به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، در سپیدهدم نخستین جمعه محرم، فضای سومین حرم اهل بیت(ع) در شیراز، سرشار از اشک، ایمان و زمزمههای مادرانه شد. مادران شیرازی، نوزادان شیرخوار خود را در آغوش گرفتند و با دلهایی لبریز از عشق حسینی، به یاد حضرت علیاصغر(ع) مرثیهسرایی کردند.
لالاییهایی که در آن صبح دلانگیز طنین انداخت، تنها نجوای مادرانه نبود، بلکه پیامی بود از ایستادگی، آگاهی و بیداری؛ گویی آمده بودند تا بگویند از دل گهوارهها نیز میتوان پرچم حقیقت و مقاومت را به اهتزاز درآورد.
در میان اشک و شکوه، زنانی ایستاده بودند با دلهایی لبریز از اندوه و سربلندی؛ کودکانی را در آغوش داشتند که پیشانیشان مزین به نامهای مقدس «یا علیاصغر» و «یا حسین» بود؛ گویی این سربندها، مُهری بودند بر پیوندی عمیق میان نسل امروز و حماسهی جاودانهی عاشورا.
در این آئین، که برای بیست و سومین سال پیاپی در استان فارس و شیراز برگزار میشود، مادران در فضایی آکنده از اشک و اشتیاق، کودکان خود را در آغوش گرفته و لالاییهایی خواندند که هر واژهاش نهتنها سوگواری برای مظلومیت علیاصغر(ع) بود، بلکه روایتی مادرانه از پایداری، آگاهیبخشی و تداوم راه حسینبنعلی(ع) در دوران معاصر بود.
در این آیین سرشار از احساس، مادران گاه آرام زیر لب لالایی زمزمه میکردند و گاه با صدایی رسا، همنوا با مداحان، مرثیهسرایی میکردند؛ گویی دلهایشان سنگر ایمان بود و آغوششان، پناهگاه سربازان کوچک عاشورا.
در میانه این آیین سوگوارانه، زمزمههای «یا حسین» با فریادهای پرصلابت مادران درهم آمیخته بود؛ فریادهایی چون «مرگ بر آمریکا»، «مرگ بر اسرائیل»، «لبیک یا خامنهای»، «لبیک یا حسین» و «اللهاکبر» که از دلهایی لبریز از ایمان و غیرت برمیخاست. این صداها، تنها شعار نبودند؛ بلکه بیانیهای مادرانه و پرشور در پاسداری از وطن، عزت ملی و حقیقتی جاودانه بودند که در دل تاریخ طنینانداز شد.
انتهای پیام/424