به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، میان ابعاد راهبردی گوناگونی که عملیات وعده صادق3 دارد، یکی از نتایج زودهنگام حملات کوبنده ایران علیه رژیم صهیونیستی در چارچوب این عملیات، رسوا کردن صهیونیستها و افشای ناتوانی این رژیم در حمایت از جبهه داخلی خود است.
افشای ناتوانی صهیونیستها در محافظت از جبهه داخلی
در شرایطی که صهیونیستها از آغاز اشغالگری خود در خاک فلسطین اشغالی طی بیش از هفت دهه گذشته تاکنون همواره با گروههای مقاومتی در فلسطین و بعداً در لبنان مواجه بودهاند و با حمایتهای نظامی نامحدود آمریکا و غرب قدرتنمایی میکردند و فلسطین اشغالی را امنترین مکان دنیا برای یهودیان میدانستند، این بار تقابل مستقیم رژیم موقت و جعلی صهیونیستی با ایران همه توهمات قبلی اشغالگران و حامیان آنها را نابود کرد.
خسارات شدید وارده به اموال و زیرساختها و مرگومیر بیسابقه صهیونیستها بعد از حملات کوبنده ایران، نقاط ضعف زیادی را در ساختار داخلی این رژیم آشکار کرده و احساس ناامنی را در جامعه صهیونیستی بیش از پیش شدیدتر کرده است.
در حالی که کابینه و ارتش رژیم صهیونیستی از شهرکنشینان خواستهاند در طول هرگونه حمله موشکی به پناهگاههای عمومی یا اتاقهای مستحکم بروند؛ اما واقعیت چیز دیگری است، زیرا همانگونه که رسانههای عبری فاش میکنند تعداد زیادی از ساختمانها در سراسر فلسطین اشغالی از جمله در تلآویو فاقد هرگونه تجهیزات ایمنی یا پناهگاه و یا اتاقهای مستحکم هستند؛ بهویژه ساختمانهای قدیمی که قبل از اعمال استانداردهای حفاظتی در سال 1992 ساخته شدهاند.
فرماندهی جبهه داخلی رژیم صهیونیستی در تلآویو گزارش داد که حدود 40 درصد از ساکنان این شهر فاقد هرگونه پناهگاه استاندارد هستند.
طبق برآوردهای اداری تحقیقات کنست رژیم صهیونیستی تقریباً 12 هزار پناهگاه عمومی در سراسر فلسطین اشغالی وجود دارد، اما بیش از نیمی از آنها در شرایط اضطراری آماده استفاده نیستند، همچنین حدود 700 هزار اتاق مستحکم در واحدهای مسکونی جدید و 20 هزار پناهگاه مشترک که 481 هزار واحد مسکونی را پوشش میدهد وجود دارد، اما این تعداد از پناهگاهها نمیتوانند نیاز همه اسرائیلیها را در صورت وقوع جنگ گسترده یا قرار گرفتن در معرض حملات دقیق بسیار مخرب مانند آنچه در حملات موشکی ایران اتفاق میافتد، برآورده کند.
صهیونیستها کابینه این رژیم را مسئول کامل فاجعه نبود پناهگاه کافی و سهلانگاری در ارائه تجهیزات حفاظتی میدانند که در زمان حملاتی مشابه حملات ایران بهقیمت جان اسرائیلیها تمام میشود.
در این میان، بسیاری از اسرائیلیها پس از آنکه برخی از همسایگانشان، پناهگاههای جمعی در ساختمانهای مسکونی را تصرف کرده و آنها را به انبار، کارگاه یا حتی آپارتمانهای اجارهای درآمدزا میان جنگ و درگیری تبدیل کردهاند، خود را بدون پناه و دفاع میبینند.
معضل ناتمام موشکهای ایران برای صهیونیستها؛ پناهگاههای اشغالی
این پدیده که اسرائیلیها آن را "پناهگاههای اشغالی" مینامند، از روزهای اولیه جنگ بین اسرائیل و ایران پدیدار شده است و نقص بزرگی را در سیستم مدنی جامعه صهیونیستی آشکار میکند، در این پدیده درواقع صهیونیستها پناهگاههای عمومی را تبدیل به ملک شخصی خود میکنند و از طریق آن، از افرادی که بهخاطر ترس از حملات ایران فرار میکنند، باج میگیرند.
