به گزارش خبرگزاری تسنیم از گرگان، در دل کوهستانهای سرسبز و روحبخش شهرستان رامیان، هر سال در ماه محرم، آیینی باستانی و معنوی برگزار میشود که نه تنها تجلی عشق و ارادت مردم این دیار به امام حسین (ع) است، بلکه حامل پیامی عمیق از وحدت، وفاداری و مقاومت در برابر ظلم است؛ آیین «کمر به کمر».
این آیین سنتی، ریشه در قرنها پیش دارد و بر اساس گفته بزرگان محلی، آیینی است که از زمانهای دور در رامیان رواج داشته و نسل به نسل از طریق شفاهی و عملی به امروز رسیده است. برخی مورخان محلی معتقدند این آیین در دوران پس از واقعه کربلا و گسترش فرهنگ عاشورا در ایران شکل گرفته است و بهعنوان نشانهای از اتحاد و همدلی مردم در شرایط سخت و دفاع از حق به کار گرفته میشده است.
در گذشته، در شرایطی که مردم مناطق روستایی و کوهستانی رامیان در برابر تهاجمات و ظلمهای متعددی قرار داشتند، آیین «کمر به کمر» به مثابه پیمانی بوده است تا افراد با هم متحد شوند و در برابر دشمن و بیعدالتی مقاومت کنند. با گذر زمان این آیین، به عنوان یکی از اصلیترین مراسم محرم جای خود را تثبیت کرد و به یک نماد فرهنگی-مذهبی ماندگار تبدیل شد.
در این مراسم، مردان عزادار با بستن پارچهای محکم به دور کمر یکدیگر، دایرهای متحد و استوار شکل میدهند. این اتصال فیزیکی، بیش از یک حرکت آیینی ساده است؛ نمادی از تعهد مشترک، حمایت متقابل و عهدی است که هر فرد با دیگری میبندد تا، تا پای جان از حق و عدالت دفاع کند.
سینهزنیهای هماهنگ، صدای طبل و نوحههای حزین که همزمان طنینانداز میشود، فضای معنوی عمیقی خلق میکند که همه را به یاد حادثه کربلا و پیام عاشورا میاندازد.
این آیین تنها متعلق به یک گروه خاص نیست؛ بلکه تمام اقشار و سنین در آن شرکت میکنند. از پیران سالخورده که سالها این مراسم را برگزار کردهاند تا جوانان و نوجوانانی که با شور و اشتیاق آن را ادامه میدهند، همه و همه در این حلقه کمر به کمر، همدلی و وحدت خود را به نمایش میگذارند. این اتحاد نسلی و فرهنگی، یکی از دلایل اصلی ماندگاری این سنت ارزشمند است.
میتوان آیین «کمر به کمر» را جلوهای زنده از فلسفه عاشورا و پیام آن دانست؛ ایستادگی در برابر ظلم، همدلی در مصیبت و آمادگی برای ایثار. این مراسم، پیوند عمیق معنوی میان افراد را در قالب یک سنت جمعی و باشکوه به تصویر میکشد.
در روزگار کنونی که سنتهای بومی و محلی با چالش فراموشی روبرو هستند، آیین «کمر به کمر» رامیانیها نشان میدهد چگونه میتوان میراثی فرهنگی و دینی را نه تنها حفظ کرد بلکه با عشق و وفاداری به امام حسین (ع) و پیام عدالتطلبی عاشورا را زنده نگه داشت.
این آیین، روایتگر داستانی از عشق، وفاداری و استقامت است؛ داستان مردمانی که هنوز هم با تمام وجود فریاد «هل من ناصر ینصرنی» را پاسخ میدهند و پیوند ناگسستنی خود را با پیام انساندوستانه عاشورا حفظ کردهاند.
عاشورای هر سال مردم رامیان و عدهای زیادی از دیگر نقاط گلستان و حتی شهرهای دیگر ایران خود را به میدان امام علی (ع) این شهر، میعادگاه عزاداران حسینی میرسانند تا جلوه شکوه این آیین را از نزدیک به نظاره بنشینند.
.
انتهای پیام/