به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، نفتالی بریزنیاک در یادداشتی که در پایگاه خبری تحلیلی نیوز وان منتشر شده معتقد است، تلاشهای رقت انگیز بنیامین نتانیاهو با کمک دونالد ترامپ یا بدون او حداقل برای از بین بردن زیر ساختهای هستهای ایران با شکست مواجه شده است.
او در این یادداشت که تحت عنوان مواد غنی سازی شده کجا هستند؟ افزود بعد از گذشت بیش از 100 ساعت از حمله قرار گرفتن تاسیسات فردو هیچکس نه در شرق و نه در غرب اطلاعات جدیدی در این زمینه ندارد.
این تحلیلگر افزود: درست است که جنگ به پایان رسیده است اما هیچ کس در غرب واقعا نمیداند که چه اتفاقی در آنجا در حال رخ دادن است، این در حالی است که نتانیاهو همچون طاووس با سر بلند سخن میگوید!
مسئلهای جالب توجه آن است که او صدایی را که قبل از جنگ با ایران از دست داده بود، باز یافته و شرایط صدایش به وضعیت عادی بازگشته است.
ظاهرا باید کمی وقت بگذرد تا دست آخر بفهمیم آن 400 کیلو اورانیوم غنی شده (اگر اشتباه نکنم) چه سرنوشتی پیدا کرده اند، حجمی که در 40 یا 60 صندوق جا گرفته و در یک یا احتیاطا دو کامیون میتوان آن را بار زد و اکنون به سوزنی در انباری از کاه تبدیل شده و تبخیر شدهاند.
تصور من این است که حداقل در کوتاه مدت ما هیچ اطلاعی از سرنوشت آن به دست نخواهیم آورد، تا در اینجا به این نتیجه برسیم که ندانستن هم برای خوشحال ماندن چیز خوبی است.
ترامپ هم که فقط سخنرانی کرده و از هر کسی که ادعاهایش را زیر سئوال میبرد میخواهد که برود و خلاف آن را ثابت کند.
اگر هم از من بپرسید چرا چنین ادعاهایی بدون هیچ پشتوانه و دلیلی مطرح میشود هم پاسخم ساده است، امروز اتمسفر مملو از خلأ عدم قطعیت است، در این خلأ میتوان هر داستان و روایتی را قرار داد، چه این داستان با جوهر نوشته شده یا اصلا غیر قابل رویت نباشد.
به این شکل این روایتها بدون هیچ پشتوانهای ساخته میشوند، بدون هیچ دلیل و مدرکی، بدون استناد به گزارشهای خارجی بدون تایید آمریکا یا تکذیب ایران این روایتها ساخته میشوند تا اینگونه نشان داده شود که اسرائیل تاریخ ساز شده است، نتانیاهو مرد این تاریخ است، صدایش بلند و ژسستش همچون طاووس است، چون او بار دیگر بشریت را نجات داده است، حداقل کسانی که به حرف هایش گوش میدهند برای هورا هم میکشند.
اما ما همچنان با یک سئوال مواجه هستیم که پاسخی برای آن نمییابیم، آیا واقعا ضربهای ویرانگر (به تاسیسات هستهای ایران) وارد شده است، یا آنکه صرفا همه چیز یک نمایش بوده است؟
آیا واقعیت داشته یا صرفا مونولوگی بیش نبود؟
شاید اگر سانتریفیوژها در زیر فردو مدفون شده باشند، حقیقت نیز با آن تا ابد مدفون شود.
نویسنده در پایان آورده است، اگر فردا صبح جنگ اتهامهای متقابل و شدید بین نتانیاهو و ترامپ در بگیرد من هرگز تعجب نخواهم کرد، هر یک از آنها دیگری را مسئول پی بردن به سرنوشت اورانیومهای غنی شده میداند، جنگی که تا زمانی که ترامپ صبر خود را از دست بدهد ادامه خواهد داشت و شاید بعد از آن او مجددا به فکر پروژه ساخت آسمان خراش هایش در غزه بیافتد! وقتی نه تصویری، نه سند و نه بازرسی باشد، همه چیز به یک داستان تبدل میشود و البته نتانیاهو داستان سرای ماهری است من هم گاها چنین کاری میکنم.
انتهای پیام/