشر شده است، پرده از ایمان، غیرت و ایستادگی مردمانی برمیدارد که با دستان خالی اما با دلهایی مالامال از عشق به دین و رهبری دینی، پایهگذار جریان عظیمی شدند که 15 سال بعد به پیروزی انقلاب اسلامی انجامید.
انتهای پیام/