به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، درحالی که تغییرات اقلیمی آثار خود را با آتشسوزیهای بیسابقه، سیلابهای ویرانگر و افزایش دمای جهانی نشان میدهد، یک پرسش مهم مطرح میشود: آیا هنوز میتوانیم اجازه توسعه میادین جدید نفت و گاز را بدهیم؟ پاسخ یک گزارش جدید از محققان کالج دانشگاهی لندن (UCL) به این پرسش، قاطعانه منفی است؛ بهویژه درباره منطقه دریای شمال.
محققان این مطالعه، از مؤسسات مختلف دانشگاهی از جمله مؤسسه انرژی UCL و دپارتمان علوم سیاسی این دانشگاه، هشدار دادهاند که صدور مجوزهای تازه برای استخراج نفت و گاز در دریای شمال، مغایر با تعهدات بریتانیا در توافق اقلیمی پاریس است.
تضاد مستقیم با توافق پاریس
این گزارش از دولت بریتانیا میخواهد که صدور مجوزهای اکتشاف جدید نفت و گاز را متوقف کند و حتی از صدور مجوز توسعه برای میادینی که پیشتر پروانه دریافت کردهاند نیز خودداری کند.
دو پروژه بزرگ «رزبانک» و «جکدا» از جمله پروژههایی هستند که با وجود دریافت مجوز، در ژانویه سال جاری توسط دادگاه اسکاتلند لغو شدند. دلیل این لغو، بیتوجهی به پیامدهای اقلیمی ناشی از سوزاندن نفت و گاز استخراجی در ارزیابیهای زیستمحیطی عنوان شده است.
زمان تصمیمگیری فرا رسیده
در حال حاضر، دولت بریتانیا در آستانه اتخاذ دو تصمیم مهم است: نخست، بازنگری در صدور مجدد مجوز توسعه رزبانک و جکدا، و دوم، تعیین مسیر سیاستی برای توقف کامل صدور مجوزهای جدید.
در روند معمول بریتانیا، ابتدا به شرکتها مجوز اکتشاف داده میشود و در صورت یافتن میدان اقتصادی، میتوانند برای آغاز عملیات استخراج درخواست توسعه ارائه دهند. اما پژوهشگران این فرآیند را ناسازگار با اهداف اقلیمی میدانند و خواستار توقف کامل آن شدهاند.
هشدار دانشمندان: ادامه این مسیر یعنی شکست اقلیمی
گرگ ماتیت، نویسنده اصلی گزارش میگوید: تأثیرات اقلیمی همین حالا خانهها، کشاورزی و اقتصاد ما را تهدید میکند؛ بنابراین کاهش فوری انتشار گازهای گلخانهای ضروری است. ما مجموعهای از مقالات علمی معتبر را مرور کردیم که پیام روشنی دارند: جایی برای میادین جدید باقی نمانده. وقتی در گودالی گرفتار شدی، باید دست از حفاری برداری.
تحلیل این گزارش نشان میدهد حتی اگر تنها نفت و گاز موجود در میادین فعال یا در حال توسعه سوزانده شود، دمای کره زمین از مرز 1.5 درجه سانتیگراد فراتر خواهد رفت. برآوردها نشان میدهد انتشار تعهدشده از منابع موجود، حدود 469 میلیارد تن دیاکسیدکربن خواهد بود؛ یعنی تقریباً سه برابر سقفی که جهان را از آستانه خطرناک عبور میدهد.
فرصتی برای رهبری اقلیمی بریتانیا
دکتر فرگوس گرین، استاد علوم سیاسی در UCL میگوید: گزارش ما شواهد کافی برای رد مجوزهای توسعه جدید بر پایه اقلیمی ارائه میدهد. این فرصتی واقعی برای بریتانیاست تا در حوزه سیاست اقلیمی پیشگام شود.
وی میافزاید: خاتمه دادن به صدور مجوزهای جدید تولید نفت و گاز، پیامی قدرتمند به جهان مخابره میکند: زمان توقف گسترش سوختهای فسیلی فرارسیده است.
ریسک اقتصادی سوختهای فسیلی
تیم دانشگاهی همچنین تأکید دارد که سرمایهگذاری در میادین جدید نفت و گاز نهتنها برای محیط زیست بلکه از نظر اقتصادی نیز پرخطر است. با حرکت جهانی به سوی انرژیهای تجدیدپذیر، داراییهای فسیلی ممکن است به «سرمایههای زمینگیر» تبدیل شوند؛ یعنی سرمایههایی که سودآور نخواهند بود یا حتی بیارزش خواهند شد.
پروفسور«استیو پای از مؤسسه انرژی UCL خاطرنشان میکند: بودجه کربنی باقیمانده برای زمین محدود است و حتی تولید از میادین فعلی نیز احتمالاً از این سقف فراتر میرود. برای دستیابی به اهداف توافق پاریس، نباید اجازه توسعه هیچ میدان جدیدی داده شود.
اهمیت هدف 1.5 درجهای پاریس
توافق اقلیمی پاریس که در سال 2015 با امضای نزدیک به 200 کشور به تصویب رسید، متعهد است که گرمایش جهانی را به زیر 2 درجه سانتیگراد محدود کند و ترجیحاً آن را به 1.5 درجه کاهش دهد. این نیمدرجه، اگرچه اندک بهنظر میرسد، اما مرز بین تغییرات قابلمدیریت و بحرانهای فاجعهبار مانند افزایش شدید سطح دریاها، خشکسالی، ویرانی کشاورزی و موجهای گرمای مرگبار است.
پیام نهایی محققان واضح است: گسترش فعالیتهای نفتی و گازی نهتنها تصمیمی نادرست، بلکه در تضاد کامل با تعهداتی است که برای حفاظت از آینده زمین دادهایم.
انتهای پیام/