دادههای رسمی شهرداریهای فلسطین اشغالی که در طول جنگ منتشر میشود، نشان میدهد که این پدیده در حال گسترش است، بهطوری که 175 مورد در حیفا، 178 مورد در تلآویو و بیش از 600 مورد در قدس اشغالی ثبت شده که 237 مورد از آنها هنوز مورد رسیدگی قرار نگرفته است، این امر بهدلیل کمبود شدید سرپناه، بهویژه در ساختمانهای قدیمی و مشترک، همراه با فقدان نظارت و قانون است.
قانون رژیم صهیونیستی، صاحبان پناهگاههای خصوصی را ملزم میکند که پناهگاهها را از اقلام غیراضطراری خالی نگه دارند و به مقامات این اختیار را میدهد که صاحبان آنها را با 15 روز اطلاع قبلی یا بلافاصله در مواقع اضطراری ویژه اخراج کنند، با این حال، اجرای این قانون در عمل با موانع قانونی و بوروکراتیک روبهرو است، بهخصوص در مورد املاک مشترک که شهرداری اختیار مستقیمی در آن ندارد،
در این زمینه وبسایت صهیونیستی «شومریم» در گزارشی با مستندسازی صدها مورد از اشغال پناهگاهها در شهرهای بزرگ، بر وسعت این مشکل رو به رشد اسرائیل تأکید کرد. طبق این گزارش، این پدیده نشاندهنده بحرانی گستردهتر است که به کمبود شدید پناهگاههای موجود در شهرهای فلسطین اشغالی، بهویژه در برجها و مجتمعهای مسکونی قدیمی، مربوط میشود.
این وبسایت عبری تأکید کرد: پلیس، شهرداریها و فرماندهی جبهه داخلی با مشکلات قانونی و لجستیکی در تخلیه این پناهگاهها مواجه هستند و صدها هزار اسرائیلی را در شرایط اضطراری بدون حفاظت مؤثر رها میکنند، بنابراین با تشدید تهدیدات امنیتی و حملات موشکی ایران، اسرائیلیها خود را در برابر یک انتخاب تلخ میبینند؛ جان خود را به خطر بیندازند، یا با همسایگانی که از باز کردن پناهگاهها خودداری و ادعا میکنند که آنها به ملک خصوصی تبدیل شدهاند، مقابله کنند.
بر اساس این گزارش، بهنظر میرسد که فقدان نظارت قبلی و اجرای ضعیف قانون، به گسترش این پدیده کمک کرده است؛ پدیدهای که به بخشی از واقعیت روزانه در شهرهای بزرگی مانند قدس، حیفا و تلآویو تبدیل شده و تهدیدی مستقیم برای امنیت جبهه داخلی اسرائیل است.
صهیونیستها بر سر پناهگاه به جان هم افتادند
آنا اولیتزکی، یک زن اسرائیلی ساکن تلآویو، اخیراً ویدیویی در فیسبوک منتشر کرد که همسایهاش را در حال بستن درِ پناهگاه مشترک نشان میداد، او نوشت: «لطفاً به من کمک کنید، نه پلیس و نه شهرداری هیچ کمکی به من نکردند.»، یکی از همسایهها توضیح داد که آن مرد سه سال است که از پناهگاه بهعنوان انبار استفاده میکند و برادرش باغ مجاور را تصرف کرده و در آنجا آلونکی برای خودش ساخته است.
این شهرکنشین صهیونیست افزود: با وجود درخواستهای مکرر قبل از 7 اکتبر 2023، همسایه ما از تخلیه پناهگاه خودداری و ادعا کرد که اقلام ارزشمندی در آنجا وجود دارد. وقتی او سرانجام مجبور شد در جریان حملات در پناهگاه را باز کند، متوجه شدیم که او پناهگاه را با یک دیوار گچی تقسیم و آن را به اتاقی تنگ تبدیل کرده که بهسختی برای دو نفر جا دارد.
وی تصریح کرد: پناهگاه هنوز پر از وسایل سنگین است و ما نمیتوانیم آنها را از ترس متهم شدن به سرقت بیرون ببریم.
در جنوب قدس اشغالی هم، یک پیمانکار، پناهگاهی را که به 16 خانواده خدمات ارائه میداد، تصاحب، درِ ضخیم آن را با درِ آهنی تعویض، وسایل خود را در آنجا انبار و آن را قفل کرد.
