به گزارش خبرگزاری تسنیم از تالش، در دل سرسبز و همیشه زندهی تالش، روستای کوچکی به نام "داشدیبی" قرار دارد؛ روستایی در بخش مرکزی شهرستان تالش که هرساله با فرا رسیدن محرم، به صحنهای کمنظیر از وحدت اسلامی و اخوت مذهبی تبدیل میشود.
اینجا نه اختلافی میان شیعه و سنی دیده میشود، نه فاصلهای در دلها و آنچه چشم را مینوازد، دستههای عزاداری است که در کنار یکدیگر، با پرچمهایی سیاه و دلهایی سرخ، بر غربت کربلا میگریند.
در مسجد حضرت عباس (ع) که حاصل دستهای مهربان و همت بلند اهالی شیعه و سنی روستاست، مراسم عزاداری دهه اول محرم با شکوهی خاص برگزار میشود، مسجدی که با نذورات و کمکهای مردمی بنا شده، حالا خانهای برای اشکهای مشترک و دلهای متحد است.
در این شبها، مردان و زنان روستا، بیاعتنا به تفاوتهای مذهبی، زیر سقف همان مسجد گرد میآیند، صدای نوحهها در کوچههای سنگفرششده میپیچد، کودکان با چفیه و پیشانیبند، در دل دستههای عزاداری حرکت میکنند و پیرمردانی با چشمهایی خیس، از عشق دیرینهشان به حسین (ع) سخن میگویند.
هر قدم دسته عزاداری در روستای داشدیبی، یادآور این حقیقت است که امام حسین (ع) فراتر از مذهب و قومیت، پرچمدار آزادگی، عدالت و وحدت است، مردم این دیار سالهاست که با حفظ حرمتها، زندگی عاشورایی را معنا کردهاند؛ زیستی که در آن احترام، محبت و همبستگی، جای کینه و جدایی را گرفته است.
این وحدت دلانگیز، پاسخی محکم به دشمنانی است که خواب تفرقه میبینند و خیال شکاف در امت اسلامی را در سر میپرورانند، مردم داشدیبی، با سینههایی سپر شده برای حسین (ع)، بیآنکه شعار دهند، به دنیا میگویند که "حسین ما را یکی کرده است".
اینجا در داشدیبی، نهتنها محرم ماه گریه و ماتم است، بلکه ماه تجلی همدلی، اتحاد و دفاع از آرمانهایی است که مردم ایران، از هر قوم و مذهب، قرنهاست برایشان ایستادهاند؛ آرمانهایی به وسعت آزادگی، کرامت انسانی، ولایت و پایداری.
.
انتهای پیام/