خبرگزاری تسنیم – فرشاد براتی - در واپسین ساعات روز 26 خردادماه 1404، زمانی که برنامه زنده شبکه خبر از استودیو خبر در حال پخش بود، ناگهان صدای مهیب انفجار، سکوت خبری را شکست. گرد و غبار ناشی از حمله موشکی رژیم صهیونیستی به ساختمان صداوسیما، فضای استودیو را فرا گرفت و چشم میلیونها بیننده به قاب تلویزیون خیره ماند؛ نه بهتزده از انفجار، بلکه مبهوت از ایستادگی مجریای که بهجای فرار با شجاعت و صلابت ایستادگی کرد.
سحر امامی، مجری شبکه خبر، بدون کوچکترین تردید، در همان لحظهای که خطر جانی کاملاً محسوس بود، بازگشت روی آنتن و با صدایی قاطع گفت: «صدای حقیقت خاموش نمیشود.» این جمله نه تنها واکنش به یک تجاوز آشکار بود، بلکه بیانیهای جهانی از سوی خبرنگاری بود که جان خود را سپر کرده تا جریان آزاد اطلاعرسانی متوقف نشود.
واکنش سحر امامی، نماد آن چیزیست که رسانه باید باشد: بیباک، راستگو و در خدمت حقیقت. ایستادگی او در لحظهای بحرانی، فراتر از یک اقدام فردی بود؛ تجلی مسئولیت رسانهای در بدترین شرایط ممکن. در جهانی که بسیاری سکوت را بر خطر ترجیح میدهند، امامی با جسارت گفت: ما از حقیقت عقبنشینی نمیکنیم.
سحر امامی؛ یک چهره تنها نیست
شجاعت سحر امامی، بیتردید ستودنی و الهامبخش است و نباید فراموش کرد که هزاران سحر امامی دیگر در رسانهها حضور دارند و وی یکی از هزاران خبرنگار متعهدیست که در جایجای ایران، جان خود را در دست گرفته و در حال روایت حقیقتاند. امامی، امروز نماد ایستادگی در برابر تهدیدات رسانهای و جنگ روانی است.
از دفاتر خبری در دورافتادهترین شهرها گرفته تا استودیوهای مرکزی در پایتخت، زنان و مردانی در عرصه رسانه حضور دارند که تنها سلاحشان صداقت و مسئولیتپذیری است. آنها در هر شرایطی، از زلزله و جنگ تا تهدید و تحریم، روایت را ادامه میدهند؛ روایت زندگی، روایت حقیقت و این شجاعت جمعی، سرمایهایست که رسانه ملی و کل جامعه باید قدرش را بدانند.
بازتاب یک ایستادگی؛ از تحسین داخلی تا واکنش جهانی
بلافاصله پس از وقوع حمله، سازمان صداوسیما با صدور بیانیهای رسمی، این اقدام رژیم صهیونیستی را محکوم کرد و از تداوم پخش زنده در همان لحظات ابتدایی خبر داد. معاون سازمان، این حمله را «جنایت جنگی آشکار» خواند و تأکید کرد که دشمنان تصور میکردند با انفجار میتوانند صدای رسانه ملی را خاموش کنند، اما چنین تصوری خیال خامی بیش نیست. در ادامه نیز پخش خبرها بدون وقفه ادامه یافت و حتی خبرنگارانی از همان محل انفجار، گزارشهای زنده مخابره کردند.
در فضای رسانهای داخلی، واکنشها گسترده و تحسینآمیز بود. کاربران شبکههای اجتماعی با بازنشر فیلم لحظه بازگشت سحر امامی به آنتن، او را «شیرزن رسانه» و «صدای حقیقت» نامیدند. شاعران، روزنامهنگاران، فعالان فرهنگی و شخصیتهای سیاسی، با انتشار مطالبی در مدح این اقدام، از او بهعنوان نمادی از مقاومت رسانهای یاد کردند که فراتر از حرفه، به وظیفه ملی خود عمل کرده است.
در سطح بینالمللی نیز، بسیاری از نهادهای خبری مستقل و ناظران رسانهای، اقدام اسرائیل را نقض آشکار حقوق خبرنگاران دانسته و آن را محکوم کردند. انتشار گسترده تصویر و گفتار سحر امامی در رسانههای خارجی، نه تنها پرده از چهره خشونتطلب رژیم صهیونیستی برداشت، بلکه شجاعت یک زن و خبرنگار ایرانی را بهعنوان الگویی از مقاومت رسانهای به دنیا معرفی کرد.
رسانهای که ایستاده مانده است
رخداد استودیو خبر، نه فقط یک حادثه رسانهای، بلکه هشداری جدی برای آینده اطلاعرسانی جهان بود و آزادی بیانی بود که رژیم صهیونیستی و استکبار جهانی به راحتی آن را مورد هدف قرار میدهند.
در کنار این موضوع باید توجه داشت، رسانههایی که امروز در خط مقدم جنگ ترکیبی قرار گرفتهاند، بیش از هر زمان دیگری نیازمند حمایت، توجه و قدرشناسیاند. سحر امامی و همکارانش، در لحظهای که جانشان به خطر افتاد، باز هم صدای مردم شدند؛ این یعنی مسئولیتی بزرگ، اما در عین حال فشاری مضاعف است.
شجاعت این خبرنگاران، تنها یک رفتار شخصی یا واکنش غریزی نیست، بلکه پیامی آشکار برای همه دنیاست: خبرنگاران ایرانی، با وجود تمام تهدیدها و فشارها، ایستادهاند و اجازه نمیدهند حقیقت در زیر آوار جنایتهای رژیم جنایتکار و کودککش صهیونیستی دفن شود. آنها ثابت کردند که صدا را میتوان بلندتر از انفجارها کرد، اگر باور به رسالت رسانهای پابرجا بماند.
اکنون زمان آن است که جامعه، مسئولان و حتی نخبگان فرهنگی کشور، با دیده تحسین به این مدافعان بیادعای حقیقت بنگرند و شرایطی فراهم کنند که رسانههای داخلی، با قدرت و اطمینان بیشتری در میدان بمانند. سحر امامی تنها نیست، ایران هزاران سحر امامی دارد که صدایشان باید شنیده شود؛ نه فقط برای تحسین، بلکه برای تداوم حقیقت.
انتهای پیام/781