به گزارش خبرگزاری تسنیم، پرتغال با قدرت و اراده، تیم قدرتمند اسپانیا و لوئیس دِلافوئنته را متوقف کرد. رونالدو و تیمش قهرمان لیگ ملتها شدند! در فینال، پرتغالیها در ضربات پنالتی، قهرمان اروپا و دارنده فعلی جام را شکست دادند.
خود کریستیانو به سرعت یادآوری کرد که این دیدار دوئل بین رونالدوی 40 ساله و یامال 17 ساله بود؛ زمانی که در دقیقه سوم بازی با یک حرکت غیرمنتظره به زمین خورد و توپ را از لامین ربود. یک غافلگیری خاص از کاپیتان پرتغال!
یامال در ابتدای بازی بسیار آرام بود؛ در حالی که پرتغال عملکرد جالبتری داشت. تیم لوئیس دلافوئنته در پیشروی و حملات خود، بیشتر روی جناح چپ و نیکو ویلیامز تمرکز داشت؛ شاید به این دلیل که جناح راست دفاعی پرتغال توسط هافبک دفاعی همیشگی، ژائو نوس پوشش داده میشد. آنها انتظار داشتند بازیکن پاریسنژرمن در نقشی غیرمعمول دچار اشتباه شود. وقتی اسپانیا ابتکار عمل را در دست گرفت، دقیقاً همین اتفاق رخ داد. قهرمان اروپا با همکاری ویلیامز دو موقعیت گلزنی ساخت. یامال نیز میتوانست در پایان 15 دقیقه اول گلزنی کند. سپس رونالدو در زمین خود توپ را از دست داد و به لامین اجازه داد ضربه آزاد خطرناک بزند؛ خود لامین آن را زد اما دروازه مونیخ برای وینگر بارسا بسیار کوچک بود.
در اواسط نیمه اول و با آشکارتر شدن برتری اسپانیا، تیم دِلافوئنته پیش افتاد. دفاع پرتغال به لطف پاس ظریف پشت پای اویارزابال باز شد. ایناسیو که مدافع پرتغال بود از میان زمین عبور کرد و منطقهای خالی ایجاد کرد. سپس یامال توپ را به محوطه جریمه فرستاد و اسپانیاییها با خوششانسی پس از چند ریباند از مدافعان، فرصت گلزنی پیدا کردند. زوبیمندی تقریباً دروازه خالی را باز کرد.
با این وجود، تیم مارتینس به شکلی غیرمنتظره و سریع به بازی بازگشت، هر چند که تا آن زمان هیچ نشانهای از گلزنی مقابل سیمون دیده نمیشد. پرتغالیها در سمت چپ محوطه جریمه حریف مستقر شدند و حمله مندز از عمق، غافلگیری ناخوشایندی برای دفاع اسپانیا بود. یامال او را پوشش نداد و کسی نونو را مهار نکرد. مینگوئزا نیز با حرکت فریبنده مدافع چپ به راحتی گمراه شد. مند با شوتی محکم به گوشه دروازه گل زد. رونالدو نیز در ترکیب گل سهیم بود؛ به خاطر حرکت عمقی هویسن، آفساید گرفته نشد.
در نیمه دوم، تعداد شوتهای داخل چارچوب 2 به یک به نفع اسپانیا بود و همین تفاوت در گلها نیز دیده میشد. در دقیقه 45، تیم دِلا فوئنته پس از یک دوئل جنجالی که پرتغالیها معتقد بودند لو نورماند روی برناردو سیلوا خطا کرده، در یک ضدحمله پنج در برابر چهار فرار کرد. پدری پاس کوتاهی به اویارزابال داد که با سرعت از کنار دروازهبان گذشت. ساندرو شرر، داور، گل را تایید کرد و دستیارانش هم با این تصمیم موافقت کردند.
دقایق ابتدایی نیمه دوم نشان داد که اسپانیا بیش از یک گل خواهد زد، اما تیم پرتغال به سرعت به بازی برگشت. هر چند گل فرناندز به دلیل آفساید همتیمیاش مردود شد. اسپانیا سعی کرد با کنترل توپ، بازی را آرام کند و حریف را به دنبال توپ بدواند اما پس از گذشت یک ساعت، تیم مارتینس گل تساوی را به ثمر رساند؛ همان کریستیانو رونالدو! چندین بار نحوه برخورد مندز با یامال چشمگیر بود و در صحنه گل، او از لامین عبور کرد، گویی او بیحرکت ایستاده بود. مینگوئزا در اطراف پرس میکرد اما شک داشت. پس از یک سانتر و دفع توپ، کریستیانو موقعیت را از کوکوریا گرفت و سکوها نام او را فریاد زدند.
پس از استراحت، بازی طبق برنامه مارتینس پیش رفت. پرتغالیها در میانه زمین، اسپانیاییها را تحت فشار گذاشتند و قهرمان اروپا نتوانست مالکیت توپ خوبی کسب کند. جناح راست خط دفاعی اسپانیا آرامتر شد. نوس هنوز آن جناح را پوشش میداد اما روبن از الهلال آمده بود. در تلاش برای یافتن موقعیت گلزنی، دِلافوئنته، ایسکو را وارد میدان کرد؛ هافبکی خلاق که پس از بیش از 6 سال به تیم ملی بازگشته بود. اگر نام خانوادگی لامین نتو یا کونسیسائو بود، احتمالا یامال تعویض میشد اما مربی میدانست این بازیکن بارسلونا حتی در روزهای بد هم میتواند جادو کند.
ایسکو با انگیزهای مانند دوران جوانی، میتوانست 10 دقیقه قبل از پایان بازی گل پیروزی را به ثمر برساند؛ شوت زیبایی زد که دیوگو کاستا با واکنشی فوقالعاده توپ را از گوشه دروازه بیرون کشید. سپس پرتغال بدون رونالدو ماند؛ ظاهراً کریستیانو دچار مصدومیت عضلانی شده بود. او روی چمن دراز کشید و میدانست که راموس جایگزینش خواهد شد. دو نیمه وقت اضافه برای مشخص شدن برنده کافی نبود و بازی به ضربات پنالتی کشیده شد.
در وقت اضافه، همه خسته به نظر میرسیدند به جز یک نفر؛ نونو مندز، مدافع پاریسنژرمن که مانند ماشینی بیوقفه کار میکرد. نونو بارها به جلو حرکت کرد، موقعیتی برای سمدو ساخت و میتوانست پنالتی هم بگیرد اما داور اعتقاد داشت خودش دنبال خطا رفته است و به جای پنالتی، کارت زرد گرفت.
در نهایت، دِلافوئنته یامال را از زمین بیرون کشید. این فینال لیگ ملتها به هیچوجه کمک نکرد که لامین به توپ طلا نزدیکتر شود.
اگر کسی قرار بود در وقت اضافه گل بزند، پرتغال بود اما در دقایق پایانی، ژوتا فرصت اسپانیاییها را بخشید. بنابرین مثل فینال قبلی، برنده با ضربات پنالتی مشخص شد. این بار تا ضربه هشتم (مجموع ضربات پنالتی دو تیم) همه بدون خطا گلزنی کردند اما موراتا ضربهاش را وحشتناک هدر داد. کاستا در دوئل پنالتی موفق بود و روبن نوس ضربه آخر را گل کرد. رونالدوی خوشحال که پس از عزیمت به عربستان مدتها منتظر کسب جام بود، شروع به گریه کرد؛ جامی که به حق و سزاوارانه برایش به دست آمد.
انتهای پیام/