خبرگزاری تسنیم، نرگس رسولی: رنجان… نامی که با عشق حسین(ع) گره خورده است. شهری که در ایام محرم، یکپارچه سیاهپوش میشود و عطر حزن، فضا را پر میکند. اما در این میان، یک صدا، یک حرکت، یک آیین، قلب شهر را به تپش وا میدارد: نماز ظهر عاشورا. این نماز، تنها یک فریضه نیست؛ بلکه تجلی یک تاریخ، یک باور، یک عشق است که در رگهای زنجان جاری است. نمازی که در آن، میتوان معنای واقعی دلدادگی را فهمید.
وقتی صدای اذان در فضا میپیچد، گویی زمان متوقف میشود. همه چیز رنگ خون میگیرد و دلها به کربلا پر میکشند. خیابانها، حسینیهها، تکایا و خانهها، همه در یک نقطه به هم میرسند: نماز ظهر عاشورا. در این لحظات، زمین و آسمان به هم نزدیک میشوند و زنجان، صحنهای از دلدادگی و ایثار میشود. گویی ملائک نیز از آسمان به زمین میآیند تا در این نماز با شکوه شرکت کنند.
مردم زنجان، با دلی مملو از غم و چشمانی اشکبار، به نماز میایستند. پیر و جوان، زن و مرد، همه در کنار هم، صف میکشند. گویی همه یک دل شدهاند، یک صدا. این نماز، فریادی است خاموش، نجوا با خون شهیدان و پیوند با آسمان. هر رکعت، یادآور مظلومیت حسین(ع) و هر سجده، تسلیبخش دل زینب(س) است. هر قطره اشک، زبانی میشود برای بیان عشق و هر گام، استوارتر از قبل، به سوی هدف برداشته میشود.
در زنجان، نماز ظهر عاشورا، تنها یک عبادت فردی نیست؛ بلکه یک حرکت جمعی است، یک اتحاد مقدس. این نماز، یک بیعت است، یک تجدید پیمان. مردم زنجان، در این لحظه، با خدای خود عهد میبندند که راه حسین (ع) را ادامه دهند، راهی که پر از ایثار، فداکاری و عشق است.
نمازگزاران، با هر تکبیر، زنجیرهای ظلم را پاره میکنند و با هر سلام، بذر امید میکارند. این نماز، تنها یک آئین مذهبی نیست؛ بلکه یک پیام است، یک انقلاب. این نماز، به جهانیان میگوید که حسین (ع) زنده است و راهش ادامه دارد. حسین(ع) نمرده است؛ او در قلبهای ما زنده است.
در این ظهر، دلها به آسمان پر میکشند. گویی فرشتگان، دستهدسته، به زمین میآیند تا در این نماز با شکوه شرکت کنند. در زنجان، هر قطره اشک، زبانی میشود برای بیان عشق و هر گام، استوارتر از قبل، به سوی هدف برداشته میشود.
این نماز، یک راز است، یک رمز. رازی که در آن، عشق و شهادت به هم گره میخورند و رمزی که با آن، میتوان دروازههای بهشت را گشود. در این لحظه، زنجان، قلب تپندهی عشق حسینی میشود.
انتهای پیام/