به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد،اینجا صحن بهشت است، بهشتی که در این قطعه از زمین، مسیر بازگشت به سوی معبود را به روی بندگان دلدادهاش باز کرده است ...
امروز روز عرفه است، روز تحول، روز واکاوی درون و بیرون نفسمان و هر سال بسیاری از زائران و مجاوران به انتظار چنین روزی خود را از سراسر جهان و جای جای ایران عزیزمان به حریم امن رضوی میرسانند تا چشمهایشان را با مناجات زیبای عرفه غرق باران کنند.
چرا که عرفه یک روز نیست، یک سال است؛ روزی که می تواند سال بعدمان را بسازد، روزی که قرار است بنده، تمام خضوع و خشوعی که دارد را در مقابل خدایش به کار بندد و در مقابلش زانو بزند و از او فقط بخواهد. از او بخواهد نه بنده اش، از او بخواهد تا مسیر عاشقی را برایش هموار کند، از او بخواهد ببخشد و عفو کند و دستش را در دست خدا بگذارد و عمل کند به خیر حتی اگر ذره ای بیش نباشد.
تماشای حرکت زائران پیاده از خیابانهای منتهی به حرم دیدن دارد؛ زائرانی که پشت دیوارهایهای حرم نشستهاند و منتظر آغاز دعای عرفه هستند؛ آفتاب در صحن و سرای حرم رضوی گاهی میتابد و گاهی خودش را پشت ابرها پنهان میکند، گاهی نسیمی وسط آفتاب و نور خورشید میآید و خنکایش، صورتها را نوازش میکند...
فرازهای دعای عرفه از گوشه گوشه صحن و سرای حرم مطهر رضوی و نوای دلنشین «اَنْتَ الّذی»و اعتراف«انا الّذی» زائران و مجاوران به گوش میرسد...
کم کم داریم به غروب عرفه نزدیک میشویم، دستهای زائران با صدای "یا الله" و "یا ربّ" و "الهی العفو" رو به آسمان بلند شده، هر کسی توی دلش دارد دعا و حاجتش را میخواهد و استغفار میکندچه نعمتی از این بالاتر که از خالق اجابت بخواهی ...
مداح روضه باز میخواند و دلها را کربلایی میکند و اشکها را ناخودآگاه مهمان چشمها میکند آنجا که میخواند به یاد دست بریده به سینه میکوبند، به یاد مشک و دل داغدار میگریند.
مداح به فرازهای آخر میرسد و گویی روح از بدن جدا شده است؛ آنجا که امام حسین(ع) با اصحاب و یارانش به سمت زمینی حرکت میکنند، زمینی که هنوز داغش تازه است. چقدر امام حسین(ع) زیبا با خدایش مناجات میکند ...
آنجا که نوای دلنشین «اَنْتَ الّذی»ها و اعتراف«انا الّذی» هایمان آسمانیان و زمینیان را مدهوش کرده است تا صحرای عرفات قلوبمان، بهشتِ عرفه شود.
خدای من، من به گناهانم اعتراف میکنم، آنها را ببخش، منم که بد کردم، منم که خطا کردم، منم که تصمیم به گناه گرفتم، منم که نادانی کردم.
امروز تک تک زائران چه عاشقانه در گوشه گوشه صحنها طواف میکنند و با خدای خویش به مناجات میپردازند و دعای عرفه امام حسین(ع) را همه با هم نجوا میکنند؛ گویی این قافله از این حرم تنها یک مقصد میشناسد و آن کربلای حسین(ع) است.
کمکم داریم به غروب عرفه نزدیک میشویم، دستهای زائران با صدای "یا الله" و "یا ربّ" و "الهی العفو" رو به آسمان بلند شده، هر کسی توی دلش دارد دعا و حاجتش را میخواهد و استغفار میکندچه نعمتی از این بالاتر که از خالق اجابت بخواهی ...
مداح روضه باز میخواند و دلها را کربلایی میکند و اشکها را ناخودآگاه مهمان چشمها میکند آنجا که میخواند به یاد دست بریده به سینه میکوبند، به یاد مشک و دل داغدار میگریند.
مداح به فرازهای آخر میرسد و گویی روح از بدن جدا شده است؛ آنجا که امام حسین(ع) با اصحاب و یارانش به سمت زمینی حرکت میکنند، زمینی که هنوز داغش تازه است. چقدر امام حسین(ع) زیبا با خدایش مناجات میکند ...
آنجا که نوای دلنشین «اَنْتَ الّذی»ها و اعتراف«انا الّذی» هایمان آسمانیان و زمینیان را مدهوش کرده است تا صحرای عرفات قلوبمان، بهشتِ عرفه شود.
خدای من، من به گناهانم اعتراف میکنم، آنها را ببخش، منم که بد کردم، منم که خطا کردم، منم که تصمیم به گناه گرفتم، منم که نادانی کردم.
امروز تک تک زائران چه عاشقانه در گوشه گوشه صحنها طواف میکنند و با خدای خویش به مناجات میپردازند و دعای عرفه امام حسین(ع) را همه با هم نجوا میکنند؛ گویی این قافله از این حرم تنها یک مقصد میشناسد و آن کربلای حسین(ع) است.
انتهای پیام/282