عهد شیرخوارگان با امام مهدی(عج) در مسجد جمکران+ تصاویر

نخستین جمعه محرم، مسجد مقدس جمکران میزبان مادرانی بود که شیرخوارگان خود را نذر یاری امام زمان(عج)، راه امام حسین(ع) و نابودی اسرائیل کردند. آغوش مادران امروز، مهد تربیت سربازان کوچک ظهور بود.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، نخستین جمعه ماه محرم، آستان مقدس مسجد جمکران، رنگی دیگر داشت؛ رنگ اشک، عهد و حماسه. مراسم شیرخوارگان حسینی، هم‌زمان با دعای ندبه، با حضور هزاران مادر و کودک شیرخوار برگزار شد؛ مراسمی که سکوت را شکست و بغض‌های پنهان در گلو را با یاد مظلومیت علی‌اصغر علیه‌السلام جاری ساخت.

خورشید هنوز به‌درستی بالا نیامده بود که مادران با کودکان در آغوش، آرام‌آرام وارد صحن‌ها شدند. برخی لباس‌هایی به رنگ سبز و مشکی بر تن کودکانشان پوشانده بودند؛ پیشانی‌بندهایی با نام «یا علی‌اصغر»، «یا صاحب‌الزمان» و «لبیک یا حسین» و «لبیک یا خامنه‌ای» بر پیش بر پیشانی نوزادانی بود که هنوز سخن گفتن نیاموخته‌اند، اما زبان حالشان، نوای نذر و سربازی بود.

نذر سربازی؛ از حضرت علی‌اصغر تا امام مهدی

در این مراسم، هر مادری داستانی داشت؛ برخی آرام زیر لب زمزمه می‌کردند، برخی اشک می‌ریختند و برخی دیگر فرزندشان را رو به آسمان بلند کرده بودند و می‌گفتند: «ای حسین! این طفل را نذر راهت کردم، نذر دفاع از حق، نذر سربازی فرزندت، نذر امام زمان عج». این عهدها، صحن جمکران را پر کرده بود؛ عهدهایی که با اشک بسته می‌شدند و با لبخند ایمان، امضا.

یکی از مادران، نوزادش را محکم در آغوش گرفته و رو به قبله گفته بود: «خدایا! این کودک را فدای راه ولایت کن؛ فدای امام خامنه‌ای، فدای حضرت مهدی». برخی مادران حتی از کشورهای دیگر آمده بودند؛ زنانی با زبان‌های گوناگون، اما با دل‌هایی یکصدا؛ آمده بودند تا فرزندان‌شان را هم‌نفس با کودکان انقلابی ایران، نذر سربازی حضرت حجت کنند.

لبیک به ظهور

دعای ندبه، با صدای جان‌سوز و لبریز از شوق فرج، در فضای جمکران پیچیده بود. مادران در حالی که نوزادان خود را در آغوش داشتند، جملات پایانی دعا را با چشمانی اشک‌بار تکرار می‌کردند: «أین الطالب بدم المقتول بکربلا؟» و پاسخ این سؤال را، با نشان دادن شیرخوارگانشان می‌دادند: «این‌ها طلب‌کنندگان خون مظلوم کربلا هستند.»

در این آیین معنوی، هیچ‌چیز تصادفی نبود؛ هر نگاه، هر گریه، هر پوشش، هر دعا و هر حرکت، گویی حلقه‌ای از زنجیره‌ای به وسعت تاریخ بود که از دستان رباب در عاشورا، تا آغوش مادران امروز امتداد یافته بود. این کودکان، اگرچه هنوز زبان نگشوده‌اند، اما انگار آمده‌اند بگویند: ما ادامه راه حضرت علی‌اصغریم؛ آمده‌ایم که سربازان امام زمان باشیم؛ آمده‌ایم برای نابودی اسرائیل و آمریکا تربیت شویم؛ آمده‌ایم تا عاشورا، ظهور، و عدالت را فریاد بزنیم.

انتهای پیام/