به گزارش خبرگزاری تسنیم از آستانه اشرفیه، مرضیه سهرابیپور، فعال فرهنگی بعد از بازدید از محل جنایت رژیم صهیونیستی در آستانه اشرفیه که موجب به شهادت رسیدن 15 نفر، مجروح شدن چندین نفر دیگر و همچنین تخریب خانههای مسکونی مردم شده بود، طی یک متنی پر از احساس نوشت: در دل شهری که روزی آرامش در کوچههایش جاری بود، امروز خاکی سوخته و آغشته به خون، یادآور جنایتی است که وجدان جهان را به لرزه درآورده است.
اینجا نه جبهه جنگ است، نه پادگان نظامی، اینجا، آستانه اشرفیه است؛ جایی با خانههایی ساده که در آن طنین خنده کودک، زمزمه دعای پیرزن، و نوای زندگی در آن جاری بود.
در اینجا کودکی بیخبر از سیاست، در دنیای کودکانهاش خواب آیندهای روشن را میدید، نوجوانی بود که هنوز فرصت نداشت طعم جوانی را بچشد، زنی با دستانی پر از مهر مادرانه، و مردانی بیگناه که تنها گناهشان زندگی در سرزمین مادری بود، همهشان در یک لحظه، بیدفاع، آماج موشکهای کور دشمنی شدند که به دنبال خاموش کردن نور دانش بود، اما شعلهی انسانیت را سوزاند.
اکنون، این خاک سوخته، گودالهای خونآلود و آوار خانههای ویران، گواهی میدهند بر جنایتی که دل هر انسان آزادهای را به درد میآورد، در پی حمله ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی، نه یک دانشمند، که یک محله، یک خانواده، یک نسل به خون نشست، اما این فاجعه، بهجای خاموش کردن صداها، آتش بیداری را در دلها شعلهورتر کرد.
قصد دشمن، ترور بود، اما آنچه ماند، تنها ویرانی نبود؛ بلکه ایستادگی، غیرت، و بیداری ملتی بود که زخم دید، اما تسلیم نشد.
اینجا، فقط شهادت رخ نداد؛ اینجا، فریاد بلندِ ملیگرایی برخاست، اینجا، ارادهای از جنس فولاد شکل گرفت که گفت: «ما ایستادهایم، تا آخرین نفس، در کنار مظلوم، در مسیر حق.»
اینجا مقتل است، اینجا کربلای زمانه ماست، و این خاک، تا همیشه بوی شهید خواهد داد، شهیدانی که رفتند تا ما بمانیم، و ما خواهیم ماند تا راهشان ادامه داشته باشد …
انتهای پیام/