روایت خداداد مرادی، گوهرتراش جانباز و کارآفرین نمونه

خداداد مرادی، جانبازی که دستش را در راه امنیت از دست داد، حالا با دستانی که دیگر کامل نیست، گوهرهای خام فردوس را به نگین‌هایی تبدیل می‌کند که داستان مقاومت و خلق ارزش را به رخ می‌کشند.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، در دل کویر فردوس، جایی که زمین گنج‌هایی در دل خود نهفته دارد، داستان مردی روایت می‌شود که درد را شناخت، اما تسلیم نشد؛ تنی زخمی از ترکش دارد، اما دستانش، هرچند ناقص، نگین‌هایی می‌تراشند که با جان و عشق عجین شده‌اند.

خداداد مرادی رمضانی، جانباز نیروی انتظامی، در سال 1379 در درگیری با قاچاقچیان مسلح در شرق کشور از چند ناحیه مجروح و از ناحیه دست قطع عضو شد. اما داستان مقاومت او به همین جا ختم نشد و پس از بازنشستگی، بیکار ننشست. به جای اینکه روزگار را با خاطرات و زخم‌های گذشته سپری کند، تصمیم گرفت مسیر تازه‌ای آغاز کند؛ مسیری در امتداد تولید، اشتغال و خودکفایی است.

خراسان جنوبی، گنجی فراموش‌شده زیر خاک

مرادی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم با اشاره به ظرفیت‌های منحصر به‌فرد شهرستان فردوس گفت: در فردوس معدن گوهرسنگی داریم که ارزشش قابل برآورد نیست، به شرط آنکه خام‌فروشی نشود. اگر این سنگ‌ها فرآوری شوند و به نگین تبدیل شوند، می‌توانند ارزآوری بزرگی برای منطقه داشته باشند.

وی خام‌فروشی را بلایی بزرگ بر سر منابع طبیعی می‌داند؛ بلایی که باعث شده ثروت‌های واقعی خاک کویر، بدون ایجاد شغل و ارزش افزوده، به شکل خام و ارزان از استان خارج شوند.

از جبهه نبرد تا کارگاه «تاج گوهر فردوس»

پس از بازنشستگی، خداداد مرادی بیکار ننشست. به جای اینکه روزگار را با خاطرات و زخم‌های گذشته سپری کند، تصمیم گرفت مسیر تازه‌ای آغاز کند؛ مسیری در امتداد تولید، اشتغال و خودکفایی.

وی گفت: من نیاز مالی نداشتم. اما دلم نمی‌خواست خانه‌نشین شوم. ورودم به گوهرتراشی بیشتر برای این بود که تلنگری باشد برای جوانانی که دنبال پشت‌میزنشینی هستند. خواستم بگویم اگر بخواهی، می‌شود. مهم این است که بجای خام‌فروشی، بلد باشیم ارزش خلق کنیم.

مرادی با تأسیس کارگاه «تاج گوهر فردوس»، کار را آغاز کرد و اکنون یکی از فعالان شناخته‌شده این حوزه در استان است.

از سنگ خام 5 هزار تومانی تا نگین 800 هزار تومانی

یکی از خاطرات ماندگار مرادی، فروش یک نگین به گردشگر آلمانی است. او می‌گوید: وقتی قیمت سنگ خام کیلویی 5 تا 20 هزار تومان بود، من یک نگین کوچک را به قیمت 800 هزار تومان فروختم. این یعنی اگر بلد باشیم، ارزش افزوده در دل همین سنگ‌هاست.

او باور دارد گوهرتراشی نه فقط یک حرفه، بلکه هنری سودآور، مستقل و بومی‌ساز است؛ راهی برای خلق ثروت از دل خاک، با کمترین سرمایه است.

توصیه‌هایی برای جوانان بیکار؛ شروع با حداقل سرمایه

مرادی در بخش دیگری از گفت‌وگو با تأکید بر اهمیت اشتغال‌زایی این حرفه گفت: جوانان می‌توانند با حدود 30 تا 40 میلیون تومان، یک کارگاه کوچک گوهرتراشی راه‌اندازی کنند. آموزش‌های لازم هم در مراکز مختلف دولتی و خصوصی موجود است. مهم‌تر از سرمایه، انگیزه و پشتکار است.

وی کارگاهش را به محلی برای آموزش جوانان علاقه‌مند تبدیل کرده و معتقد است هر نگینی که تراش می‌خورد، نه فقط زیبا بلکه امیدبخش است.

ابزار چینی، مانعی برای هنر ایرانی

اما گوهرتراشی هم بدون دردسر نیست. مرادی با انتقاد از کیفیت پایین ابزارهای موجود در بازار گفت: اکثر تجهیزات وارداتی چینی هستند و کیفیت مطلوبی ندارند. این مسئله سرعت و کیفیت کار را پایین می‌آورد. دولت باید نظارت بیشتری در این حوزه داشته باشد و جلوی واردات ابزارهای بی‌کیفیت را بگیرد.

وی خواهان حمایت وزارت صمت و نهادهای مسئول از واردات تجهیزات حرفه‌ای و همچنین تولید داخلی ابزارهای گوهرتراشی باکیفیت است.

چشم‌انداز آینده؛ وقتی کویر به کارگاه طلا تبدیل می‌شود

داستان خداداد مرادی فقط قصه یک جانباز کارآفرین نیست. این داستان، تصویری از توانایی انسان برای تبدیل درد به امید، خامی به ارزش و بیکاری به اشتغال است.

اگر نگاه‌ها به جای استخراج و صادرات سنگ خام، به سمت فرآوری و برندسازی در دل کویر معطوف شود، فردوس می‌تواند نه فقط صادرکننده گوهر، بلکه پرورش‌دهنده کارآفرینانی چون مرادی باشد.

تا وقتی باور کنیم که می‌توانیم در دل همین خاک، از دل همین سنگ‌ها، ثروت و آینده بسازیم، امید زنده است.