به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، پرچمهای یا علی(ع)، چفیههای خاکیرنگ، سربندهای مزین به نام ذوالفقار، و لبخندهایی که خستگی را از پا میاندازند... بیرجند، امروز شبیه صحنهای از حماسههای صدر اسلام شده است.
در مسیر، صدای همهمه جمعیت با نوای مداحیهایی که از بلندگوهای مواکب پخش میشود درهم آمیخته.
کنار یکی از موکبها، پسر نوجوانی با سربند «یا حیدر» ایستاده و بطریهای آب بین مردم پخش میکند. خودش را «امیرعلی، 15 ساله» معرفی میکند. میپرسم چرا اینجا هستی؟ با لحنی محکم جواب میدهد: "امروز روز بیعت با علی(ع)ه. ما اومدیم بگیم هنوزم پشت ولایتیم. اومدیم بگیم ایران، ذوالفقار علیه. حتی اگه دشمن بخواد مارو ناراحت کنه، ما پرچم علی رو بالا نگه میداریم."
کمی جلوتر، زنی با چادر خاکیرنگ، نوزادش را در آغوش گرفته و آرام آرام همراه جمعیت حرکت میکند. با لبخند میگوید: "دیشب تا دیروقت نان پختیم برای موکب. دلم طاقت نیاورد نیام. ما مادرها اومدیم تا بگیم علی هنوز هم امام ماست، و ما هنوز هم مادران سربازان علیایم."
نزدیک بوستان شهدای گمنام، پیرمردی با عصا ایستاده. میگوید از روستایی در نزدیکی بیرجند آمده: "دلم گرفته بود از داغ بچههامون توی حمله صهیونیستا. ولی امروز که دیدم مردم اینجور با عشق اومدن، فهمیدم علی هنوز زندهست بین ما. این عشق خاموش نمیشه. این یعنی امید."
خدمترسانی در مواکب
مواکب هم یکی پس از دیگری در حال پذیراییاند. یکی چای میدهد، دیگری خرما، آن یکی بسته فرهنگی... پسر جوانی که در یکی از موکبها کار میکند میگوید: «از صبح زود اینجاییم. خستهایم، ولی خستگی کجا بود وقتی داریم برای علی(ع) کار میکنیم؟»
از میدان قدس تا بوستان شهدای گمنام، دلها یکی شدهاند. مردم خراسان جنوبی امروز نهفقط در یک مراسم، بلکه در یک بیعت عمومی حضور دارند؛ بیعتی دوباره با امیرالمؤمنین علی(ع) در مقابل ظلم، در کنار مردم مظلوم.
در میان این جمعیت عظیم، چیزی فراتر از اشتیاق دیده میشود: ایمان، وحدت، و ارادهای که در برابر هیچ تهاجمی نمیشکند.
ایران، ذوالفقار علی(ع) است و امروز بیرجند با تمام وجود، این را فریاد میزند.
انتهای پیام/258