به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در کمتر از 40 روز، دو محیطبان فداکار کشور، هدایتالله دیدهبان و یاسر مصدق، در حین انجام وظیفه و مقابله با شکارچیان غیرمجاز به شهادت رسیدند. این حوادث تلخ بار دیگر ضرورت بازنگری در قوانین و ساختارهای حمایتی از محیطبانان را یادآور میشود.
در تاریخ 13 خرداد 1404، هدایتالله دیدهبان، محیطبان 58 ساله با 15 سال سابقه خدمت در منطقه حفاظتشده خائیز استان کهگیلویه و بویراحمد، در حین گشتزنی و پیگیری گزارش حضور شکارچیان غیرمجاز، مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به شهادت رسید. وی در مسیر جاده بهبهان به سد مارون، در داخل خودرو سازمانی، هدف شلیک مستقیم قرار گرفت. عامل این جنایت پس از چند روز شناسایی و دستگیر شد.
پیش از این، در 6 اردیبهشت 1404، یاسر مصدق، محیطبان پارک ملی گلستان، در جریان گشتزنی با دو شکارچی غیرمجاز مواجه شد. پس از صدور فرمان ایست و شلیک هوایی، یکی از متخلفان از فاصله نزدیک به او شلیک کرد و مصدق در دم جان باخت. این حادثه نیز واکنشهای گستردهای را در پی داشت.
ضرورت اصلاح قانون بهکارگیری سلاح
شهادت مظلومانه این دو محیطبان بار دیگر ضرورت اصلاح قانون بهکارگیری سلاح را گوشزد میکند. قانون فعلی بهکارگیری سلاح برای محیطبانان، استفاده از سلاح را تنها در صورت شلیک اولیه از سوی متخلف مجاز میداند. این محدودیت، محیطبانان را در موقعیتهای خطرناک و نابرابر قرار میدهد، جایی که ممکن است اولین شلیک شکارچی، آخرین لحظه زندگی محیطبان باشد.
شینا انصاری؛ رئیس سازمان حفاظت محیطزیست دربار آخرین وضعیت اصلاح قانون بکارگیری صلاح گفته است: این موضوع در حال حاضر در کمیسیونهای تخصصی مجلس در دست بررسی است. محیطبانان بعنوان ضابطان دادگستری، نیازمند حمایتهای قضائی و تجهیزات لازمند تا بتوانند مأموریتهای خود را به شکل مطلوب انجام دهند. ما با جدیت این موضوع را دنبال خواهیم کرد.
کمبود نیروی انسانی
دیگر موضوعی که به عنوان یک ضرورت برای حفظ جان محیطبانان اهمیت دارد، جبران کمبود نیروهای یگان حفاظت محیط زیست کشور است. استانداردهای جهانی برای حفاظت از عرصههای طبیعی به ازای هر 4000 هکتار، یک محیطبان را در نظر میگیرند. در حالی که در ایران، به ازای هر 40 هزار هکتار تنها یک محیطبان وجود دارد. این مسئله حفاظت از زیستبوم را برای محیطبانان ایرانی دشوار کرده است.
ایران با حدود 3000 محیطبان، تنها نیمی از استاندارد جهانی را در اختیار دارد. این کمبود نیروی انسانی، فشار مضاعفی را بر محیطبانان وارد کرده و توانایی آنها در حفاظت از مناطق گسترده طبیعی را کاهش داده است.
دو اقدام فوری برای کاهش تعارضات
در حالی که آموزش و فرهنگسازی برای کاهش تعارضات بین مردم و محیطبانان در بلندمدت مؤثر است، در کوتاهمدت، دو اقدام ضروری به نظر میرسد:
اصلاح قانون بهکارگیری سلاح: تغییر قانون به نحوی که محیطبانان بتوانند در مواجهه با تهدیدات جدی، از خود دفاع کنند.
افزایش تعداد محیطبانان: استخدام و آموزش نیروهای کافی برای رسیدن به استانداردهای جهانی و کاهش فشار کاری بر محیطبانان فعلی.
انتهای پیام/