احسان دارستانی؛ مدیرعامل یک مجموعه دانش بنیان و دکترای مهندسی پزشکی از دانشگاه کیلوون بلژیک، که در قالب برنامه "کانکت" معاونت علمی به ایران بازگشته است در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، از طراحی یک دستیار بینایی هوشمند برای افراد نابینا خبر داد و گفت: بنده فارغالتحصیل مهندسی پزشکی در مقطع دکترا از دانشگاه کیلوون بلژیک هستم. حدود دو سال پیش به ایران بازگشتیم و در حال حاضر عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت هستم. ما یک شرکت استارتاپی در بلژیک تأسیس کرده بودیم که تمرکزش روی طراحی یک محصول فناورانه بهعنوان دستیار بینایی برای افراد نابیناست.
وی افزود: این دستیار، یک دستیار هوشمند است و شیوه عملکردش به این صورت است که ویدئوهای دریافتی را روی گوشی موبایل پردازش میکند. این سیستم از دو بخش اصلی تشکیل شده است؛ بخش اول یک ابزار پوشیدنی (ویربل دیوایس) است که میتواند به صورت یک عینک هوشمند مجهز به دوربین یا یک هدست باشد. این هدست دارای دوربین، میکروفون و هدفون است که تصاویر و فرمانهای صوتی کاربر را دریافت کرده و به گوشی موبایل ارسال میکند.
دارستانی گفت: روی گوشی موبایل، نرمافزار اندرویدی ما که مبتنی بر هوش مصنوعی است، تصاویر دریافتی را پردازش میکند، اطلاعات را استخراج میکند و پاسخ را از طریق بلندگوهای هدست برای فرد نابینا پخش میکند. این سیستم کاملاً هوشمند عمل میکند و نیازی به اینترنت ندارد؛ به عبارت دیگر، تصاویر به فضای ابری ارسال نمیشوند بلکه مستقیماً روی موبایل فرد نابینا پردازش میشوند که از نظر امنیت دادهها نیز بسیار قابل اعتماد است.
وی در ادامه اظهار کرد: برخی از قابلیتهای این سیستم شامل یافتن اشیاء، توصیف صحنه، خواندن لیبلهای محصولات در فروشگاهها، خواندن اسکناس و کارت بانکی است. برای مثال، اگر کاربر به دنبال یک شی خاص در خانه باشد، تنها کافیست فرمان صوتی مربوط را بدهد (مثلاً «موبایل من کجاست؟») و با چرخاندن سرش، به محض اینکه شیء موردنظر در دید دوربین قرار گیرد، سیستم کاربر را راهنمایی میکند. همچنین، در ورود به محیطهای جدید، توصیف صحنه به کاربر ارائه میشود.
او ادامه داد: در محیطهای فروشگاهی نیز سیستم میتواند لیبل محصولات را بخواند و هنگام پرداخت، اسکناس یا کارت بانکی را شناسایی کرده و اطلاعات لازم را به کاربر ارائه کند. هر یک از این قابلیتها با یک فرمان صوتی فعال میشود.
دارستانی درباره بازگشت خود به ایران گفت: واقعیت این است که زندگی در خارج از کشور، به دلیل تفاوتهای فرهنگی زیاد، برای ما بسیار سخت شده بود. از طرف دیگر، علاقه زیادی داشتیم که در کنار خانواده باشیم و اگر کاری انجام میدهیم یا پیشرفتی حاصل میشود، به نام ایران ثبت شود. به همین دلایل تصمیم گرفتیم به کشور برگردیم و فعالیتهای خود را در داخل ادامه دهیم.
انتهای پیام/