به گزارش خبرگزاری تسنیم، حامد شیخی یگانه نخستین شهیدِ شهر ما در جنگِ تحمیلیِ 12 روزه بود. شهیدی که چگونگیِ شهید شدنش احساساتِ وطنپرستیِ هر ایرانی را برمیانگیزد. حامد ایستاده بود تا جانِ دیگران را نجات دهد و خودش زیرِ موشکِ صهیونیستها برای همیشه جاودانه شد.
خبر شهادتش همه را متاثر کرد، اما سرمان را بالا گرفتیم و به او افتخار کردیم.
در روزهای بعد، خبر شهادتِ سردار محمدتقی یوسفوند و شهید جهانینژاد؛ باز هم خاطرمان را تلخ و البته سینهمان را ستبرتر از گذشته کرد.
از همان روزهایِ ابتدایی که خبرِ شهادتِ هر کدام از این عزیزان در شهر میپیچید، سیل حضور مردم برای تسلیِ خاطرِ خانوادههای شهدا انگشت به دهانمان گذاشت. مردمِ شهرستان سلسله از اقشار مختلف آمده بودند تا مقامِ شهیدانشان را ارج بگذارند. آشنا و غریبه، دور و نزدیک، کوچک و بزرگ و زن و مرد، از شهر و روستا نزد خانوادههای شهدا رفتند تا شهادتِ فرزندانِ ایران را تبریک و تسلیت بگویند.
نکتهی عجیب اما عدمِ حضورِ مسئولانِ شهرستان سلسله بود. در همان روزهای ابتدایی که خبر شهادتِ حامد شیخی یگانه در سطح شهرستان و البته استان پیچید، خیل کثیری از مسئولانِ شهرهای همجوار آمدند و به خانوادهی شهیدان سرسلامتی دادند.
جالب اما جای خالیِ مدیرانِ شهرستان سلسله بود! به جز مدیران بنیاد شهید تقریبا هیچ کدام از مسئولانِ شهرستان سلسله حضور چشمگیری در نزد خانوادههای شهدا نداشتند.
البته فراموش نشود که در مراسمهایی که دوربینها بودند و ژستها باید گرفته میشد، خانمِ فرماندار و برخی دیگر از مسئولان شهرستان، در صدر بودند.
مسئولان شهر حتی از فرستادنِ بنر تسلیت یا حجله یا تاج گُلی، نزدِ خانوادههای شهدا هم فروگذار کردهاند.
در این میان آقای محمدی نمایندهی شهرستانهای سلسله و دلفان در مجلس شورای اسلامی؛ حتی در مراسمِ تشییع این شهیدان هم حاضر نشد!!!
گویا برخی از نزدیکانِ نماینده شهرستان سلسله و دلفان اعلام کرده بودند که آقای محمدی به دلیل خطرات امنیتی در مراسمهای ختم و تشییع شهیدانِ شهرستان سلسله شرکت نکرده است. باید از این نماینده پرسید که شما سردارِ کدام جنگ هستید که از امنیت جان خود بیم دارید؟
مسئولان شهرستان سلسله بایستی همچون سایر نقاط کشور به بهترین شکل، مقامِ شهیدان و خانوادههای شهید را ارج بگذارند. بدیهی است اکنون که کشور در شرایطی حساس قرار دارد، هرگونه کوتاهی در روندِ حمایت از مقاومت و مبارزه با رژیم صهیونیستی مشکوک بوده و قابل پذیرش نیست.
فرماندار شهرستان سلسله گویا فقط هر کجا که دوربینها باشند حاضر میشود و به نظر میرسد که هدف او تنها شوآفهای رسانهای است. گزارشهای مردمی میگوید که در فضای داخلیِ فرمانداری شهرستان سلسله پوستر یا بنری در ستایشِ جایگاه شهیدان نصب نشده بود که همین مسئله موجبِ اعتراضِ برخی از ارباب رجوعها شده است.
اگر مریم ملکی صادقی فرماندار شهرستان سلسله به شهادت و راهِ شهیدانِ والامقام اعتقادی راسخ داشت؛ بایستی بارها و بارها به خانوادهی شهیدان یوسفوند، شیخی یگانه و جهانینژاد سرکشی میکرد؛ اگر چه که این خانوادههای معظم، هیچ نیازی به حضورِ هیچ مسئولی ندارند، اما جایگاه مدیریتیِ این افراد، بر آنها حکم میکند که به خدمتِ خانوادههای معظم شهدا بروند.
برکسی پوشیده نیست که بهترین مقابله با تهاجمِ وحشیانهی رژیم صهیونیستی از سوی مسئولان شهرهای کوچک، ترویج فرهنگ شهادت و ارج گذاشتن به مقامِ شهیدان و خانوادههای شهید است؛ که اگر این عزیزان از این وظیفهی خود هم شانه خالی کنند؛ جای بسی تاسف است.
قابل درک است که نیروهای مسلح در چنین شرایطی به صورت شبانهروزی مشغول انجام وظیفه هستند و شاید فرصت کافی برای انجام کارهای فرهنگی را نداشته باشند، اما دیگر مسئولان از جمله فرماندار، نمایندهی مردمِ شهرستان، امام جمعه، تبلیغات اسلامی و یا دیگر اعضای شورای اداری چرا فعالیتهای فرهنگی را درچنین برههی حساسی فراموش کردهاند؟!
این یادداشت را نوشتیم تا ایستادگیِ مردمِ شهرستان سلسله در مسیرِ دفاع از ایران و نظامِ جمهوری اسلامی را فریاد بزنیم.
امید که آنچه گفتیم گوشزدی باشد برای مسئولانی که شاید به دلشان ترس راه دادهاند؛ همان مسئولانی که از خانوادههای خاص هستند و شاید خودشان را تافتهی جدابافته میدانند و اصرار دارند که از مردم جدا باشند.
باشد که همهی ما با تمامِ وجود و بدونِ کمکاری به میدان بیاییم تا ایران عزیز را از این مهلکهی حساس به سلامت عبور دهیم.
انتهای پیام/