آلون کوهن، یکی از شهرکنشینان صهیونیست در قدس اشغالی به کانال 12 تلویزیون رژیم صهیونیستی گفت؛ "در شب اول حملات پهپادهای ایرانی، من، همسرم و چهار فرزندم داخل آپارتمان سنگر گرفتیم، برای امنیت دعا میکردیم و کاملاً احساس درماندگی داشتیم، صبح روز بعد، فرزندانم تصمیم گرفتند به خانه مادربزرگشان نقل مکان کنند، در حالی که خانوادههای دیگر در راهپله پناه گرفتند یا در آپارتمانهای خود ماندند؛ درحالی که استحکامات لازم را نداشتند".
بهگفته وکیل یوسی هاویلیو، مشاور حقوقی سابق شهرداری قدس، پناهگاهها در املاک مشترک یک معضل قانونی ایجاد میکنند، زیرا شهرداری اختیار مستقیم برای اخراج آنها ندارد و این موضوع به دادگاهها بستگی دارد. شهرداری قدس هم گزارش داد که این نوع پناهگاه در محدوده املاک مشترک قرار میگیرد و مداخله بدون حکم دادگاه را دشوار میکند.
همچنین شهرکنشینان صهیونیست اعلام کردند که فرماندهی جبهه داخلی به برخی از آنها اطلاع داده بود تا زمانی که حمله «غیرنظامی» یا «خرابکاری» باشد و مستقیماً یک نگرانی امنیتی وجود نداشته باشد، هیچ کاری نمیتوان انجام داد، یکی از شهرکنشینان با تلخی گفت؛ "آنها (مقامات صهیونیست) 20 سال است که برای جنگ با ایران آماده میشوند، آیا نمیتوانستند حداقل پناهگاههای ضدبمب آماده کنند؟".
در محله کریات مناخیم در قدس اشغالی، اتاقهای بتنی روی زمین بهعنوان سرپناههای موقت استفاده میشوند، اما آنها حفاظت کافی را ندارند، یکی از آنها محل سکونت فردی است که تقریباً 570 دلار برای اجاره این مکان پرداخت میکند. او گفت که در مواقع اضطراری در را بهروی همسایگان باز میکند، اما اکثر آنها بهدلیل ازدحام جمعیت و تهویه نامناسب ترجیح میدهند به جای دیگری بروند.
علاوه بر آن، در برخی موارد، این پناهگاهها بهعنوان خانه، اجاره داده میشوند و در مواقع اضطراری، افراد امکان رفتن به آنجا ندارند. در محلهای در غرب اورشلیم اشغالی بهنام کریات یووال، شهرداری پناهگاهی را از خانوادهای که آن را تصرف کرده بودند، تخلیه کرد، همچنین یک مستأجر هفت سال است که در پناهگاه دیگری زندگی میکند و اصرار دارد که آنجا خانه اوست. یکی از همسایهها میگوید؛ "این تنها مورد نیست و بسیاری دیگر نیز در این وضعیت هستند".
این درحالی است که حتی پناهگاههای عمومی در فلسطین اشغالی نیز از این وضعیت متشنج مصون نیستند. در رامات گان (نزدیک تلآویو)، نائوما مشولام، یکی از شهرکنشینان صهیونیست میگوید که یک پناهگاه عمومی روبهروی خانهاش توسط یک بیمار روانی تصرف شده است که آن را به یک منطقه تفریحی تبدیل کرده است و در آن شبها موسیقی با صدای بلند پخش میشود.
منابع عبری گزارش دادند که با توجه به تشدید تنشهای امنیتی و در تلاش برای مهار پدیده تصرف پناهگاههای خصوصی و رسیدگی به کمبود پناهگاههای عمومی، مقامات مربوطه طرحی فوری برای استقرار پناهگاههای سیار در مناطقی که از کمبود حفاظت رنج میبرند، مانند منطقه تلآویو بزرگ، مناطق جنوب و حیفا، آماده کردهاند، البته مناطق عربنشین از این پناهگاهها محروم هستند و تبعیض نژادی که اسرائیل تحمیل میکند، در این زمینه نیز بهوضوح خود را نشان میدهد.
انتهای پیام/+